पुणे मुंबई पुणे

ह्या एका ओळीसाठी इतकी बाष्कळ कथा का रचावी माणसानी? कैक ठिगळं आणि भोकं आहेत कथेमधे. पण असोच.

भारी...पुणेकर असतातच चतुर!!

:)

याच्यावर एक सिनेमा काढा. सतीश राजवाडे नैतर स्टीव्हन स्पीलबर्ग नक्की दिग्दर्शित करेल. मुंबई-पुणे-मुंबई २ पेक्षा नक्की बरा निघेल.

http://www.lokprabha.com/20121221/kokandocter.htm

-गा.पै.

१)पुण्यात मुंडासं बांधून अन् खेडवळ लोक कधीपासून रहायला लागलेत ?
२)रात्री पासून सकाळपर्यंत एकच टिसी कसाकाय ?
३) सकाळी टिसीला पैसे दाखवायची काय गरज ?
४) सकाळी नातेवाईकाचा पत्ता कसकाय मिळ्या मग ?

मला १ नाय समजत पुणे नावाची फक्त १ शिटीच आहे का तसल्याच नावाचा एखादा जिल्हा पन आहे?
कारण आमचे लोक जिल्ह्यातल्या पार टोकाव आसलेल्या वाडीत जरी राहात आसले तरी ते सातारकरच आसतात. तुमच्याकडं मात्र नदीच्या पलीकडचा पिंपरीचिंचवडकर सुद्धा पुणेकर नसतो.
का ह्यालाच पुणेरी बाणा म्हणतात?

अनुमोदन
अनुमोदन
अनुमोदन

देवा, चरणकमल कुठायत तुमचे,
अज्ञानी जीवाचा ऊद्धार करा.
आणि तेवढं ते जिल्हा म्हणुन पुणे लावनार्या आणि लायकी नसताना पुणेकर म्हणुन मिरवणार्या पापी प्राण्यांचा संहार करुन टाका.

खरेच बोअर कथा......उग्गाच आपलं काहीतरी पुणेकरांना डोक्यावर चढवायला!!

मा़कड म्हणतय माझीच लाल असा प्रकार आहे हा (न्यूनगंडातून आलेला). ही गोष्ट शाळेत असताना ऐकली होती पण त्यात पुणे मुंबई वगैरे काही नव्हतं. आता कुठलीही चातुर्यकथा नायकाला पुणेकर म्हणून खपवा. हुषार कावळा, टोपवाला आणि माकड पासून सुरुवात होउदे. म्हणजे पुण्याचा कावळा मुंबईला येतो व तिथल्या कावळ्य्यांना पाणी काढून देतो इ.

अशीच गोष्ट मी पूर्वी वाचली / ऐकली होती, साचा हाच , फक्त त्यात मुंबई -पुणे ऐवजी एक खेड्यातला माणूस शहरात येतो असे होते.

एक गमंत म्हणून वाचताना मजा आली. प्रतिक्रिया इतक्या तिखट का आल्या हे मात्र समजले नाही.

टिसी मुम्बै चा होता का ?

फेट्यात हजाराच्या नोटा ठेवणे कितपत प्रॅक्टिकल आहे कुणी जाणकार प्रकाश टाकू शकेल काय?

अशीच एक कथा बँकांमधे प्रसिद्ध आहे. एक माणूस दहा लाखाचे दागिने घेऊन बँकेत येतो आणि त्या दागिन्यांचे तारण ठेवून एक हजाराचे कर्ज मागतो. मॅनेजर त्याला भरपूर कर्ज घे म्हणतो, तो अजिबात ऐकत नाही.

एक महिन्यानंतर माणूस परत येतो. कर्जाचे एक हजार रुपये आणि व्याजाचे दहा रुपये भरून टाकतो. दागिने ताब्यात घेतो. मॅनेजर विचारतो महिनाभर कुठे होतास, हा म्हणतो कामासाठी दिल्लीला गेलो होतो. मग एक हजाराचे कर्ज कशाला घेतलेस? तो सांगतो, "ते दागिने मला महिनाभर सुरक्षित ठेवायचे होते. त्यासाठी लॉकर भाड्याने घेतला असता तर पाच हजार रुपये भाडे भरावे लागले असते. त्याऐवजी वीस रुपयात माझे काम झाले!"