आमने सामने

(सदर लेख हा फक्त मौजमजा आणी मिपाकरांना थोडेसे हास्य क्षण द्यावेत म्हणुन लिहिला आहे. लेखात ज्या ज्या मिपाकरांची नावे आली आहेत त्या पैकी एकाचीही मी ह्या साठी परवानगी घेतलेली नाही. ह्या लेखा मागच्या भावना समजावुन घेउन तुम्ही मला माफ कराल असा मनात विश्वास (म्हणजे आपले पानिपत होणार नाही) आहे.

ह्या लेखात झालेल्या उल्लेखानी कोणी दुखावले गेल्यास मी त्याची आधीच जाहिर माफी मागत आहे. संपादक मंडळास ह्या लेखात काही अनुचीत वाटल्यास ते कुठल्याही क्षणी हा लेख येथुन उडवुन लावु शकतील.)
--------------------------------------------------------------------------------------------

लालकृष्णजींनी सरदार मनमोहन सिंग यांना दुरचित्रवाहिनीवर आमने सामने यायचे आव्हान दिले, परंतु आपल्याकडे ते शक्य न्हवतेच. पण या बातमीनी मिपावर मात्र एक प्रकारचा उत्साह वाहायला लागला, 'च्यायला आपल्या हॉटेलात का होईना दोघांना पकडुन हा आमने सामने शो व्हायलाच पाहिजे' असे वारे मिपावर वाहायला लागले. आमने सामनेची कल्पना मिपावर फारच उचलली गेली.

सगळ्यात मोठा प्रश्न असा होता की आमने सामने आयोजीत करणे म्हणजे दोन विरुद्ध पक्ष पाहिजेत, त्यांना चिखलफेकीचा अनुभव पाहिजे. मिपावर तर कधी दोन विरुद्ध पक्ष पडलेत असे झालेच न्हवते (थोडी कंपुबाजी आहे म्हणे) पण मग आता काय करायचे ? पण शेवटी हे सगळे मनोरंजन आणी आमने सामने चा आनंद लुटण्यासाठी असल्याने दोन लुटिपुटिचे उमेदवार निवडण्याचे ठरले. मी कशाला मी कशाला अशी सुरुवात होउन शेवटी 'एक परदेशी विरुद्ध एक देशी मिपा वाला' किंवा 'एक संघ वाला विरुद्ध एक गांधीवादी' इथपर्यंत गाडी येउन थांबली. शेवटी ह्या सगळ्यावर काट मारुन सर्वसंमतीने तात्या विरुद्ध प्रा. डॉ. असा आमना सामना ठरला.

'चला शालु बाहेर काढायला मुहुर्त मिळाला.' हे चतुरंगांचे वाक्य मिपावरील लगबगीचे वर्णन करायला पुरेसे आहे असे वाटते. सगळ्या हॉटेलात नुसता उत्साह पसरला होता. तात्या का प्रा. डॉ. अशा चर्चेला उत आला होता. मिसळीचे प्रेमी, 'पुरी' प्रेमी ह्यांच्या संस्थळावरही याच कार्यक्रमाच्या चर्चेने उच्छाद मांडला होता.

"बा**** डॉक्टर दोन बायका पण ठेवायच्या का स्टेजवर वारा घालयला ?" गुरुवर्य तात्या.

"तात्या, आपण तिकडे आमने सामने उभे राहुन एकमेकांशी वाद घालणार आहोत, दरबारात बसुन मधुबालाचे नृत्य बघणार नाही आहोत." प्रा. डॉ. नी परस्पर प्रश्न निकालात काढुन टाकला.

"पण साला निदान मध्यंतरात एखादा पेग तरी अलाउड केला पाहिजे नाहितर काय शा*** वाद रंगणारे ? तात्या उवाच.

"ते बघु नंतर. पण तात्या स्टेजवर हे असले शब्द टाळलेलेच बरे." प्रा. डॉ. ची समजावणी.

"खरे आहे बाबा.. आजकाल तात्याला पार बंधनात अडकवुन टाकला आहेत लेको तुम्ही, पण प्रेमाचे पाश आहेत... तोडता येत नाहीत." तात्या.

म्हणता म्हणता 'आमने सामने' चा दिन उजाडला.
आ हा हा वर्णन करायला शब्द तोकडे पडतील असा उत्साह ओसंडून वाहात होता. जेष्ठ मिपाकरांबरोबरच आत्ता आत्ता मिसळीची तर्री ओरपायला शिकलेले मिपाकरही जातीने हजर होते. हॉटेल मधल्या सभासदांबरोबरच, मिसळीचे प्रेमी, 'पुरी' चे प्रेमी सुद्धा मोठ्या संख्येनी गर्दी करुन होते.

"वा ! खुप छान वाटतय.. गर्दी पण कीती आहे ना." इती नैनी बाई.

"हम्म्म्म गर्दी तर काय आठवलेंच्या सभेला पण जमते हो !" टारझनाचा फुत्कार.

"जरा तुमच्या हिन आणी हिणकस कॉमेंट बंद करुन कार्यक्रम बघाल का ?" डॉनरावांनी मागुन पृच्छा केली.

टारझननी त्यानंतर दंडाची फुगवुन दाखवलेली गोटी बघुन डॉनराव दोन रांगा मागे जाउन बसले.

ह्या गडबडीत तात्या आणी प्रा. डॉ. मंचावर हजर झाले. पंच म्हणुन देवबाप्पांची एकमताने निवड करण्यात आली. एक वेगळी परंपरा म्हणुन तात्या व प्रा. डॉ. ह्यांनीच एकमेकांचा सत्कार केला. आता दोघेजण पुर्ण तयारीने आमने सामने उभे राहिले.

"फोकलीच्यांनो, प्रा. डॉ. सारख्यांचा आमना सामना करायला तुम्हा लोकांना कोण सापडला तर हा बाई बाटली वाला तात्या होय ?" असे म्हणत तात्यांनी आदरानी प्रा. डॉं. ना नमस्कार वगैरे केला.

'ज्यानी हाताचे बोट धरुन आंतरजालावर हिंडवले, ह्या जगाची ओळख करुन दिली आज त्याच्या समोरच उभे राहायची वेळ आली." असे बोलत प्रा. डॉं. नी सुद्धा तात्यांना नमस्कार केला. (इथे समस्त मिपाकरांनी आपल्या डोक्याला हात मारुन घेतला)

"विषयाला धरुन बोला. अवांतर नको. विषय काय ? तुम्ही बोलताय काय ? का आता 'आमने सामनेचे' पण विडंबन बघायला लावताय आम्हाला ? " संत दुखोबा समोरच्या रांगेतुन ओरडले. वेळ पडल्यास हे मिपाच्या मालकांनाही दमात घ्यायला कमी करत नाहीत.

"ह्यांच्या कडे पाण्याचा प्रॉब्लेम दिसतोय." विप्र गुर्जी शेजारीच बसलेल्या परा च्या कानात कुजबुजले.

"घरी पाणी नाही... आणी सार्वजनीक नळापाशी ह्यांना कोणी येउ देत नाही. हॅ हॅ हॅ बरोबर का नाही नाना?" पराचे एकाच वेळी विप्रंना उत्तर आणी नानाला प्रश्न.

"आमच्या घराशेजारी धरण आहे !" नानाची एका वाक्यात प्रकरणाचा निकाल लावुन टाकला.

"एका संस्थळानी तुम्हाला संमेलनाचा अध्यक्ष बनवायचा घाट घातला होता म्हणे ? तुम्ही काय आम्हाला ताकास सुर लागुन दिला नाहीत!" तात्यांनी आपल्या भात्यातला पहिला बाण काढला होत.

"येउन जाउन होतत ना त्या संस्थळावर ? त्या शिवाय कसे कळाले तुम्हाला ? आणी मी विचार केला की होउन जाउदेत एकदा मतदान मग बघु." प्रा. डॉं. चा सावध बचाव.

"कोणते स्थळ हो ते ?" कोदांचा अतिशय निरागस प्रश्न पुढच्या रांगेत बसलेल्या अदितीतैं साठी.

"भोचक प्रश्नांची उत्तरे द्यायची का नाही ते मला डॉनराव आणी पराशी बोलुन ठरवावे लागेल." कोदांच्या उत्साहावर थंड पाणी ओतत अदितीतै म्हणाल्या.

"दिवाळीच्या आधी 'रोशनी' पुर्ण करतो म्हणुन जाहिरनाम्यात आश्वासन दिले होतेत. आता शिमग्याच्या बोंबा पण मारुन झाल्या पण 'रोशनी' काय पुर्ण व्हायची चिन्ह नाहीत. प्रा. डॉं. च्या भात्यातला एक अणुकुचीदार बाण.

"खाजगी आणी वैयक्तीक प्रश्नांची उत्तरे द्यायला हा तात्या कोणालाही बांधील नाही." तात्यांचा अभेद्य बचाव.

कार्यक्रमाला आता खरा रंग भरायला सुरुवात झाली होती.

क्रमश: