बोंबील आख्यान !!!

छान आहे लेख. आवडला (मासे खात नाही तरीही...).

देवाच्या प्रथम अवतारावर छान लेखन आहे,
मी शाकाहारी आहे, मी दोन वेळा पॉपलेट आणि बा॑गडा फ्राय केला आहे पण बो॑बील मला बघुन माहित आहे.

मस्तच लिहीलय संदीप.. मासे खूप आवडतात , पण इतके प्रकार कधी ट्राय नव्हते केले.. बोंबील तर आत्तच खावंस वाटतय... :)

बोंबला आता .....

कुठून आणायचे बोंबील, तरी मागच्या महिन्यात भारत्-भेटीत तब्बल ४ वर्षांनंतर बोंबील खायला मिळाले.

लेख उत्तम.....

येतोच तुमच्याकडे बोंबील खायला

संदिप,
जबरा बोंबील आख्यान.......
"मासे तुमचं अन्न असेल" ....
मित्रा मासे म्हणजे आपला जीव प्राण, बोंबील आणि मांदेली तर एनी टाइम फेव्हरेट. =P~
काय तो घमघमाट आ हा हा.......
माझ्या शेजारीच एक जोडप रहात होत. एकादा त्याने सुकं बनवल होत. आक्खी इमारत त्या सुवासाने पावन झाली होती. अरे मी तर त्या दिवशी नुसत्या वासावर चार घास जास्त जेवलो. वरच्या मजल्यावर एक शुद्ध शाकाहरी कुटुंब रहात होत. झालं या वासने त्याला लागल मळमळायला. :& त्याची बायको (बिचारी)सगळ्यांची दार ठोठावुन पाहात होती, कि नक्की कुठल्या घरातुन हा गंध येतोय. चेहेर्‍यावर एकदम हवालदील भाव होते. आधिच 'त्या ' वासने तिला पण मळमळत होत आणि त्यात तिच्या नवर्‍याने ओकुन ओकुन ताप वाढवला होता. म्हणुन 'त्या'चा उगम शोधत होती.
आयला तेव्हा पासुन नियम केला की बोंबील / सुकं करताना घरात चार अगरबत्या जास्त लावयच्या. उगाच आपल्या सुखासाठी दुसर्‍याच्या पोटात का दु़खवा.
--(बोंबीलवेडा) गणपा.

आजच भाग्यश्री चे बटर चिकन आणि व्हेज बिर्याणी चे फोटो पाहीले आणि आता हे बोंबील आख्यान ! तोन्ड जाम खवळलय .
आता कधी एकदा हे पदार्थ खातीय असं झालयं.
बाकी हे बोंबील आख्यान एकदम मस्त जमलय. जमल्यास रेसिपी ही पाठवा.

: आधिच 'त्या ' वासाने तिला पण मळमळत होत आणि त्यात तिच्या नवर्‍याने ओकुन ओकुन ताप वाढवला होता. म्हणुन 'त्या'चा उगम शोधत होती.
:)) :)) :))
ईश्वरी

बोंबील तर अगदी लहानपणापासून साथ देतो. नमुन्यादाखल बघा हं…

लेखातील वरील वाक्या नंतर जे ८ नमुने दिले आहेत ते लेखात ओढून ताणून आणलेले वाटतात आणि किंचित रसभंग करतात. बाकी लेख उत्तम आहे. उचंबळून आलेल्या भावना व्यवस्थित शब्दांकित केल्या आहेत.

मला तरी असं वाटतं की बोंबील हा एक मासा असा आहे जो वाटीपेक्षा ताटात यावा !

आवड प्रत्येकाची, असेच म्हणावे लागेल. मला दोन्ही प्रकार आवडतात. माझ्या CKP मित्राच्या आईच्या हातच्या खाल्लेल्या बोंबिल कालवणाची चव आजही तोंडात ताजी आहे. पण खूप जणांना कालवणा पेक्षा बोंबिल तळूनच अधीक आवडतो असे मलाही जाणवले आहे.

मासे भरपेट खाऊन, सोलकडी ढोसून झाल्यावर धुतल्या हाताचा वास घेत पुन:प्रत्ययाचा आनंद उपभोगत सोफ्यावर बसून राहणे हा मत्स्य आहाराचाच एक भाग आहे असे मी मानतो.

चांगल्या लेखा बद्दल मनःपूर्वक अभिनंदन.

संध्याकाळी घरी पोचलो तर दीपा म्हणाली तुझ्या चेहऱ्यावर "बोंबील" असं लिहिलेलं दिसतंय !

:)

आणि जर लिहिलेलं वगैरे असलंच तर, "कधी जेवायचं" असं असेल की नाही?

अगदी बरोब्बर !!!!

एकुणातच मासे खाणं हा काही माझा प्रांत नाही...आम्ही रमतो कोंबडीच्या तंगडीत :)
पण हे वाचून च्यामारी, संदीपराव, मासे खायचा मूड व्हायला लागलाय...

मस्त लिहिलय!

पेठकर काकांसारखंच म्हणतो "छान लेखाबद्दल मनःपुर्वक अभिनंदन" !!!

मु. पो. बोंबिलवाडी आवडली :). बाकी तळलेल्या बोंबलाबरोबरच वाटून केलेल्या हिरव्या सुक्या कालवणालाही तोड नाही.

नंदनमराठी साहित्यविषयक अनुदिनी

शुध शाकाहारि असलयामुले चव महित नहि पन लिखान छन जम्ले अहे

"शुध्द शाकाहार "
ही काय भानगड असते बुवा?

बोंबील हा माझा सर्वात आवडता मासा आहे. केवळ त्यासाठी भारत वारी करावी लागली तरी करेन इतका. तुम्हा भाग्यवान की तुम्हाला अमेरिकेत बोंबील मिळतात. आम्हाला मिळत नाहीत हे दुर्दैव. चायनीज दुकाने तपासून पाहायला हवीत. भारतात त्यांना बाँबे ड्क्स म्हणतात, चायनीज दुकानात कोणते नाव दिलेले असते?

गरम गरम चपाती, त्यावर पातळ धारेचं तूप आणि ताजे फडफडीत ओले बोंबील !! किंवा मग गरम आणि छान मऊ-मऊ असा पांढरा भात आणि चवदार बोंबिलांचं कालवण ! पण जेवणानंतर -- 'जाणिजे यज्ञकर्म' पूर्ण करण्यासाठी, नारळाचं दूध आणि आमसुलांचा रंग अशा रंगसंगतीने गुलाबी झालेली, आंबट-गोड सोलकढी ! बस्स…आपली मागणी एवढीच !

तुम्हाला सांगतो, खूप कमी प्रकारचे पदार्थ असे आहेत की जे पोटात उतरताना शरीरातील सगळे senses जागे करत जातात ! त्या यादीत बोंबील खूपच वर !

वा संदिपराव! एका सुंदर आणि चविष्ट लेखाबद्दल अभिनंदन...! अजूनही असेच चवदार लेख येऊ द्या प्लीज..

बोंबलाची महती वर्णावी तेवढी कमीच!

आपला,
(बोंबिलप्रेमी) तात्या.

मी शुद्ध शाकाहारी आहे.( अंडी आणि दुध सुद्धा सोडुन दिलेला).
पण हे "मत्स्य पुराण"(की मत्स्य पुरण?;-)) लै आवडलं.

येक शंका:-
खार्‍या पाण्यातील मासे खारट असतात का हो?
नदीतील मासे बेचव लागतात का हो?
भरीत अगदि कुठल्यातरी माशासारखेच लागते असे "मत्स्य प्रेमी"ने सांगितले होते.
कुठला बरं तो मासा?

आपण एखाद्याची तब्येत "तोळा-मासा झाली " असे म्झाली""खराब झाली" असे म्हणण्यासाठी.
त्यातील "मासा" शब्दाचा ह्या ख्रर्‍या माशांशी संबंध आहे का हो?

थोडं छोटे-मासे मोठे मासे ह्याबद्दलः-
एखाद्या माशाने त्यच्याहुन छोटा असलेला मासा गिळला,आणि तेवढ्यात त्या मोठ्या माशाला पकडलं कोळ्याने जाळं टकुन,
तर आता जो कुणी तो मोठा मासा घेइल, त्याला तो छोटा मासा अगदि मोफत मिळतो का?
म्हंजे येक के साथ येक फ्री.
का त्याचेही वेगळे पैसे द्यावे लागतात?

मासे अंडी देतात अस ऐकलयं.
मग जसे कोंबडीची अंडी खाल्ली जातात, तशी माशांचीही खाल्ली जातात का?

:-)

आपलाच,
मनोबा
(उपाख्य साठ्यांचे (नाठाळ) कार्टे)

मत्स्य प्रेमी नसूनही हे बोंबिल पुराण आवडले,
स्वाती

राहवले नाही म्हणुन प्रतिक्रिया देतो आहे,

: आधिच 'त्या ' वासाने तिला पण मळमळत होत आणि त्यात तिच्या नवर्‍याने ओकुन ओकुन ताप वाढवला होता. म्हणुन 'त्या'चा उगम शोधत होती. :))

---जे कोणी मासे किंवा नॉन-व्हेज खात नाहीत त्यांना साहजिकच अशा गोष्टींच्या वासाने त्रास होतो. शाकाहारी व्यक्तींनी 'खाणार्‍यांची' हेटाळणी करू नये हे जितके खरे आहे तितकेच 'खाणार्‍यांनी' शाकाहारी व्यक्तींच्या भावना, त्यांची जीवनपद्धती, त्यांची शाकाहारी खाद्यसंस्कृती ह्यांचा आदर करावा. इतके खदाखदा हसू नये.

प्रभाकर पेठकर यानी शाकाहारीन्ची एवढी बाजू का घ्यावी?
गणपा यानी प्रसन्ग फारच गमतीशीर इश्टाईल ने मान्ड्ला आहे. मलाही जाम हसू आले. पण त्याचा अर्थ असा नाही की खाणारे शाकाहारी व्यक्तींच्या भावना, त्यांची जीवनपद्धती, त्यांची शाकाहारी खाद्यसंस्कृती ह्यांचा आदर करीत नाही. किम्बहुना करतातच.
आम्ही तर कायम उलट अनुभवले आहे बुवा. माझा एक पक्का शाकाहारी मित्र मला म्हणाला होता की US मध्ये रहात असूनही मी अजून बाटलेलो नाही. (त्याच्या मते खाणे व पिणे म्हणजे बाटणे.)
न खाणारे 'खाणारे' म्हणजे महापापी लोक आहेत असे समजतात आणि नाही नाही ते सन्दर्भ देउन तुम्ही कसे चुकीचे वागत आहात असे ठसवत असतात. आणी स्वतः शाकाहारी असल्याचा अभिमान (?) बाळगतात. अभिमान बाळगतात तर बाळ्गा राव पण खाणार्याना कशाला कमी लेखता?
ईथे US मधे आपल्या देशी शाकाहारी लोकान्च्या स्वयम्पाक घरातूनही कसले कसले घाण वास येत असतात हे दारातून आत येणाराच जाणो. थोडक्यात वास सरवच खाद्य पदार्थाना असतात...व्यक्तिपरत्वे चान्गले आणि वाईट ही.. त्यासाठी कोणी कोणाच्या खाण्याला नावे ठेवू नये.
बाकी बोम्बील आख्यान जबरा झाले आहे. जियो सन्दीप.

--(मत्स्य प्रेमी) वेलदोडा

न खाणारे 'खाणारे' म्हणजे महापापी लोक आहेत असे समजतात आणि नाही नाही ते सन्दर्भ देउन तुम्ही कसे चुकीचे वागत आहात असे ठसवत असतात. आणी स्वतः शाकाहारी असल्याचा अभिमान (?) बाळगतात. अभिमान बाळगतात तर बाळ्गा राव पण खाणार्याना कशाला कमी लेखता?

-- पूर्ण सहमती
माझ्या मते 'न' खाणारेच (शाकाहारी) खाणार्याची हेटाळ्णी करतात. स्वानुभव.
खाणार्यानी न खाणार्यान्ची हेटाळ्णी केलेली अजून्तरि पहिलि नाहि की ऐकली नाही.

माझी आजी केळफुलाची (केळीच्या बोंडाची) भाकरी केळीच्या पानांत थापुन करायची (बोंडाची भाकरी).
तर कधी कधी ती त्यात ओले बोंबील पण घालयची, त्याची चव आजही जीभेवर रेंगाळते.
या भारत भेटीत आजीकडे फर्माईश केली पाहिजे. (पण बोंबील मिळतील का? :W )
--गणपा

: आधिच 'त्या ' वासाने तिला पण मळमळत होत आणि त्यात तिच्या नवर्‍याने ओकुन ओकुन ताप वाढवला होता. म्हणुन 'त्या'चा उगम शोधत होती.

जे कोणी मासे किंवा नॉन-व्हेज खात नाहीत त्यांना साहजिकच अशा गोष्टींच्या वासाने त्रास होतो. शाकाहारी व्यक्तींनी 'खाणार्‍यांची' हेटाळणी करू नये हे जितके खरे आहे तितकेच 'खाणार्‍यांनी' शाकाहारी व्यक्तींच्या भावना, त्यांची जीवनपद्धती, त्यांची शाकाहारी खाद्यसंस्कृती ह्यांचा आदर करावा. इतके खदाखदा हसू नये.

आम्हि अभियन्त्रिकि महविद्यालयातील वसतीग्रुहात असताना कोकणी मुले सु़खे मासे भाजुन जेवणा बरोबर खायचि. पण गुजराती मुलाना त्या वासाने खुप त्रास व्हायचा. (माझ्या तोण्डात पाणी यायचे). त्यावेळी त्या शाकाहारी जीवान्चे काय हाल होत असतील ते आता माझा शेजारी पोर्क /बीफ भाजु लागला की समजते.

बोंबिलपुराण आवडले. पुढच्या वेळेस छायाचित्र नक्की द्या!

-- आम्हि अभियन्त्रिकि महविद्यालयातील वसतीग्रुहात असताना कोकणी मुले सु़खे मासे भाजुन जेवणा बरोबर खायचि. पण गुजराती मुलाना त्या वासाने खुप त्रास व्हायचा. (माझ्या तोण्डात पाणी यायचे). त्यावेळी त्या शाकाहारी जीवान्चे काय हाल होत असतील ते आता माझा शेजारी पोर्क /बीफ भाजु लागला की समजते.

अहो शाकाहार काय नी मान्साहार काय - कोणत्याही उग्र वासाने त्रास होऊ शकतो. कान्दा, कोबी, लसूण, मूळा ह्यान्चा वास न आवड्णारे आणि सहन न होणारे कितीतरी आहेत.
एका मित्राची बायको फ्लावर चा वास येतो म्हणून ती भाजीच करीत नाही.

-- ईथे US मधे आपल्या देशी शाकाहारी लोकान्च्या स्वयम्पाक घरातूनही कसले कसले घाण वास येत असतात हे दारातून आत येणाराच जाणो. --- हे काहि झेपले नाही
US मधील घरात किचन मधे खिडकी नसावी -- खेळती हवा नसावी. त्यामुळे पदार्थाचे वास तसेच घरात रहात असावेत. घरात रहाणार्याला ते कळत नसावे पण बाहेरून आत येणारयाला त्या उग्र वासाचा एकदम भपकारा येत असावा. बरोबर की नाही वेलदोडा जी?
अहो अबब , थोडा तर्क केला असता तर आपल्यालाही हे समजले असते.

सन्दीप चित्रे यान्चे लिखाण छान आहे. लिखाणा बरोबर एक चित्र ही चिकटवले असते तर झकास झाले असते.
- पक्या.

-- ह्यॅ: ! गप रे पक्या...च्यायला नुसतं वाचूनच कससं व्हायला लागलं...भरीला आणि चित्र टाकलं असतं तर आमचा टिंग्यासारखा अवतार झाला असता...
हा असा: =P~ =P~ =P~ =P~ =P~ =P~
अर्थातः लाळ...लाळ...लाळ...लाळ...लाळ...लाळ...लाळ...लाळ...लाळ...

आता सन्दिप काय आपल्याला घरी थोडाच बोलावनार आहे बोम्बील खायला.. (जरी लेखात नागपुरी आमन्त्रण असले तरी)
त्यामुळे पोटाला नाही मिळालं तरी डोळ्याच पारणं तरी फिटेल चित्र नुसतं बघून.
- पक्या

उभं आमंत्रण ? तुला बुफे म्हणायचे आहे का?

प्रथमम नमामिम मत्स्यावताराम|
संदीपॠषी देवताम,स्वयंपाकछन्दम||
गरमागरम,अतीचविष्टम|
मुखप्रक्षालनपश्चात मासेखाणं||

टेस्ट सुंदरम,मत्स्यसुगंधम|
विटामिन E सम्प्रूक्तम,बेस्ट BP वरं||
मिपाकार खुषम,य:पठे भूकलागम!
उत्तमम, विस्तृतम, बोंबील आख्यानम||

आपला लाडका: आयुर्हीत

चित्रे साहेब, असे वर्णन करू नका हो… फार त्रास होतो. असो.

सोडे घालून गरमागरम पोहे !!!

हे पहिल्यांदा ऐकतोय. बघतो करून एकदा पण सोडे कुठे मिळणार.

बादवे, मुलुंड ला सात रस्त्याला संदीप हॉटेल मध्ये तळलेले बोंबील लाजवाब मिळतात.

बाकी लेख मस्त

- एक प्युअर नोंनव्हेजीटेरीयन

चित्रे!!!चित्रे!!! ...... खरे सीकेपी तुम्ही. फार आवडलं :)