नाच नाच मोरा..

छान कविता. एकदम वेगळ्या बाजाची!

नाच हरपूनी तन्मया, नको भान तुला..
येते नभ उतरून, वाजविते टाळ्या...!

वाळवंटा देई रंग, तुझा रंगित कुंचला..
रंग निळा-हिरवा; मन-मानसी गारवा...!

हे विशेष आवडलेत. :)

मुमुक्षु

तुम्ही तुमच्या कवितेत अनुस्वाराचा वापर कोणत्या पद्धतीने केला हे समजु शकेल का

कविता आवडली.

उडे गरुड, उडो नभी, नको खंत तुला..
तोड नाही कुणापाशी, तुझ्या गारुडा..!

खूप सुंदर..
आपल्याकडे असलेल्या कमतरतेपेक्षा, आपल्याकडे जे "ऍस्सेट्"आहे, त्याचा अभिमान बाळगला, तर मनातील न्यूनगंड हद्दपार होतो...!!!

:)

नीलपंखी पाखरावरी, नीळ्याची रे माया..

का कुणास ठाऊक.... मला सारखी कृष्णाची आठवण येतेय......

:)

प्रेम-व्याकुळ राधा : मृगनयनी

:)