आमचे अग्निहोत्र !!!

आयायायायायायाया

जीवन बाबा. लैच प्रेरणादायक ब्वा तुम्ही :-D

अग्निहोत्र!

जळ्ळं मेलं लक्षण ते.. :P

छान लिहीले आहे.

- नीलकांत

शुद्धलेखनाकडे थोडे अधिक लक्ष पुरवले असते तर लेख अधिक छान झाला असता.

अभ्या, तुझं नशीब भारी म्हणून तुला लेखाचा पूर्वावतार वाचायला मिळाला! पण नीलकांतसाहेबांनी लक्ष घातल्यामुळे काही दुरुस्त्या करून लेख मराठीत आणला आहे.

फक्त ते पालोटे म्हणजे काय ते कळलं नाही लेखक महाशय! मिपावर स्वागत! आणि पुढच्या वेळी नीट टाईप करा बरं. लिखाण आवडलं.

पालोटा हा पलित्याचा अवतार असावा.

पण हा लेख नक्की कशाबद्दल आहे हे समजलं नाही. वाचाळसाहेब माझ्या बालबुद्धीस क्षमा करावी...

___/\___
लेख कोणास समजला असल्यास समजावणे.
किर्पा प्राप्त होगी!

हायला ,हा लेख आला का ईथे . काल वाचाळ साहेबांच्या खव मध्ये होता . बराच दुरुस्त झाल आहे . :-)

http://www.misalpav.com/node/6332

@व/वाचाळ महाशय,'.. मी धडधाकट माणूस आहे...' खटकलं. महिला ह्या माणूस नसतात काय?

अं ?

कितवा पेग ? ?

विवा,

लेख मस्त जमला आहे आणि मनातल्या भावना पोहोचल्या देखिल. ज्यांना लेख समजला नाही त्यांना स्पष्टीकरण न देत बसता पुढच्या लेखाची तयारी चालू करा. असे केलेत की लगेच अस्सल मिपाकर व्हायला वेळ लागणार नाही, काय ? :)

- (मिपा अग्निहोत्री) सोकाजी

+1 सोत्री

आम्हालाही लेख आवडल . आता अग्निहोत्रात खंड पडु देऊ नका . लेखाच्या समीधा टाकत रहा .

( सोत्री च प्रत्येक कॉकटेल ट्राय करुन बघणारा) तथास्तु

@आता सांगा हे अग्निहोत्र नव्हे तर आणखीन काय? >>>

@अग्निहोत्र>>> आमच्या'त हा शब्द एक खास कोडवर्ड म्हणूनही आहे!

लेखन आवडल हो विदेशी वाचाळ.
आम्हाला अशी बोलकी माणसेच जास्त आवडतात भाऊ (साहेब..;) )
हं ! तर काय प्रश्न पडलाय? पूर्वी आग कशी लावत असत किंवा जपून ठेवत असत?
मी सांगु? मी खेडगावातली आहे, त्यामुळे जरी रॉकेल उपल्ब्ध झाले होते, तरी ते रेशनवरुन मिळणे अन खेडेगावात कोण
रॉकेलऽऽऽ" करत येणार म्हणुन+ महान पैसा (ताई नव्हे) या सगऴ्याची बचत म्हणजे चुलीच्या राखेत निखारा पुरुन ठेवणे. किंवा रात्री सगळ आवरल अन झोपायची वेळ झाली की चुलीतला जाळ पुरा न विझवता लाकडे काढुन एखादा शेणकुटाचा तुकडा त्यात टाकुन ठेवणे. रहातो धुमसत बराचवेळ. मग दुसर्‍या दिवशी चुलीतली राख ओढुन काढायची. पुरलेला निखारा वा धुमसणारी शेणकुटाची राख झटकुन जरा फुंकर मारायची. अन एखाद्या घमेल्यात चार बारीक काड्या घालुन घरा बाहेर हवेला ठेवायचे. निवांत पेटते.
तोवर आत चुलीला पोतेरा करुन अगदी लखलखित करुन घ्यायच. हळद कुंकवाची बोटे उमटवायची. कुठे मोदतोद झाली असेल तर लिंपुन घ्यायचं, अन मग तो घमेल्यात पेटलेला वन्ही आणुन पुन्हा चुल पेटवायची. पहिला एक डेचकीभरुन पाणी ठेवुन द्यायच तापायला. मग घरातले जे कोणी धारेला जाणार असतील ते ते जरा गरम झालेले पाणी घेउन दुध काढुन आणतात. आता त्या गरम पाण्यात भर घालत घरातल्या बाकी सार्‍यांची तोंड धुणी आटपलेली. मग त्याच गरम पाण्यातल पाणी घेउन बाजुला चहाच आधण चढवायच. तोवर दुध आलेलं असत. ते थोड चहात ओतत उरलेले मोजुन डेरीला घालायला किटलीत भरायच. घरात ठेवायच दुध स्वच्छ पातेल्यात ओतुन चुलीवर तापायला ठेवायच. त्या गरम चहाला येणारा तो स्वाद, ती घरात चुलीने येणारी जाग, जरा धुर, जरा ठसका थोड्या ठिणग्या.

___/\___
अपर्णा.

आग धुमसवणे वेगळे. पण आग जर पेटवायचीच असेल तर ती कसे पेटवायचे?

मी कुठेतरी वाचले होते कि स्टोनएज मध्ये दगडावर दगड घासून आग पेटवायचे [गारोटी?]
लेख छानच आहे.
सर्व प्रकारची अग्निहोत्रं आली इथे आता.

अग्निहोत्र
छान !

जुन्या काळात भटजी लोक संध्याकाळी अग्निहोत्र करायचे असे ऐकिवात आहे बुवा......
बाकि तुमचा लेख आवडला.