किचनमधून ती सांगते

भटार खान्यातून ते सांगतात मी कढई टाकत आहे, धावत जाऊन मी जिलब्या टाकून येतो !

किचनमधून ती सांगते, गॅस संपला आहे
मी मोबाईल हातात घेऊन, स्विगी ओपन करतो.

बेडरुम मधून ती सांगते, झोप झाली आहे,
मी धावत जाऊन, बेड टी घेउन येतो,

सोफ्या वरुन ती सांगते, कचरे वाली आली आहे,
मी धावत जाऊन, दाराबाहेर डस्टबीन ठेवून येतो

बाथरुम मधुन ती सांगते, अंघोळ झाली आहे,
मी धावत जाऊन, टॉवेल देवून येतो

परत सोफ्यावरुन ती सांगते, भुक लागली आहे,
मी धावत जाऊन, ब्रेकफास्ट घेवून येतो

मग परत सोफ्यावरुन ती सांगते, "आई" ची वेळ झाली आहे,
मी धावत जाऊन, रिमोट देवून येतो,

ती दरवाज्यातून सांगते, भिशीला जायचे आहे,
मी धावत जाऊन, कार सुरु करतो

पैजारबुवा,

मी बाथरुम मधुन सांगतो, टॉवेल राहिला आहे
ती सोफ्यावरुन सांगते, मग तु तसाच बाहेर ये,

मी डायनिंग टेबल वरुन सांगतो, खायला हवे आहे,
ती सोफ्यासरुन सांगते, झोमॅटो वरुन ऑर्डर दे,

मी फोन करुन सांगतो, आज ऑफिस मधे जास्त काम आहे,
ती सोफ्यावरुन सांगते, किल्ली ने दार उघडुन आत ये,

मी सोफ्याच्या मागुन सांगतो, आज वनडे फायनल आहे,
ती सोफ्यावरुन सांगते, मोबाईल वर बघता येते,

पैजारबुवा,

>>>किचनमधून ती सांगते, काहीतरी नवीन करते आहे
मी शांत राहून, मनाची तयारी करून ठेवतो.

मीही. काही वास. मिक्सरचा आवाज. काही तळलेले असेल.
असं अनपेक्षित, अपेक्षित सर्व असतं. मनाची तयारी असतेच.

कधी कधी, थांबा घेऊन येतेय. असेही थेट स्पष्ट असते.

-दिलीप बिरुटे

मी सांगतो मला कविता सुचतेय..
ती सांगते काय पाडायच्या त्या जिलब्या मीपावर पाड

इथंच लोक हायत रेम्या डोक्याचे.
कवतीक करतील

सगळीकड तोच जांगडगुत्ता.
पळापळी करतोय म्हणून शांती हाय
नायतर शांती काय करल सागंता यायचं नाय.
लगे रहो मुन्नाभाई
आपल्या घरी पण का येगळ नाई

तु जिलब्या कयाला बे पाडतो
ती कढाई ठेवते म्हणून.

मिपावरुनी ते सांगतात, "दवणें"ची कविता आली आहे
मी लॉगिन करुन लगेच विडंबन पाडून येतो

=))))

मस्त आहे की!!!