निघा निघा चिऊताई

कविता छान आहे असे म्हणवत नाही. पण परीस्थिती अचूक टिपली आहे.

येणारी पिढी चिऊताई बघायला संग्रहालयात न जाओ....

सटिक वर्णन म्हणावे लागेल. लहानपणी आंगणात पाहिलेल्या चिमण्या बघायला कुठे कुठे जावे लागते हा दैवदुर्विलास याची देही याची डोळा बघावा लागत आहे. कालच एक पक्षिमित्राने अमेरिकन चिऊताई चे फोटो पाठवले आहेत. काही चिमण्या अमेरिकेत जाऊन बदलल्या आहेत तर काही अजून तशाच म्हणजे देशी आहेत..

विश्व चिमणी दिवस यावर लेख लिहीण्याचा विचार होता. जुने साहीत्य खंगाळताना Paul Laurence Dunbar
1872 –1906 यांची एक खुप सुंदर कविता वाचनात आली.

Paul Laurence Dunbar
1872 –1906

A little bird, with plumage brown,
Beside my window flutters down,

A moment chirps its little strain,
Ten taps upon my window–pane,

And chirps again, and hops along,
To call my notice to its song;

But I work on, nor heed its lay,
Till, in neglect, it flies away.

So birds of peace and hope and love
Come fluttering earthward from above,

To settle on life’s window–sills,
And ease our load of earthly ills;

But we, in traffic’s rush and din
Too deep engaged to let them in,

With deadened heart and sense plod on,
Nor know our loss till they are gone.

एक संदेश पण आला आहे.

सरली सुरेख थंडी, फोफावला उन्हाळा,
संतप्त सूर्य झाला, ओकेल तप्त ज्वाळा. 

पक्षी दिशांना फिरतील, ते थव्यांनी
सुकतील,कंठ त्यांचे मग शोधतील पाणी,

सुकली तळी जळांची. पाणी पिण्यास नाही,
त्या सानुल्या जीवांची होईल लाही लाही,

त्यांच्या जीवाकरिता इतकी कराचं सेवा,
वाटीत एवढेसे पाणी भरून ठेवा. 

येणारी पिढी चिऊताई बघायला संग्रहालयात न जाओ....

सटिक वर्णन म्हणावे लागेल. लहानपणी आंगणात पाहिलेल्या चिमण्या बघायला कुठे कुठे जावे लागते हा दैवदुर्विलास याची देही याची डोळा बघावा लागत आहे. कालच एक पक्षिमित्राने अमेरिकन चिऊताई चे फोटो पाठवले आहेत. काही चिमण्या अमेरिकेत जाऊन बदलल्या आहेत तर काही अजून तशाच म्हणजे देशी आहेत..

विश्व चिमणी दिवस यावर लेख लिहीण्याचा विचार होता. जुने साहीत्य खंगाळताना Paul Laurence Dunbar
1872 –1906 यांची एक खुप सुंदर कविता वाचनात आली.

Paul Laurence Dunbar
1872 –1906

A little bird, with plumage brown,
Beside my window flutters down,

A moment chirps its little strain,
Ten taps upon my window–pane,

And chirps again, and hops along,
To call my notice to its song;

But I work on, nor heed its lay,
Till, in neglect, it flies away.

So birds of peace and hope and love
Come fluttering earthward from above,

To settle on life’s window–sills,
And ease our load of earthly ills;

But we, in traffic’s rush and din
Too deep engaged to let them in,

With deadened heart and sense plod on,
Nor know our loss till they are gone.

एक संदेश पण आला आहे.

सरली सुरेख थंडी, फोफावला उन्हाळा,
संतप्त सूर्य झाला, ओकेल तप्त ज्वाळा. 

पक्षी दिशांना फिरतील, ते थव्यांनी
सुकतील,कंठ त्यांचे मग शोधतील पाणी,

सुकली तळी जळांची. पाणी पिण्यास नाही,
त्या सानुल्या जीवांची होईल लाही लाही,

त्यांच्या जीवाकरिता इतकी कराचं सेवा,
वाटीत एवढेसे पाणी भरून ठेवा. 

मी गॅलरीमध्ये दाणा पाणी ठेवते पक्षांसाठी...कधी आली चिमणी तर इतकं छान वाटतं तिच्या चिवचिवाटाने......!!! खरंतर हे नैसर्गिक सुखही आता किती दूर्मिळ झालंय...

छान कविता!

चिमणी दिनाच्या निमित्तानं आलेली कविता आवडली.
खरंच दुर्मिळ होत आहेत चिमण्या!!

( मागे मीही मिपावर एका हिंदी कवितेचे रूपांतर केले होते..)