उल्कापाताच्या आतषबाजीने
दिपून जातोय मी आज
पण कधीतरी
चंद्रमाधवीच्या अद्भुत प्रदेशात
अंतर्बाह्य उजळायचंय मला
शब्दांच्या समृद्ध अडगळीत
हरवून जातोय मी आज
पण कधीतरी
शब्दापल्याडच्या घनघोर निबिडात
निरुद्देश पोहोचायचंय मला
नीटनेटक्या रंगरेषा
रेखाटतोय मी आज
पण कधीतरी
अमूर्ताचं असीम अवकाश
अनवट रंगांनी भरायचंय मला
त्रिमितींच्या अभेद्य पिंजर्यात
घुसमटतोय मी आज
पण कधीतरी
स्थलकालाचं
वितान व्यापून
थोडं थोडं उरायचंय मला
प्रतिक्रिया
3 Feb 2021 - 9:02 am | ज्ञानोबाचे पैजार
स्थलकालाचं
वितान व्यापून
थोडं थोडं उरायचंय मला
तथास्तु
पैजारबुवा,
5 Feb 2021 - 10:20 am | प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे
आवडली कविता. लिहिते राहा.
-दिलीप बिरुटे
8 Feb 2021 - 3:10 pm | अनन्त्_यात्री
धन्यवाद
8 Feb 2021 - 5:32 pm | सरिता बांदेकर
छान
9 Feb 2021 - 7:09 am | राघव
अतीव सुंदर!