क क कपलचा - भाग ०५

क क कपलचा भाग -०१ -http://www.misalpav.com/node/21982
क क कपलचा भाग -०२ -http://www.misalpav.com/node/22073
क क कपलचा भाग -०३ -http://www.misalpav.com/node/2२१७१
क क कपलचा भाग -०२ -http://www.misalpav.com/node/22२२२

- कथानायक हर्षदनं घरी सत्यनारायणाची पुजा ठेवली होती, त्या वे़ळी पुजा झाल्यावर-

हॉलमधले सगळेच उठुन उभे राहिले,खांद्यावरचं उपरणं सावरत गुरुजींनी सुरुवात केली ' सुखकर्ता दुखहर्ता वार्ता विघ्नाची......' तेंव्हा दरवाज्यात सोनवणे साहेब उभे होते विठ्ठल स्टाईलमध्ये..आणि मागं चक्क सौ. सोनवणे,

सोनवणे साहेब पार्टीला येणारच हे नक्की होतं, पण सकाळी पुजेला सुद्धा ते येतील आणि ते पण सहकुटुंब अशी अपेक्षा हर्षदनं तरी केली नव्हती, एका हातात आरतीचं तबक धरुनच हर्षदनं मान हलवत साहेबाना नमस्कार केला, साहेब सुद्धा लगेच आत येउन टाळ्या वाजवायला लागले, दहा मिनिटात सगळे सोपस्कार संपले. हर्षद अन अनुजानं दक्षिणा देउन गुरुजींना नमस्कार केला, बाकी उपस्थितांनी सुद्धा पुजेसमोर यथाशक्ति नाणी, नोटा ठेवल्या,नमस्कार केला आणि तिर्थप्रसाद घेउन बाजुला झाले. स्वयंपाकाचं सगळं आटोपलंच होतं, निकाळजे काकुंनी कॉलनीतल्याच अजुन एक दोन बायकांना वाढणं वगैरे कामाला बोलावलं होतं, त्यांची कामं चालु होती. दोघं जण कपडे बदलुन येईपर्यंत शरद सोनवणे साहेबांबरोबर बोलत बसला, अजुन एक दोन कॉलनीतलेच पिएसआय आलेले होते, पोरांचा दंगा चालु होताच, त्यातल्या त्यात एका थोराड पोराला प्रसाद वाटायच्या कामावर बसवुन गुरुजी साबुदाण्याची खिचडी आणि दुध घेउन निघुन गेले होते, बाकीची पोरं त्या प्रसादवाल्याला वशिला लावण्याचं काम करत होती.

' ताटं घ्यायची का ग लगेच ?' निकाळजे खणखणीत आवाज आला तसा, बेडरुम मधुन बाहेर येत येत अनुजा काही बोलणार त्याआधीच हॉलमधुन सोनवणे साहेबांचं उत्तर आलं, ' मग हो काकु, आता अजुन कुणाची वाट पाहताय, इथं ड्युटी बोलावतीय, रोजचा समाजसेवेचा रतिब घालायला जायचंय आम्हाला, घ्या ताटं, जरा फास्ट हात चालवा.' स्टेशनातली सिनियरगिरी त्यांनी इथं पण सुरु केली. हर्षदनं बाहेर येउन अनुजाची अन जमलेल्या सर्वांची ओळख करुन दिली, सगळे संपल्यावर सोनवणे साहेबांनी त्यांच्या बायकोकडं हात करुन सांगितलं ' हे आमचं खटलं, म्हणजे तुमच्यासारखं खटल्यातच सापडलेलं म्हणुन खटलं, पार बापजाद्यांपासुन वकिलीत आहेत मॅडम' साहेबांची बायको शहरातील ब-यापैकी सेटल्ड वकील होती. अनुजाला एकदम मळमळावं असं झालं, तोंडावर हात दाबुन उलटी थांबवावी असा चेहरा करुन अनुजा बाथरुममध्ये निघुन गेली. हर्षद सुद्धा हातानंच एक मिनिट असं म्हणत आत गेला, त्याच्या मागं स्मिता पण गेली. बाहेर सौ. सोनवणेंनी नव-याकडं असं काही पाहिलं की विचारता सोय नाही.

निकाळजे काकुंनी अन बरोबरच्या दोघींनी ताटं मांडली तोपर्यंत पोरं सगळी निघुन गेली होती, शरदनं जाळीचा दरवाजा लावुन घेत पडदा टाकला. बेडरुममधुन बेडशीट आणुन त्याच्याच घड्या करुन बसायची व्यवस्था केली, एकीनं ताटांच्या बाजुला रांगोळी काढली, साहेब बसण्याची वाट पाहात सगळे जण उभे होते, तर साहेब हर्षद्ची वाट पहात होते. पाच मिनिटात तिघंही बाहेर आली, पावडर लावली काय किंवा विको टर्मरिक गालावर पडलेले डोळ्यातल्या पाण्याचे डाग लपता लपत नाहीत किमान सौ. सोनवणेंना तरी ते लक्षात येत होतं. ' अरे बसा ना, तुम्ही बसल्याशिवाय काकु वाढायला नाहीत घेणार, काकु बसले ओ सगळे घ्या वाढायला' एकदम दोन्ही बाजुला बोलता बोलता अनुजा पायानंच एका बाजुचं बेडशीट नीट करायला लागली. ती दोघं जण पुजा मांडली होती त्याच भिंतीला टेकुन बसली, त्यांच्या ताटासमोर स्मितानं आठवणीनं आणलेली मोत्यांची रांगोळी मांडुन ठेवली. जेवणं चांगली अर्धा तास चालली. कॉलनीतले मेंबर निघुन गेल्यावर हॉलमध्ये हर्षद अनुजा, शरद स्मिता आणि साहेब व सौ. एवढीच जण होती.

सौ. सोनवणेंनी पर्स मधुन एक वेल्वेटचा बॉक्स काढला, तो उघडुन अनुजाच्या हातात दिला, आत एक नेकलेस आणि कानातल्यांचा कुड्या होत्या. बॉक्स हातात घेउनच अनुजा आणि हर्षंद त्यांच्या पाया पडली ' हे फक्त प्रथा म्हणुन, नाहीतर आमची लायकी नाही तुमच्याकडुन पाया पडुन घ्यावं एवढी' हर्षदला एवढंच बोलुन सौ. व साहेब घराबाहेर पडले. ' आम्ही बसु का आता ग, का अजुन कोणी यायचं बाकी आहे ?' जास्त झालेला स्वयंपाक आपल्या घरात ठेवुन आलेल्या निकाळजे काकुंनी विचारलं तेंव्हाच हॉलमधली शांतता भंग झाली. ' चला आम्ही वाढतो तुम्हाला, तुम्ही होता म्हणुन झालं सगळं,' रितीप्रमाणे कौतुकाचे शब्द बोलुन अनुजा त्यांना घेउन किचनकडे गेली. हर्षद अणि शरदनं हॉलमधलं आवरायला घेतलं, पुजेसमोरची शांत झालेली समई पुन्हा पेटवली. तेवढ्यात संध्याकाळच्या पार्टीसाठी ठरवलेला केटरिंगवाला खुर्च्या अन टेबलं घेउन आला. शरद त्याला घेउन गच्चीवर गेला, स्मिता अन अनुजा काकु आणि बाकीच्या दोघींना वाढत होत्या, हॉलमध्ये हर्षद एकटाच पुजेच्या समोर बसुन होता, थोडासा सुन्न थोडासा उदास, मगाशीच ऐकलेल्या कथेतल्या वाण्यासारखी त्याची अवस्था झाली होती, बुडालेली नौका बाहेर काढायला फार प्रयत्न करावे लागणार होते, अर्थात नौका पहिल्यांदा बुडत नव्हती.

दुपारी जेवणाला मोजुन १२ जण होते पण संध्याकाळी कोरडी अन व्हेज पार्टी असुन देखील, शंभर दिडशे जण तरी येणं अपेक्षित होतं, आणि साहेब येउन गेले हे स्टेशनमध्ये सगळ्यांना कळाल्यानं ते सगळे निवांत येणार होते. लागलेल्या किंवा लावुन घेतलेल्या सवयीनं अनुजानं पुन्हा सगळं आवरलं, पार्टीसाठी म्हणुन ति हिरव्या रंगाची शिफॉन नेसणार होती, काळ्या वेलवेट्च्या ब्लाउजवर. आवरताना ती आणि स्मिता दोघीच होत्या बेडरुम मध्ये, तिनं कपाटातुन साडी आणि ब्लाउज काढुन टाकल्यावर स्मितानं हसत विचारलं ' एवढी बारीक होतीस आधी ?' अनुजानं हसत हसत उत्तर टाळलं, ' तु पण आवर ना पटकन, वर जावं लागेल पहायला, ह्यांना काही समजत नाही, सगळं आपल्यालाच पाहायचं आहे, नाहीतर पुढचा आठवडाभर मला नान आणि पनीरची भाजी खावी लागेल या शि-याबरोबर' त्या दोघी आवरुन गच्चीवर येईपर्यंत सात वाजलेच होते, तेंव्हाच कॉलनीतल्या गणेश मंडळाची पोरं साउंड सिस्टिम लावुन निघाली ती यांना वर येताना पाहुन जिन्यातच थांबली, ' या ना खाली, बरंच वजन आहे ना तुमच्याकडे' एका बाजुला थांबत अनुजा म्हणाली. पोरं निघुन गेल्यावर गळ्यावरचा पदर नीट करत स्मिताला म्हणाली' आपल्याला बघुन नाही, बघण्यासाठी बाजुला थांबली होती'.

साडेसातला सुरु झालेल्या पार्टीत रंग भरला, साडेआठच्या सुमारास, चिंबोरी स्टेशनचा पन्नास टक्के स्टाफ, सहकुटुंब एकत्र होता, त्यांच्या पार्ट्या व्हायच्या त्या बहुदा ओल्या आणि सड्या, असे प्रसंग क्वचितच यायचे. प्रत्येक जण टिशर्ट आणि जीन घालुन आलेला असला तरी चिंबोरीत किती वर्षं काढलीत ते बायकोच्या अंगावरचे दागिने आणि पोरांच्या अंगावरचे कपडे यावरुन समजत होतं. थोड्याच वेळात ग्रुप तयार झाले आणि गच्चीचा एक एक कोपरा गाठुन गप्पा सुरु झाल्या, हर्षद आणि अनुजा थोड्या थोड्या वेळानं एका एका ग्रुपजवळ जावुन बोलुन पुढं सरकत होते, मग कुणीतरी नाचायचा फंडा काढला आणि थोडा वेळ सगळ्यांचं नाचुन झालं, शरद एका कोप-यात एकटाच उभा असलेला पाहुन अनुजा त्याच्याकडं गेली ' का हो भावजी, एकटेच उभे आहात असे, काही झालं का?' ' काही नाही, सहजच, स्मिता पण खाली गेलीय बाथरुममध्ये म्हणुन इथं थांबलोय, त्यात आम्ही ट्रॅफिकवाले, ह्या स्टेशनवाल्यांच्यात जास्त मिसळुन घेत नाहि आम्ही' अजुन थोडं बोलुन अनुजा तिथुन निघुन गेली.

दहाच्या सुमारास पार्टी संपली, शरदनं थोडा आवाज चढवला आणि मग अनुजा, स्मिता आणि निकाळजे काकु खाली घरात निघुन गेल्या, गच्चीत केटररची दोन चार पोरं आवराआवरी करत होती, हर्षद आणि शरद कठड्याला टेकुन बसले, तात्पुरत्या केलेल्या आडोशामागं केटररची माणसं भांडी साफ करत होती तिथुन आवाज येत होता ' भावड्या, फंक्शनची हीरॉइन एकदम आयटम होती बाप,ब्लाउज तर कट टु कट, ना उन्नीस ना बीस' दुस-यानं उत्तर दिलं ' उन्नीस बीस तुज्या*ला भाड्या चौतीसची गॅरंटी बघ, च्या*ला दिड वर्षे टेलरकडं काढलंय' कठडयाला टेकुन बसत शरद हर्षदला बोलला 'वहिनीला सांगा चारचौघात बाहेर असले कपडे घालत जाउ नको', हसत हर्षद बोलला ' मनापासुन बोलतो आहेस का, वरवरचं रे, नाही तुला पण बघितलं नजर तर तुझी सुद्धा हलत नव्हती तिच्यावरुन,' शरद गप्प झाला, खरंतर त्याची नजर अनुजावरुन हलत नव्हतीच पण मनात तो तिची अन स्मिताची तुलना, ती पण समोर दिसत होती तेवढीच नाही तर इतर वेळेची पण, आणि तोच का चिंबोरीस्टेशनचा सगळा स्टाफ याबद्दल बोलत होताच ' नशीब रायटरचं तिच्यायला, पहिली पोस्टिंग चिंबोरी, करुन घेतलेली बदली रद्द झाली, आणि हे असलं प्रकरण घरी.' या कौतुकाच्या गप्पांना नजर लागु नये म्हणुन 'आणि ते पण एक्स्पिरिय्न्स्ड, अनुभवी' ही काळी तिट.

क्रमशः