<हे वागणं बरं नव्हं>

अवं हे जग लई न्यारं, हितं खोट्याचंच वारं ह्याला खरं बोलनं सोसंना
ह्याचा दिखाव्याचा तोरा, ह्याचा कागद हाय कोरा
हितं सत्याची लेखणी पोचंना
हितं हुच्चपणाची गोडी रं, नको फुकट छेडाछेडी रं
अरं सोंगाढोंगाचा बाजार हिथला, साळसूद घालतोय्‌ अळीमिळी
अन्‌ डूख धरिती, डंख मारिती, घरात भोळी अन्‌ भायेर कळी रं, रं, रं

अशा गावात तमाशा बरा, खोट्याचा खरा, पिचकारी भरा,
उडू दे रंग, उडू दे ढंग, उडू दे संग
दिखावू पडद्याच्या आत, अवसेची रात, घुबडे ती गात, होवू दे दंग

अगं चटकचांदणी, चतुर दामिनी
काय म्हनू तुला तू हायेस तरी कोन

टोकदार लेखणी मी कोपर्‍यात उभी, जशी म्यानी तलवार छुपी
अवं पंतोबा, चारचौघांत होईल शोभा, हे वागणं बरं नव्हं

काटेरी रान हे भवतीनं, चालत आले मी जपून
चकव्यातून या चालू कशी, पाठलाग ह्यो टाळू कशी
अरं नरसाळ्या, असं काय करतोयस खुळ्या, हे वागणं बरं नव्हं

हिसका दावते जोराचा, तिरपा डोळा चोराचा
परत्येक शब्दाला आडिवतो, अंगावं चिखल उडिवतो
अरं पतंगा, नकोस घालू पिंगा, हे वागणं बरं नव्हं

पाहून जनांची खेळीमेळी, जळजळ जीवाची कशी झाली
काड्या घालूनि करतो खुणा, घडीघडीला खोडसाळपणा
अरं मर्दा, अब्रुचा होईल खुर्दा, हे वागणं बरं नव्हं

अकलेचा तोरा मी करते रं, डोस्क्यात ऐवज भरते रं
हात माझा तू धरतोस कसा, अवतीभवतीनं फिरतोस कसा
अरं बत्ताशा, आता रं पळतोस कशा, हे वागणं बरं नव्हं

प्रेरणा: हे गाव लई न्यारं (पिंजरा)