धोबीपछाड

बोधकथा.

तृतीयेला सकाळी सकाळी घरात चौघडा झडला. कारण कन्येन हरतालिकेच व्रत करण्याच . नवं रक्त ते. रगा रगात नुसता बालिशपणा अन आई पप्पा सांगतील त्याला विरोध भरलेला . नुसता आंधळा विरोध !

"अग आत्तापासून करशील तर जरा चांगला नवरा मिळेल" इत्यादी मी.

"but why should I pray to God to get a good one? Can't I search it myself?"

"अरे ! ऐक जरा आईंच. त्यांना बघा कसा छान नवरा मिळाला ?" सांगायला हव का? अर्थात पतीदेव. छाती चांगली दोन इंच फुगलेली (तरीही पोटाच्या घेराला माग न टाकू शकलेली .) नजरेत खट्याळपणा नुसता उतू चाललेला.

"हे बघ असली उदाहरण देऊन तू तीला discourage करतोयस." मी

"काय discourage ? माझ्यासारखा चांगला, गुणवान नको मिळायला?"

"शी ! I definitely don't want anything like Pappa". पोरीन परस्पर पत्ता काटला.

आता मला point मिळाला. म्हंटल " येस्स! There you are. You can request God to avoid few qualities which you despise .Like hey God! I do not want this type, and something like that. "

"Does it really work?" कन्येच्या डोळ्यात थोडा इंटरेस्ट .

"अरे मग? देव सगळ ऐकतो. आणि तसं पण माझ्याबरोबर म्हणून कर. हं? खुप छान असते पूजा हीं . अन फक्त आपण स्त्रियांनी करायची! बघ आवडेल तुला."

"OKey! I will do it. So I should not eat anything and when I come home I have to do puja !!??? "

आणि मग एकदम कुठेतरी वीज चमकावी तसा एक प्रश्न चमकला " Hey? If I have to do this to get a good NAVARA then why are YOU doing this? You are already married?"

आई शप्पथ ! काय point गावला?

"I want to upgrade!" अहाहा ! नवऱ्याच्या नजरेत झर्रकन एक सल उमटून गेला. उहुहू ! मै तो बडी तिरंदाज निकली? क्या तीर बैठा ? सह्ही निशानेपे यार !

मग आता व्रत करायला तयार असलेली कन्या मी अन चिरंजीव असे शाळेला गेलो. इतर वेळी जाणवणार ट्रॅफिक आज अगदी किस झाड की पत्ती! तश्शीच हलकी हलकी तरंगत घरी आले.

सणासुदीला अन अश्या व्रत वगैरे दिवशी त्यानं घरी रहाव असा माझा हट्ट असतो. काय एकटीनच करायचं अन खायचं? कंटाळा येतो . म्हणून साहेब घरातून काम करत होते. घरात शिरले तर जरा जास्तच शांतपणा जाणवला. मला राहवेल होय? मी छेडलच

"काय रे ? गप्प का?"

काही नाही . काम चाललय'

"मग बोलू की नको?"

"नको."

"बर."

अंघोळ झाली. पूजा केली . माझा उपास असल्यान त्यानं नुडल्स करून खाईन म्हणून सांगितलं. म्हंटल बर! एकूण तीर आरपार गेला होता.

मग सुरु झाली हरितालिकेची तयारी . उचलली परडी अन गेले बागेत. पलीकडे शेजीबाई त्यांच्या गार्डनमध्ये खुडबुड करत होत्या. माझी गार्डन अजून तशी तयार व्हायची आहे. मग घुसले तिच्या गार्डनमध्ये. मग मला फुल कमी अन पान कशी जास्त हवीत. त्याच कारण काय . इत्यादी आपसूक येणारे अन न येणारे असे सारे मुद्दे खुद्बुडत आम्ही पत्री गोळा केली. माझ्या बरोबर आता तिलाही जोर चढला! "Oh! Its so interesting ! Can I come to your place?" असं करत आता ती माझ्या घरात शिरली. मग मी साग्रसंगीत पूजा मांडायला सुरुवात केली . धनी आपले तिथच बाजूला कम्प्युटर मध्ये डोक खुपसून.

मग शेजारणीला पार्वतीची कथा सांगून झाली. तिने स्वत:चा पार्टनर स्वत:निवडायचा हक्क कसा झगडून मिळवला. मग शिव कसा प्रसन्न झाला. वगैरे सांगून झालं.

लागोपाठ शंकराची पिंड वाळूत रेखून झाली. इथे मात्र जरा प्रॉब्लेम आला. हे नक्की काय हे कस सांगायचं? अन मग माझ्या मनान एक नवाच दृष्टीकोण समोर आणला.

" This is the way we repect the mutual unity of man and woman. For us sex is not casual . We respect it as one of the important aspect of life and so this sign of unity is worshipped." नवऱ्याच्या चेहऱ्यावर नक्की काय भाव उमटत होते सांगता नाही येणार.

मग पूजेला सुरुवात केली . आपला स्कर्ट सावरत शेजीनबाई पण सामील झाल्या . माझी मुलगीपण करते आहे ऐकून तर तीला आणखी जोर चढला. मग अचानक तिचीही ट्यूब पेटली का काय कुणास ठाऊक पण नेमका माझ्या मुलीन विचारलेला प्रश्न तिच्या तोंडातून बाहेर पडला. माझ्याकडे अर्थातच उत्तर तयार होत. सकाळी ते जोरकस लागूही पडलं होत.

मी पुन्हा , " I want to upgrade."

आता हे उत्तर ऐकून शेजीनबाईन मुकाट बसावं की नाही? नाही ! हीं वळली नवऱ्याकडे .

"You don't object?"

"whya should I?' नवरा .

' No ! means....बाईसाहेब जरा गोंधळल्या .

" See ! If she is praying to get a new better version I will definitely get new one by default!"

"How?" ही मेली शेजारीण गप्प बसेल तर शप्पथ ! उगा लोकांच्या घरात शिरायचं!

"How? If she gets new person I too will get a new one without doing all this fuss and fasting!"

नाकात घातलेली नथ अशी सळ्ळकन सलली की विचारू नका.

सोचना पडेंगा ! मी सारा उपद्व्याप करायचा अन फळ मात्र याला विनासायास?

पूजा झाली होतीच. सारी फुलपत्री कधीची गंगा गौरीवर चढली होती. माझ्या बरोबरीन शेजीनबाईच्या डोळ्यातही काजळ शोभत होत.

उठले. डोईवर पदर घेतला अन नवऱ्यापुढे नमस्कारासाठी गेले. मागोमाग शेजीनबाई ! आता मात्र हद्द झाली.
तीला सरळ सांगून टाकलं "Now you need to go to your husband for this namaskar . This one solely belongs to me atleast for this life.'

'Oh! but my husband is not there."

"Then wait for him."

नमस्कार केला अन नवऱ्यान खांद्याला स्पर्शत आशीर्वाद दिला " सुखी भव !"

उभी राहिले तेंव्हा सकाळचा त्याच्या डोळ्यातला सल माझ्या नजरेत उतरला होता अन त्याच्या डोळ्यात माझ्या नजरेतला तीर!

__/\__
अपर्णा