सेल्समन भाग - १

नमस्कार मंडळी..

हि कथा आहे एका सेल्समनची. कदाचित एखाद्या डेली सोप प्रमाणे.. कदाचित.. असो.
**************************************************************************************

माई : ए बाळा उठ ना...
राहुलः हो गं माई.. थोडा वेळ झोपु दे ना..
माई : अरे आज तुझा रिझल्ट आहे ना.
राहुल फटकन उठतो. १५ मिनिटात तयार.. माई नास्त्याचं विचारेपर्यंत राहुल स्कुटरला किक मारुन पसार..
आज राहुलचा विंजीनीरींगच्या दुसर्‍या वर्षाचा निकाल.. राहुल तसा हुशार.. पण आज त्याच्या काळजात भितीची लहर उठत होती..

आज काय होणार? हा प्रश्न राहुलला तसाच त्याच्या आई-वडिलांना सतावत होता.. ११ वाजता रिझल्ट लागणार होता. गेलं एक वर्ष राहुलने कॉलेज अ‍ॅटेंड केलं नव्हतं. कसंबसं परीक्षेला बसता येईल इथपर्यंत काळजी घेतली होती. पण भिती कायम होती, कारण अभ्यासाच्या नावाखाली केलेली टंगळमंगळ आज दिवे लावणार होती.

आज राहुलने त्याचा लकी शर्ट घातला होता. जो तो प्रतिक्षेत..
अमितः ए रावल्या.. काय रे.. तुला काय वाटतं.. काय व्हईन रे आप्लं?
राहुलः माझी आधीच फाटलीये यार.. थांब जरा.. ११ वाजता कळेलच कुणाची किती फाटलीये ते.
दोघे खळखळून हसतात.. मग मंग्या, सुन्या, केतकी, जाड्या, पंक्या त्यांना जॉइन होतात...
मागचं एक वर्ष क्रिकेट आणि फुटबॉल खेळुन आपण काय दिवे लावलेत हे आज त्याना कळणार होतं.

राहुलः आपल्याला तर कोंफिडेंस हाय राव.. हे बघ.. तुला, सुन्याला, केतकीला मी मॅथस शिकवलं, एक पेपर स्क्रॅच केला.. म्हंजे ए.टी.के.टी पक्की.. बाकी राहिलं ते म्हन्जे १-२ विषय.. त्यात एखाद्या मधे तरी मटका लागलंच.
अमितः हा राव. तुझं बराय. आमचं काय? आमी तर सगळीकडंच दिवे लावलेत..)
राहुल: अरे टेंशन नको घेऊ. सगळे पास होतील.
केतकी: "आपण सगळे एकत्र पास नाही झाले तर मग आपण भेटणार नाही ना.." असं म्हणून केतकी मुसमुसायला लागली.. आणि सगळे चुप झाले..

शेवटी सगळे कँटीन मधून एचओडी च्या डिपार्टमेंट कडे निघाले.. कुणाचे हात घामेजलेले तर कुणाचे कपाळ..

क्रमशः (भाग छोटा आहे.. पण क्षमस्वः, पुढचा भाग नक्कीच मोठा लिहिन तुम्हाला आवडला तर)