लावणी: सोन्याची अंगठी मजला आणुन द्या

"अंगठी साखरपुड्याला बोटात घालणे" म्हणजे वाड् निश्चय करणे. या सामाजिक रिवाजात नाते पक्के करणे हा भाव असतो. आपली हिरॉईन फार फार चोखंदळ आहे. हलवून खुंटा ती बळकट करू पाहत आहे. अशाने तीचे नाते पक्के तर होईलच पण एक मौल्यवान वस्तूही तिच्या बोटात येईल. अन पाच तोळ्याची अंगठी घालणारीण पण काही साध्यासुध्या अंगकाठीची नाही. ती काही शहरातली फॅशनेबल स्त्री नाही. ती खेड्यातली गावराण स्त्री आहे - अगावू नाही. स्पष्टपणा, रोखटोखपणा तीच्या अंगात मुरलेला आहे. पाच तोळ्याच्या अंगठीकडे ती 'गुंतवणूकीच्या' माध्यमाकडून बघत आहे. म्हणूनच ती पुचाट साडीचोळी न मागता पाच तोळ्याची अंगठी मागते आहे, भले ती एकदाच बोटात घालेल पण कायमची गुंतवणूक होईल.

(तरीही मला पाच तोळे म्हणजे जरा मोठीच वाटते आहे. संपादन करून तीन तोळे करावी वाटते आहे.)

@ शानबा: अरे शानबा मला तू एकेरीतच बोलाव रे. मस्त वाटते. एकदम मित्रासारखे.

मधुमेहा विरुद्ध लढा

माझी जालवही

ब्लॉगबद्दल धन्यवाद!
>>> आंबा माझा रायवळ, नाही हापूस की पायरी...

मला हापुस सरस असतो हे माहित होते. पण मी हे वरचे जाणूनबुजून लिहीले होते.
"तुम्ही हापुस जरी चाखला असेल तरी माझा हा गावठी आंबाच श्रेष्ठ आहे " असे हिरवीनीला आपेक्षीत होते. अन ती त्याचे मार्केटींग करते आहे.

बाकी कुअर्थ असेल तर तो मलाही समजून द्या. उगाच आपल्या घरंदाज स्त्रीला बोल लावता बघा तुम्ही शहाणी सुरती माणसं.

चुका काढू नका हे मी कधी म्हटलेय का? त्या मुळे का होईना तुम्ही कविता बारकाईने वाचतात ते समजते! :-)

अवांतर: तुमच्या झाडावरचे रायवळीचे आंबे आम्ही खाली पडूच दिले नसते बरं!