किती सजवू मी माझं मला

आवडेश!!

सुंदर लिहिले आहे पा भे. :) खूप दिवसांनी येणे झाले आणि बरे वाटले.

खुप दिवसानी अगदी मनापासुन कविता आवडली ..
अप्रतिम

किती सजवू मी माझं मला
मन रिंगण घाली तूला ||धृ||

गळा रत्नमाळा हलती डुलती
हाती कांकणे किणकिणती
कर्णभुषणे शोभती कानी
कपाळी खुलतो टिळा ||२||

हे विशेष आवडले.

---
अवांतर :
तरीही संपुर्ण कवितेत " कपाळी खुलतो टिळा" हि ओळ तितकीशी फिट वाटली नाही वाचताना .
शृंगारीक आणि प्रियकराच्या/पतीच्या ओढीने नतणार्या नायिकेचे स्पष्ट चित्र निर्माण होते आहे.. फक्त या ओळीने थोडेसे वेगळे रुप प्राप्त होत आहे असे उगाच वाटले..

आम्हाला लखकन "सुंदरा" आठवली. फरक एव्हढाच त्या सुंदरेचे वर्णन कुणीतरी आशिक करतो. ईथे तुमची सुंदराच स्वतःच वर्णन करत आहे...

काय भारी दिवस होते राव ते अकरावी बारावींचे... अशा छान छान शृंगारिक कविता अभ्यासायला असायच्या. मास्तर लोकसुद्धा अगदी रंगात येऊन शिकवायचे...

जशी कळी सोनचाफ्याची न पडू पाप्याची दृष्टी सोप्याची नसेल ती नार
अति नाजुक तनु देखणी गुणाची खणी उभी नवखणी चढून सुकूमार...

जशी मन्मथ रति धाकटी, सिंहसम कटी, उभी एकटी, गळ्यामधी हार...
अंगी तारूण्याचा बहर, ज्वानीचा कहर, मारिते लहर मदन तल्वार...

आहा... काय ओळी आहेत...

इंजिनीयरींगला ऑप्शनल का होईना, भाषा हा विषय का ठेवत नाही राव...

- धनाजीराव वाकडे

आरसा समोर उभी राहून
वेणी घातली गजरा माळून
फुले सुगंधी डोई शोभती
भुलली मी त्या गंधाला
खल्लास्स्स्स्स्स्स्स्स्स्स्स.... ;)

दफोराव (नक्की रावच ना ? ;) ) सद्या फुल स्वींगवर दिसताय... ;)

जाता जाता :---- च्यामारी दफोचा आयडी हॅक झालाय काय ?

प्रेमकाव्यातला शृंगार मस्त खुलला आहे !