रूटीनाच्या रेट्यातही

अताच एका कवितेवर प्रतिसाद देताना शब्द-मौनातील व्यत्यास जाणवला होता,आणि इथे अजूनही व्यापक प्रमेयांच्या पंखाखाली विसावला!

चारोळीनं महाकाव्य पचवून ढेकर द्यावा...व्वाह्

शून्यानं अनंताला शतदा हाकारावं... सलाम शेवटच्या दोन ओळींसाठी!

अचाट लिहिता आपण! कविता वाचून होते तरीही कितीक वेळ या 'अनन्त-यात्री'सह तरंगत रहातो मी कुठेतरी!

काय अफलातून शब्द योजलेत.
कविता आवडली.

शब्द अन शब्द चपखल वापरला आहे... नेहमी प्रमाणेच...
पैजारबुवा,