माझी बायपोलर डिसॉर्डर

आपल्या व आपल्या जोडीदाराच्या धैर्यापुढे केवळ नतमस्तक .
अशा लेखांमुळेच मिपावर येण्याचे सार्थक होते.

च्यायला काय डेरिंग हो तुमचं. मानलं बॉ _/\_

शुचि ताई, खुप खुप कौतुक आणि अभिमान वाटला तुमच्या बद्दल! तुम्ही केवळ या आजाराशीच लढलात अस नाही तर त्याबद्दल लो़कांना सांगण्याच धैर्यही दाखवलत! खरच खुप कमी लोकांच्यात असतात असे गट्स! तुमच्या मिस्टरांचही खुप कौतुक!

बाय पोलर बद्दल पहिल्यांदा ऐकले ते 'homeland' ह्या मालिकेत. कुतूहलाने जालावर अधिक शोध घेतला असता नात्यातील एका 'विक्षिप्त' म्हणून ओळखल्या जाणाऱ्या व्यक्तीच्या लक्षणांशी साधर्म्य आढळले. आणि त्या व्यक्तीशी त्याकाळी अधिक सहानुभूतीने वागायला पाहिजे होते याची दुखद अपराधी जाणीव झाली.
तुमचा लेख हा केवळ हि लक्षणे असणाऱ्या रुग्णासाठीच नव्हे तर आमच्या सारख्या अनेक जणांना जे अशा किंवा इतर मानसिक आजारांनी ग्रस्त लोकांबरोबर कळत नकळत वावरतात त्यांच्यासाठी मोलाचा ठरेल.
तुमचे आणि तुमच्या नवऱ्याचे कौतुक करावे तितके थोडेच आहे. स्कीझोफ्रेनिया ह्या आणखीन एका अधिक रुद्र मानसिक आजाराला धैर्याने तोंड देणाऱ्या रुग्णासाठी व त्यांना आधार देणाऱ्या प्रमुख व्यक्तींसाठी आनंद नाडकर्णी यांची संस्था शुभार्थी आणि शुभंकर असे दोन सन्मान दरवर्षी देते. त्यातूनच साथ देणारी व्यक्ती ह्या आजारांवर मात करण्यासाठी किती महत्वाची असते हे अधोरेखित होते.

एखाद्या मनोव्याधीचे दृष्य परिणाम दिसू लागले की आपण मानसोपचार तज्ञांकडे जातो. (जाणं अपेक्षित असतं) पण शारीरिक आजारांबाबत जशा कांही तपासण्या वरचेवर करून आपण संभाव्य शारीरिक व्याधीला दूर ठेवतो/तसा प्रयत्न करतो तसे मनोव्याधीबाबत करता येते का? म्हणजे आज मला (किंवा माझ्या आजूबाजूच्यांना) माझ्या कुठल्याही मनोव्याधीचे दृष्य परीणाम दिसत नसतील तरी भविष्यात तशी एखादी व्याधी उपटणार नाहीच असे नाही. तर आजच्या तथाकथित आरोग्यपूर्ण मनाने मानसोपचार तज्ञास भेट दिली तर स्वभावातील दोष शोधता येतात का?

मुंबईत किंवा पुण्यात चांगले अनुभवी मानसोपचार तज्ञ कोणाच्या माहितीत आहेत का?

अत्यंत मननीय धागा. तुमच्या आणि पतिदेवांच्या हिंमतीला सलाम.
काही प्रश्नः ही व्याधी जन्मजात असते का? की काही विशेष परिस्थिती/कारणांमुळे ती होऊ शकते? अशी कारणे कोणती?
या व्याधीच्या अगदी सुरुवातीच्या अवस्थेत कोणती लक्षणे दिसून येतात?
जन्मपत्रि़का बघून या व्याधीबद्दल भाकित करता येते का? (हा प्रश्न घाटपांडे सरांसाठी)

कडक सलाम
तुमच्या यजमानाचे विशेष कौतुक

हॅट्स ऑफ टू यू..

तुमच्या आणि तुमच्या नवर्‍याच्या धैर्याला सलाम..

तुम्ही अगदी मनापासून आणि प्रांजळपणे लिहिले आहे. तुमची तब्बेत अशीच छान राहू दे ही सदिच्छा आणि तुम्हाला आणि तुमच्या नवर्‍याला शुभेच्छा.
तुमचे आणि तुमच्या नवर्‍याचे पण खूप कौतूक वाटले. (हो ना, नाही तर इतक्या खुलेआम नवर्‍याची स्तुती करणारी बायको पण तशी दुर्मिळच. :)

स्वतःविषयी असे काही लिहून स्वतःला इतके उघडे करणे यासाठी जबर आत्मविश्वास लागतो. तसा तो तुमच्यामध्ये आलाय हे या लिखाणावरून स्पष्ट आहेच पण आणखीही एक गोष्ट स्पष्ट होतेय-आणि मला ती फार महत्त्वाची वाटतेय-ती म्हणजे असा संतुलित आत्मविश्वास येणं ही तुमचा आजार बरा झाल्याची किंवा बरा होत असल्याची खूण आहे. तुम्ही हिंमतीने या भयानक कालखंडाला तोंड दिलंत आणि तुमच्या कुटुंबाने, विशेषतः नवर्‍याने तुम्हाला पुरेपूर साथ दिली यासाठी तुमच्याबरोबर त्यांचे खास अभिनंदन. इतकी समंजस माणसे मिळणे हे तुमचे सद्भाग्य आहे.
तुमच्या लिखाणावरून तुमच्या स्थितीची थोडीफार कल्पना आली होती. पण व्य.नि. एकदाच आणि फार सौम्य आणि अवगुंठित भाषेत केला कारण थेट लिहिलेले कसे घेतले जाईल आणि त्यामुळे मूड अधिक बिघडेल की काय असे वाटले. शिवाय नुसत्या जालीय ओळखीद्वारे कुणाच्या पत्रव्यवहारात शिरणे उचित नसतेच.
बायपोलर, ओसीडी, स्किझोफ्रेनिआ, लो आय क्यू, अल्झाय्मर्स (हा मानसिक आजार नाही पण मेंदूपेशी मृत होऊ लागल्याने स्मरणशक्तीवर परिणाम होऊन मानसिक रुग्णावस्थेतली काही लक्षणे दिसतात.) या सर्व आजारांशी फारच जवळून संबंध आला आहे. आत्यंतिक भीती, आत्यंतिक आक्रमकता, स्वतःच्या भ्रामक विश्वात रमणे, प्रेम, माया ही नाती किंवा व्यावहारिक संबंध न कळणे, मूर्खपणाकडे झुकणारा आत्यंतिक भाबडेपणा या सर्व गोष्टी कुटुंबियांना सळो की पळो करून सोडतात. समाजाकडून सहानुभूती तर मिळत नाहीच उलट अवहेलना होते. मुंबईत रेल्वे मध्ये विकलांगांसाठी वेगळा डबा अलीकडे झालाय. पूर्वी जाणत्या मुलाला उपचारांसाठी रेल्वेने घेऊन जायचे म्हणजे पुरुषांच्या डब्यांतून जावे लागे. त्या जीवघेण्या गर्दीतून मुलाला घेऊन चढणे-उतरणे हे आईसाठी दिव्यच असायचे. शिवाय अशा लोकांना सतत कोणीतरी श्रोता हवा असतो. त्यांच्या खर्‍याखोट्या सर्व तक्रारी कोणीतरी सतत ऐकत रहायला हव्या असतात. आईवडिलांना एव्हढा वेळ देता येईलच असे नाही. बाकीची सपोर्ट-सिस्टिम भक्कम असेल तर थोडाफार निभाव लागतो. आईवडील करतेसवरते असतील तोपर्यंत सांभाळतात. पुढे काय हा प्रश्न भयानक असतो. अलीकडे अनेक संस्था निघाल्या आहेत, त्या आपापल्या परीने प्रयत्न करताहेत हे खरे पण हे प्रयत्न फारच तोकडे आहेत.
असो. आपल्या पुढील आयुष्यास अनेकानेक शुभेच्छा. तुमच्या आयुष्याचा प्रत्येक क्षण आनंदमय होवो अशी ईश्वरचरणी प्रार्थना.

आपली कहाणी व त्यावरील सर्व प्रतिसाद पूर्ण वाचले. गतिमंद मुलगी व अल्झायमर झालेली ( फार गंभीर अवस्थेचा नव्हे) आई याच्या खेरीज डॉक्टरानाच मनोरूग्ण ठरवणारा व पूर्ण बरा झालेला मित्र अशा विविध रूपात मनविषयक आजार जवळून पाहिले आहेत. माझ्या सुदैवाने म्हणा यातील कोणी टोकाचे आजारी नव्हते. पण मानवी मन हा माझ्या कुतुहलाचा विषय आहे. काही वाचन त्या बाबत झाले आहे पण फार नाही. माणसाचे मानसिक आजार हे मानसिक व मनोशारिरिक असे असतात. आपल्या भवतालची परिस्थिती आपल्या मनाची जडण घडण करीत असते. तर आपल्या मेंदूत काही बदल अपघाताने वा अनुवांशिक कारणानी होतात. कौन्सिलिंगने मानसिक आजार बरे होतात .मन व मेंदू तसे भिन्न आहेत. आपला आजार मेंदूतील विशीष्ट रासायनिक प्रक्रियानी दोन्ही पैकी कोणत्या तरी दिशेने बळावतो. तो मेंदूतील आजार आहे म्हणून औषधानी थोडा सुधारता येतो. यात आपले नशीब आहे. मन हे मत बनविते तर मेंदू हा वर्तणूक असा सर्वसाधारण नियम करायला हरकत नाही. मस्त जगा खुशीत जगा बी पॉसिट्व्ह असे मानसिक सल्ल्ले न देता आपले औषध वेळेवर घ्या असा सोमॅटिक सल्ला देतो. आपण दीर्घकाळ जास्तीत जास्त " सेटर" ला राहून जगा अशी प्रार्थना करतो.

इतक्या प्रांजळपणे लेख लिहिल्याने अतिषय उत्कृष्ठ झाला आहे :)

(लेख वाचुन मनात बरेच प्रश्न उद्भवले आहेत जसे की असे काही ना काही प्रॉब्लेम सगळ्यांना असतातच मग मनोविकार कोणता हे कसे ठरवणार ? वगैरे वगैरे पण हे कदाचित इथे अवांतर ठरेल म्हणुन टाळत आहे ! )

पुनश्च एकदा आभार आणि शुभेच्छा !

आणि आपल्याला शुभेच्छा

तुम्हाला अन तुमच्या सर्व कुटुंबाला माझा प्रणाम....

आपला लेख आणि सर्व प्रतिक्रीया आत्ता वाचल्या! प्रांजळपणे स्वानुभव सार्वजनिक संस्थळावर सांगण्याबद्दल तुमचे तसेच आलेल्या आजारास धैर्याने सामोरे जाण्यासाठी मदत करणार्‍या आपल्या नवर्‍याचे मनःपूर्वक कौतुक!

मला आपला अनुभव वाचत असताना स्किझोफ्रेनिया असलेले नोबेल पारीतोषिक विजेते प्रा. जॉन नॅश आणि त्यांच्या जीवनावर आधारीत असलेला ऑस्कर विजेता A Beautiful Mind हा चित्रपट आठवला.

या धाग्याच्या निमित्ताने आलेले प्रतिसाद तसेच अजानुकर्ण यांचा स्वानुभव ह्यांना देखील "सलाम" !

शुची,
हॅट्स ऑफ! तुमच्या धैर्याचे आणि तुमच्या जोडीदाराच्या समंजसपणाचे फार कौतुक वाटले. खूप जवळच्या व्यक्ती बायपोलर आणि स्किझोफ्रेनिआ या व्याधीसमवेत जगत आहेत. त्यामुळे रुग्णाच्या आणि त्याच्या कुटुंबियांच्या आयुष्यातील कसोटीचे क्षण फार जवळून अनुभवलेत. तुम्हाला आणि तुमच्या कुटुंबीयांना खूप खूप शुभेच्छा!

आजाराविषयी काहीच माहिती नव्हतं.
काल गुगलुन थोडसं कळाल.
हॅट्स ऑफ टु तुमचे जोडीदार आणि तुम्ही दोघांसाठीही. :)
शुभेच्छा नेहमी आहेतच सोबत.

स्किझोफ्रेनिआ जवळून माहित आहे .घरातली कर्ती बाई जर या आजाराची बळी असेल तर घर कसं विस्कटत ते माहिती आहे . माझा वय तेव्हा १० वर्ष होत आणि माझी बहिण ४ वर्षाची. काय होतंय आईला ते समजून घेण ,तिच्याशी कसं वागायचं या सगळ्यात डॉक्टर्रांनी खूप मदत केली होती .

आवडले, हेतू प्रामाणिक असल्यामुळे फारच भावले.
आपण उभयतांनी पती पत्नीच्या नात्याला एका वेगळ्याच उंची वर नेउन ठेवले आहे.

तुमचे आत्मकथन अतिशय प्रांजळ आणि उपयुक्त आहे. मानसिक आजाराबद्दल सहसा कोणी बोलत नाही आणि तो आजार स्विकारतही नाही. त्यामुळे त्या व्यक्तिचे आणि तिच्याबरोबरच्या इतर नातेवाईकांचेआयुश्यष्य त्रासात जाते. पण तुम्हाला तुमच्या पतीने यातून बाहेर पडण्यासाठी मदत केली यासाठी त्यांचे अभिनंदन. तुम्हांला पुढील वाटचालीसाठीशुभेच्।च!

शुचि, अतिशय प्रांजळ कथन वाचून फार बरं वाटलं. अगं साधं मुलांच्या अभ्यासासंदर्भात चर्चा करायला बोलावलं तरी आधीच 'आम्हाला काउन्सेलिंगची गरज कशी नाही' हे सांगत येणारे अनंत लोक रोज पाहाते. अतिशय भयंकर स्वरूपाच्या शारीरिक व्याधी लोक जितक्या सहजतेने सांगतात तेवढे त्यामानाने साधे असणारे मानसिक आजार सांगत नाहीत. स्वीकार तर पुढची गोष्ट. लोकांना सायकिअ‍ॅट्रिक ट्रीटमेंटसाठी तयार करणं हे एक आव्हानच असतं.
माझ्याकडे एक पिल्लु येतं बायपोलारची लक्षणं स्पष्ट दाखवत. आज तुझा लेख त्या पालकांना वाचायला दिला. मला आशा आहे की ते योग्य उपचार घेतील.
असे अनुभव शेअर करणं ही मानसिक आरोग्याच्या क्षेत्रातली फार मोठी समाजसेवा आहे. तू हे केलंस त्याबद्दल खूप आभार. तुझ्या निर्भय प्रांजळतेबद्द्ल मनःपूर्वक अभिनंदन ! :)

ले़खानासाठी तुम्हाला सलाम __/\__

"मी उद्याची अपॉईंट्मेन्ट घेतली आहे, एकतर तू सायकिअ‍ॅट्रीस्ट कडे चल किंवा मला घटस्फोट दे. या दोनांव्यतिरीक्त दुसरा पर्याय मी तुला देत नाही."

या निर्वाणीच्या वाक्यासाठी तुमच्या नवर्याने जी काही मनाची तयारी केली असेल कदाचित त्याचा अर्थ फक्त "तू सायकिअ‍ॅट्रीस्ट कडे चल!" एव्हडाच असेल. तो अर्थ समजुन तुम्ही उगाच "नवरा माझ्या विरुद्ध कट वगैरे रचतोये" असा विचार न करता सायकिअ‍ॅट्रीस्ट कडे जाण्याची तयारी दाखवली यासाठी तुमच्या वैचारीक कृतीची कितीही प्रशंसा केली तरी ती कमीच आहे. त्यामुळेच तुमच्या दोघांच्या आयुष्याला कलाटणी मिळाली.

पण काही स्त्रि-पुरुष/पालक असा सारासार विचार न करता असा प्रसंग आल्यास उगाच अभिव्यक्तीस्वातंत्र, टोकाची स्त्रिवादी भुमीका घेउन पार बिघडवुन टाकतात. फार जवळुन अशी उदाहरणं बघीतली आहेत. असो.

कालच माझ्याबरोबर जुन्या कंपनीत सोबत असनार्या एका बायपोलर मित्राचा फोन आला,आम्ही रोज किमान तासभर तरी गप्पा मारायचो. त्याने अचानक एक दिवस रागाच्या भरात रीझाईन केल होतं.
त्याची तब्येत आता चांगली झालीये आहे असं सांगत होता. आज तो आनंदी तर आहेच परत त्याने कॅपजेमीनी मध्ये अडीच वर्षे यशस्वीरीत्या पुर्ण केलीत. फार बरं वाटलं.

भावी आयुष्यासाठी आपल्याला शुभेच्छा.

_/\_
प्रांजळ आत्मकथन आवडलं.
डेयरींग लागते बप्पा असं चार चौघात सांगायला.
आपल्या यजमानांचंही कौतुक आहेच.

अतिशय प्रामाणिक आणि धाडसी लेखन. हॅट्स ऑफ टु यू बोथ!

तू आधी कुठेतरी कुत्रे आवडत नाहीत असे लिहीले आहेस पण गूगल वर या विषयी बरीच माहिती मिळाली
https://www.google.com/search?q=pet+therapy+bipolar+disorder

अर्थात कुत्रे म्हणजे बरेच काम आहे त्यामुळे ते समजूनच त्या फंदात पडणे, नाहीतर बायपोलर चालेल पण कुत्रा आवर असे व्हायचे ;)

शुचीताई,
मनापासुन अभिनंदन आपले, कि यातुन आपण, आपलं कुटुंब सावरलं. कमाल आपल्या मनोध्येर्याची, आपण हे फार चांगल्या हेतुने जगासमोर मांडले, आणि यातुन लोकांना नक्कीच फायदा होईल.

तुझ्या या लेखामुळे माझ्या आयुष्यातला न सुटणारा गुंता सुटायला मला मदत झालीय.खूप खूप आभारी आहे तुझा

शुचितै जे असाध्य होतं ते समजुन/उमजुन तु साध्य करुन दाखवलस त्याबद्दल अभिनंदन. ह्या खडतर प्रवासात तुझ्या मि. साथ होती म्हणुन त्यांचहि कौतुक करावं तेवढं थोड आणि हे सगळं ईथे लिहिण्याचं जे डेअरिंग केलेस त्याला आपला सलाम. तुला आनंदि दिर्घायुष्य लाभुदे हिच सदिच्छा.

तुम्हा दोघान्चे प्रथम अभिनंदन. तुझे कौतुक की तू या सर्वातून सावरत आहेस. इतरांचा विचार करात इथे लिहित आहेस.. तुझा सच्चेपणा , निस्वार्थीपणा आणि धीटपणा.. मानलं तुला ..

प्रसिद्ध ब्रिटीश विनोदवीर स्टीव्हन फ्राय याने स्वतःच्या बायपोलरबद्दल बनवलेला माहितीपट -

याचा दुसरा भागही आहे, तो ही पहा.

__/\__ शब्द नाहीत.

सर्वप्रथम तुम्हा दोघांचेही हार्दिक अभिनंदन आणि पुढील निरोगी आयुष्यासाठी शुभेच्छा.

सगळ्या मानसिक आजारांची एकच किमया आहे, ते तुम्हाला स्वतःपासून दूर नेतात. जेंव्हा तुम्ही एकसंध होता तेंव्हा बरे होता. हे एकसंध होणं स्वास्थ्य आहे; आणि मेंटल अ‍ॅक्टिवीटी कह्यात असणं हे मानसिक आरोग्याचं एकमेव लक्षण आहे.

प्रेम हे मनाला एकसंध करणारं सर्वोच्च औषध आहे, कारण प्रेमात तुम्ही हृदयाशी संलग्न होता. प्रेमात मेंटल अ‍ॅक्टिवीटी शून्यवत होते आणि शरीर आपापतःच मेंदूच्या संप्रेरकांचं कार्य सुधारण्याच्या कामी लागतं. सो इन अ वे, योर हजबंड वॉज योर फर्स्ट मेडिसीन. (अँड ऑफ कोर्स, ही विल कंटिन्यू टू बी सो टिल द एंड.) पती-पत्नी नात्यातला पारस्पारिक अनुबंध, कोणत्याही मानसिक आंदोलनात (दोघांचाही) सर्वात मोठा आधार आहे. आणि त्यामुळेच भारतीय संस्कृतीत विवाहाला केंद्रस्थानी ठेवलंय.

मानसिक अस्वास्थ्याला (हा आजारापेक्षा विधायक शब्द आहे, मग ती बाय-पोलर डिसॉर्डर असो, स्किझोफ्रेनीया की अल्झायमर); न्यूरो, सायको, फिजीओ आणि सिच्युएशनल अशी चार परिमाणं आहेत.

१) शारीरिक दृष्ट्या मेंदू उत्तम राहण्यासाठी सर्वांगासन आवश्यक आहे त्यानं मेंदूचा रक्तपुरवठा सुरळीत होतो.

२) सुप्तवज्रासनात सुखावह होईल तीतका वेळ राहाण्यानं आणि त्या आसनात सावकाशपणे चेहरा डावीकडे व उजवीकडे फिरवण्याचा व्यायम केल्यानं न्यूरो सिस्टमची इफिशियंसी (फ्लेक्सिबिलीटी) कायम राहाते.

३) अनुलोम-विलोम या प्राणायमानं न्यूरो सिस्टमची कार्यक्षमता वाढते. भ्रामरी हा प्राणायाम सायको सिस्टीमसाठी सर्वोच्च मानला गेला आहे, त्यानं मनावर उत्तम नियंत्रण राहातं.

४) सिच्युएशनल फॅक्टर्स तुमच्या अवाक्या बाहेर असतात पण त्यावर मात करण्याचा उपाय म्हणजे प्रसंगाकडे पाहाण्याचा तुमचा दृष्टीकोन आणि त्यातून बाहेर पडण्यासाठी केलेलं बौद्धिक समायोजन हे आहेत.

यू आर लकी, आय विश यू बोथ अँड योर फॅमिली अ हॅपी लाईफ.

शेवटी एक नक्की, बायपोलर डिसॉर्डर शेवटापर्यंत बरोबर राहाणार हा विचार निराधार आहे आणि तशा भीतीखाली राहाण्यात अर्थ नाही. कोणतंही मानसिक आंदोलन तुम्हाला स्वतःपासून किती दूर नेतं याला महत्त्वं नाही, किती कमीतकमी वेळात तुम्ही स्वतःशी पुन्हा कनेक्ट होता ते खरं कौशल्य आहे. आणि हे एकदा समजलं की तुम्ही कायम निर्भय आणि आनंदी राहाल.

साष्टांग दंडवत!!! आता सर्व काही छानच होईल्, अगदी खात्रीने!! पुढील आयुष्यासाठी खूप साय्रा शुभेच्छा!

तुमच्या धैर्याला, स्वतःमधे बदल घडवून आणण्याच्या तुमच्या दुर्दम्य ईच्छाशक्तीला आणि सर्वात महत्त्वाचं म्हणजे तुमच्या पतींच्या साथ देण्याला !

फार भोगलंस गं. आणि हे असं जाहीरपणे मांडण्याचं धाडस पाहता नि:शब्द झालो आहे.

शुचि जी,

हा धागा नजरेतून इतके दिवस निसटला याचे अतीव दु:ख होत आहे. त्याबद्दल क्षमस्व!

आपल्या धैर्याला त्रिवार सलाम! आपण (आणि आपले पती) कुठल्या परिस्थितीमधून गेल्या असाल याची कल्पनादेखील करता येणे कठीण आहे. घरातल्या अशा कुंद वातावरणामुळे घरात राहणार्‍यांची कशी ससेहोलपट होते हे ठाऊक आहे. काहीच पुढे सरकत नाहीये असे वाटत राहते. बाकीचे जग, आप्तेष्ट, मित्र, आणि इतर सगळे या घोडदौडीत आपल्या शतयोजने पुढे निघून गेलेत आणि आपण या दलदलीत कसे अडकून पडलो आहोत या विचारांची काजळी मूळ आजाराइतकीच मन आणि बुद्धी पोखरून तीव्र वेदना देणारी असते. तुमच्या पतिराजांना मनापासून सलाम! सोबत राहून हे सगळं सहन करणं आणि सगळं सुरळीत करण्यासाठी अथक परिश्रम करणं ही अत्यंत कठीण गोष्ट आहे. रोजच्या जगण्यात लक्ष लागत नाही; दिवस-रात्र मेंदू विचारांनी पोखरला जातो. घर भकास होत जातं.

तुम्ही उभयतांनी खूप धैर्याने या संकटाचा सामना केलात आणि समंजसपणा दाखवून औषधोपचार, आहार, व्यायाम या उपचारसूत्राचा अवलंब करून तुम्ही समाधानी आयुष्य जगत आहात हे वाचून बरे वाटले. आपल्याला हार्दिक शुभेच्छा!

आपण एका सार्वजनिक संकेतस्थळावर आपल्या आजाराविषयी व्यक्त होण्याचे धाडस केलेत ही तर खरंच खूप धाडसाची गोष्ट आहे.

कुठल्याही प्रकारे मदत होऊ शकेल असे वाटल्यास अवश्य सांगा.

आजानुकर्ण यांचा अनुभवदेखील सुन्न करणारा होता. आयुष्यात असे काही टप्पे येतात बहुधा. भक्कम साथसोबत, मित्र-नातेवाईक यांचा आधार, औषधी, व्यायाम, आहार, आणि दुर्दम्य इच्छाशक्तीच्या बळावर आपण नक्कीच यातून बाहेर पडू शकतो आणि एक चांगले सुदृढ आयुष्य जगू शकतो हाच संदेश या अनुभवांवरून मिळतो. हे अनुभव कथन केल्याबद्दल धन्यवाद.

--समीर

चांगलं लिहिलस गं