अमेरिकेतील गुजराती मंड्ळ

खटपट्या जी, अतिशय उत्तम झाला आहे लेख, हसून हसून वाट लागली मध्ये. सध्या मिपावर मस्त धागे येत आहेत, घाटपांडे सरांच्या धाग्यानंतर हा धागा. मराठी मंडळ नी मराठी कम्युमिटीवर एवढं वाचलं आहे की बाहेरच्या देशात दुसऱ्या राज्यातील लोकांचे गट असतील हे विसरूनच गेलो होतो. बाकी ह्या गुजरात्यांचे कार्यक्रम फार करमणूक असतात. एकदा मी आणी माझा दक्षिण भारतीय मॅनेजर भर नवरात्रीत अहमदाबादला गेलो होतो. मॅनेजर ट्रेनिंग द्यायला आला होता, उत्तम ट्रॅनिंग मिळाली म्हणून त्याच्या गुजराती शिष्यांनी त्याला गुरुदक्षिणा म्हणून गरब्याच्या कार्यक्रमाचे दोन पास दिले. आता तो एकटा दोन पास घेऊन काय करणार? उरलेला एक छातीला लावून तर फिरणार नाही, जेवता जेवता तो मला बोलला चल बाहुबली हे काय आहे ते पाहून येऊ. नंतर कळाल की त्याला गरबा हा काय प्रकार असतो हेच माहीत नव्हत, आम्ही गरबा केंद्राच्या दिशेने शिष्यांनी दिलेल्या एका बाईकवर निघालो, रस्त्यात खूपच सुंदर सजलेल्या मोकळे केस सोडलेल्या, घागरा चुनारिवाल्या सुंदर सुंदर मुली पाहून फार खुश झालो, त्यांच्या सोबतचे मुल अतिशय फालतू कुर्ते घालून होते. गरबा केंद्रात गेल्यावर आश्चर्याचा खूप मोठा धक्का बसला. मला महाराष्ट्रात १०० गरबा खेळणारे नि त्याना पाहायला १००० जमलेले अशी गर्दी पाहायची सवय होती पण इथे उलट कार्यक्रम होता गरबा खेळणारे हजार तर पहायला १० देखील नव्हते. आम्ही दोघेच गरबा पाहत उभे होते, शिष्यांच्या विनंतीवरून मॅनेजरही गरब्यात घुसला, पहिले दोन चार वेळा चुकला नंतर मस्त गरबा खेळू लागला, त्याची वाकडी तिकडी वाढलेली दाढी नी मळकट टी शर्ट नसता तर कुणाला कळालही नसतं की हा गुजराती नाही, त्याच्या मागे मी देखील गरब्यात घुसलो नि खेळू लागलो, थोड्या वेळाने मलाच आश्चर्य वाटले की मी इतका चांगला गरबा खेळतोय. महत्वाचं म्हणजे तिथे कुणी मला ऑब्सर्व करणार नव्हत समोरून मुलींची रांग टिपरीवर टिपरी हाणत मुलांच्या रांगेच्या विरुद्ध दिशेने जात होती, एक एक सुंदर मुलगी पास व्हायची. मज्जा आली होती. :)

मस्त, खुसखुशीत लेख!

आवडला लेख.
धंद्यात साहसी वृत्ती ठेवणारे असतात गुजराती लोक. काही लोक त्यांना शत्रू मानतात पण ते कुणाला शत्रू मानत नाहीत.
मराठी लोकांचं बोलायचं तर काही जण धंदा काढतात वाढवतात पण त्यांची मुलं तो धंदा चालू ठेवत नाहीत. शिक्षण घेऊन नोकऱ्याच करतात. शनिवार रविवार सुट्टी, इतर सुट्ट्या. हीच मजा. तर धंध्यामध्ये लोकांचे सण उत्सव तेव्हा यांची कमाई हा हिशोब असतो.जेव्हा फावला वेळ असतो तेव्हा मजा करतात. ही पद्धत बऱ्याच मराठी लोकांना पटत नाही. तर असो.

खटपट्या सेठ, सुरेख लेखन !
गरबा म्हणजे अनेक पक्षी जीव एकाच ठिकाणी पाहण्याची संधी! अर्थात गरबा खेळणाचा आनंद देखील तितकाच धमाल असतो.
व्यापार हाच त्यांचा डीएनए असल्याने सगळं केम छो मजा मा असंच अनेक वेळी दिसते.

[ खाखरा थेपला प्रेमी ] :)
मदनबाण.....
आजची स्वाक्षरी :- Rehman Dakait Entry Song :Dhurandhar

गुजराती लोक एकमेकांना पकडुन असतात असे पाहिले आहे.
शिक्षणानिमित्त मुंबईत व नंतर कामानिमित्त बेंगलोरमध्ये असताना सुरवातीच्या दिवसात राहण्याची सोय पाहण्यासाठी कॉटबेसिस्,पी.जी वगैरे शोधत होतो तेव्हा गुजरात्यांच्या बर्याच धर्मशाळा दिसल्या.मुंबई मध्ये व बेंगलोरमध्येही.बेंगलोरमध्ये एक महाराष्ट्र मंडळ सोडले तर दुसरी काहीच व्यवस्था नव्हती.

चोक्कस निरिक्षणे... लेख आवडला 👍

मनमोकळं खुसखुशीत लिखाण आवडलं.

आमचे गुजरातेत अनेक मराठी भाषिक नातेवाईक आहेत. त्यांची मनोधारणा स्थानिक गुजरात्यांशी मिळतीजुळती आहे. अनेकांचा व्यवसाय आहे. अगदी नोकरदार माणूस असला तरी भागभांडवल बाजारात काहीतरी व्यवहार करणारच. किंवा छोटंसं दुकान वा टपरी चालवणार. वा भाड्याने तरी देणार. फावल्या वेळांत चकाट्या पिटतांना कधी दिसणार नाही. हा मातीचा गुण म्हणावा का?
-गा.पै.

हा मातीचा गुण म्हणावा का?

माझ्या ओळखीचे काही गुजराथी पुणे लोक्स , ठाणे सातारा कोल्हापुर येथे आहेत. पण त्या पैकी कोणीही कोणत्याही पुढार्‍याच्या मागे दादा बापू महाराज अप्पा असे म्हणत फिरत नाहीत, कोणीही गप्पा मारतानाही राजकारण या विषयावर बोलत नाही. कोणीच सेना उबाठासेना मनसे या बाबत चर्चा करत नाही. कोणीही संजय राउतांचे भाषण ऐकत नाही. कोणीही समोरचा माणूस गुजराथी / मराठी आहे हे माहीत असूनही हिंदीत बोलत नाही.
त्यामुळे हा मातीचा गुण नसावा असे वाटते

जबरी निरीक्षण! लेख आवडला!

चांगला लेख. युके मध्ये मला गुजराती लोकांचे दोन ठळक गट आढळून आले. पहिला म्हणजे भारतातून आलेले गुजराती, आणि दुसरा म्हणजे इदी अमिन सत्तेत आल्यानंतर निर्वासित म्हणून आलेले अफ्रिकन गुजराती. ह्या दोन गटांच्या चालीरीती, विचारसरणी ह्यांत मोठा फरक दिसतो. आफ्रिकन गुजराती जास्त इंग्रजाळलेले, बर्‍याच अंशी सर्रास मांसाहार करणारे, दारू पिणारे दिसून येतात, शिवाय भारतीय म्हणवून घेणे त्यांना आवडत नाही, ईस्ट आफ्रिकन अशी ओळख सांगतात. ह्या दोन गटांमध्ये intermarriages होतानाही फारशी दिसत नाहीत. भारतीय गुजराथ्यांच्या पिढ्या जास्त करून व्यवसायांत आहेत, तर आफ्रिकन लोक मोठ्या प्रमाणांत नोकर्‍यांमध्ये आहेत. ह्या आफ्रिकन गुजराथ्यांची वस्ती बव्हंशी लंडन मधील हॅरो उपनगर, किंवा लेस्टर शहरात आहे. भारतीय गुजराती संपूर्ण युकेभर पसरलेले आहेत.

मस्त, खुसखुशीत लेख!

मला अमेरिकेतील नाही पण जर्मनीतील दोन गुजरात्यांचा आलेला अनुभव नमूद करतो.
पहिला गुजराती टिपिकल पटेल जो आम्ही जे घर भाड्याने घेतले त्याचा आधिचा भाडेकरु. मालक अर्थात जर्मन. पटेलाला ते घर सोडताना त्याचे सगळे फर्निचर नव्या भाडेकरुच्या गळ्यात घालायचे होते कारण त्याअने नवीन घेतेलेले घर फुल्ली फर्निश्ड होते. आणि त्याची मार्केट व्हॅल्यु अगदी नव्या प्रमाणे पटेलिणीला अपेक्षित होती. त्यामागचा तिचा युक्तीवाद की तुम्हाला नवीन फर्निचर ऑर्डर केले तरी असेंबल वगैरे करावे लागेल म्हणून ते नव्याच्या किमतीत घ्या. त्यासाठी तिने इतका प्रचंड आणि चिकाटीने युक्तीवाद केला की बस्स. आणि तिचे म्हणणे मान्य करण्यातच शहाणपण आहे हे ती वारंवार पटवून देत होती. त्यासाठी दोन कारणे की एकतर ते १० वर्षे सिनिअर आहेत जर्मनीत आणि दुसरे म्हणजे लहानश्या ह्या गावात आमची कम्युनिटी इंडीयाप्रमाणेच स्ट्रॉन्ग आहे, कुठेतरी वास्ता पडेलच.
सगळे धुडकावले पण तरीही जाता जाता बर्‍याच निरुपयोगी वस्तू, काचा आमच्या गळ्यात मारुन पळाय्चा प्लान होता (कारण वस्तूंचे दिस्पोजल अवघड) पण तिला घेऊन जायला भाग पाडले. त्यासाठी तिने फोनवरुन जी हॅरेस्मेंट आणि ताबा देताना जी अडवाअडवी केली त्याला तोड नाही.
दुसरा एक गुजराती फर्निचर असेंबल करणारा अनाधिकृत पणे कारण तो स्टुडंट होता आणी त्याला त्याची प्रॅक्टीस होती म्हणे. एकतर प्रचंड आकडा कोट करुन तो प्रिंटेड बिल देणार नव्हता. आणि हे काम गुपचूप करावे असा अग्रह होता कारण आपल्या माथाडी कामगाराप्रमाणे जर्मन अधिकृत असेंब्लर त्याचे पैसे पुन्हा वसूल करु श्कतात शिवाय त्याने तो गुजराती अडचणीत आला असता. त्याच्या एकतृतिआंश पैश्यात हंगेरीच्या एका असेंब्लरने २ तासात काम करुन दिले तेही अधिकृत बिलासह. हंगेरीचीही आर्थिक स्थिती फारच नाजूक आणि बेरोजगारी आहे असे त्याच्याशी बोलण्यातून कळले पण ह्या कामासाठी गुजरात्याने जी तंत्रे आणि बोलबच्च्न लावले ती अस्सल गुजरात्याला शोभणारीच होती.

खुसखुशीत लेखन. आवडले.

-दिलीप बिरुटे