एम.आर.आय.

पुनर्वाचनायच !
तीच थंड शिरशिरी पुन्हा एकदा.
मागच्या जन्मी बहुतेक तुम्ही भगवान बुद्धांचे भिक्खू असाल. ;-)
प्रेत जळत असताना तिथं बसून भिक्खूंकडून ध्‍यान करुन घेतले जायचे म्हणतात.

अवांतर: आले हे मसणजोगी* मरणाची आठवण करुन द्यायला. ;-)
* अटेंशन मिस्‍टर धमाल मुलगा: यू हॅव गॉट एनादर मसणजोगी कंपॅनियन.

स्वतः अनुभवतोय की काय इतक जिवन्त.

_/\_

झाक व्हत राव !!

अंगावर येणारे वर्णन.

गवि इज बॅक. :-)

_/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\__/\_

पुरेसे आहेत का नमस्कार??????

बापरे... एवढा भयानक प्रकार असतो का हा "एम.आर. आय" प्रकार..... (मला खुप कुतुहल होतं त्या बोगद्यात जायची पण अता जाम फाटली आहे... पण तरीही एकदा जायचं आहेच :P )

बाकि नेहमी प्रमाणे खुपच जिवंत लिखाण... :)

_/\_

भलताच भारी अनुभव लिहिला आहेत!
प्रत्येक आवाज आणि त्याचा मनात उमटणारा प्रतिसाद जीवघेणाच.

(कॅटस्कॅनमधून सहीसलामत सुटलेला क्लॅस्ट्रोफोबिक) रंगा

गेल्याच बुधवारी मीही करून आलो गुडघ्याचा एम आर आय. मलाही बंद जागेची भीती आहे, किंवा तसा माझा समज होता. चाफळ ला समर्थांची ध्यान लावण्याची एक जागा आहे तळघरात एका खोलीमध्ये, एकदम खोलात. त्या जागेत कसेबसे शरीर आकसून बसाल एवढीच जागा आहे. तिथे धड श्वास घ्यायची मारामार होत होती माझी; शांत बसण्याचं नावच नको. तिथे आयुष्यात पुन्हा कधी गेलो नाही. सेम अवस्था कानिफनाथाला झाली होती.
पण आश्चर्य म्हणजे माझ्या एम आर आय च्या वेळेस मी चक्क झोपलो !!! तेही पाऊण तास. सुरुवातीला जाम घुसमट झाली, पूर्ण श्वास भरून घेता येईना. पण मशीन ने परग्रही आवाज काढायला सुरुवात केली आणि चक्क त्यात एक लय सापडली. कधी झोप लागली कळलंच नाही :) तिथल्या काकूंनी मला एक फुगा हातात दिला होता panic अलार्म म्हणून. तो दाबायची काही वेळ आली नाही ;) आणि माझा क्लॉस्ट्रोफोबिया रिलेटिव्ह आहे हे लक्षात आले ;)

तुम्हाला पिंडातून शब्दब्रम्हांड साकार करायची कला अवगत आहे हे पुन्हा एकदा समोर आले .

अरे काय रे एकसे एक आवाज ते. =)) =)) =))
हसुन हसुन फुटलो.

आजारापेक्षा असल्या तपासण्या आणि उपचार यानीच मी मरेन! मला पण काही कारणाने एम आर आय करून घेण्याचा सल्ला मिळतो आहे,मी ते ऐकलंच नाहीसं करते!

घेउ का... घेउ का... घे की... घे की... सगळ्यात जास्त आवडेश...

जबरदस्त लेखन !

एम. आर. आय. च्या त्या अरूंद बोगद्याची मलाही TV मधे बघूनच भिती वाटते. त्यामुळे आत काय वाटत असेल याची मी कल्पना करू शकते. वर्णन तर असं झालंय की मलाच त्या बोगद्यात जावून आल्यासारखं वाटलं.

चार महिन्यापुर्वीच जाउन आलोय या अनुभवातुन, पण जाणवली ती प्रचंड थंडी अन कॉलेज मध्ये पुस्तकात पाहिलेल्या अन ड्राइंग वर काढलेल्या मॅगनेटिक रेज प्रत्यक्ष दिसायला लागल्या होत्या.

असंच एखादं मशीन तयार करायचा विचार आहे, ज्यात एका बाजुनं आत घातलं की सगळी फॅट काढुन घेउन दुस-या बाजुनं बाहेर काढता येईल.

बाकी, गविंच्या लिहिण्याबद्दल काय लिहिणार आम्ही.

गवि, जे काय झालं आहे त्यातुन लवकर बरे व्हा ह्या शुभेच्छा.

भन्नाट लिखाण

बापरे भितीच वाटली वाचता वाचता ....
तुमच्या लेखनाबद्दल काय वेगळे लिहायचे...नेहेमीप्रमाणेच जबरदस्त

अगदी शब्दाशब्दाशी सहमत.
फरक एवढाच की लेख लिहिण्याइतपतही शक्ती (घाबरल्यामुळे) शिल्लक नव्हती.
आधी माहिती होतं मी क्लॉस्ट्रोफोबिक आहे त्यामुळे साक्षात्कार नव्हता तो.
श्वास बंद पडेल असं अख्खा पाऊण तास वाटत होतं म्हणून मशिनात घातल्याघातल्या येत असतील नसतील ती सगळी स्तोत्रे म्हणून टाकली. इतक्या उत्साहात पहिल्यांदाच म्हटली असतील.;) डोळे उघडल्यावर अगदी पापणी टेकेल की काय इतक्या जवळ ते यंत्र होतं. रोगानं नाही पण थंडीनं माणूस अर्धमेला होईल असं वाटत होतं. जाऊ दे! नकोच असलं काही.
आणि हो, मला काहीच झालं नव्हतं......देवाच्या कृपेनं.:)

आयला ह्या गविचा गंडा बांधायचा आहे ह्या पिपळ्याला.
ङूॠ ञॅळ आआ।अ‍ॅ णा?

।आआ ङावी ंईपाआच्।अ‍ॅ ़आबार्‍आडास्ट फाञादॅअ‍ॅम्ङ आआ।अ‍ॅ.

गविजी,

खरंतर काय लिहावे हेच कळत नाहियेय. तुफान ताकदीने केलेल लेखन.

- ( निशब्द झालेला आणि फूलस्पिड गविपंखा ) सोकाजी

आवडले...

पुन्हा शांतता. माझ्या लक्षात आलं की मला आवाज सुरु होण्यापेक्षा शांतता सुरु होण्याची जास्त भीती वाटतेय.
देवाचं अस्तित्व न मानणारा मी क्षणात बाटलो होतो. मला काहीतरी करून मनाला गुंतवून ठेवायचं होतं.
तरीही हालचाल झाली तर? मग परत स्कॅन करावं लागेल आणि जास्त जास्त वेळ लागत जाईल असं ते म्हणालेत.
थंडीनं कुडकुडत दार लोटून बाहेर आलो तर समोर एम. आर. आय. चा गाऊन घालून आत नागडा असा नवा पेशंट वाट बघत उभा होता.

गवि साहेब?
तुमच्या वर्णन शैली बद्दल काय बोलावे? विमानांचे अपघात झाले, सेफ लॅन्डींग पण झाले. पण असा अनुभव वेगळाच.
तुमचा सर्व लेख एका दमात वाचूच शकलो नाही. दोन तीन पॉज घेऊनच वाचन केले.वैकुंठ मध्ये विद्युतदाहिनी मध्ये ढकलण्याची कल्पना तर अशक्य होती. (फक्त नुसते वाचताना फा S S ट S ली म्हणजे काय याचा अनुभव आला.)
मी आत्ताच माझा स्वतःचा एम आर आय काढला आहे असे वाटावा इतका जिवंत अनुभव.
तुमच्या अनुभवाला, विचार करण्याच्या पध्दतीला, आणि शब्द प्रभुत्वाला लाख लाख सलाम!!
हा सर्व प्रसंग काल्पनिक असेल अशी आशा करतो.

मस्त मस्त मस्त!
'घेउ का.. घे की' हे तर तुफान!

गवि, __/\__ जबरदस्त लेखन!

भयंकर अनुभव.

क्लॉस्ट्रोफोबिया वर काही उपाय आहे का ?

क्लॉस्ट्रोफोबिया या नावापेक्षा अनुभव भय॑कर दिसतोय...
बेहद्द भन्नाट लेखन. खुप आवडल॑. मशीनच्या आवाजा॑विषयी एखाद्या डॉक्टरच॑ मत वाचायला आवडेल...

एकदम अंगावर येणारं लिखाण... बापरे !! जबरा, गवि..

(गविंचा फुलटू फॅन) चिगो..

ह्या असल्या आवाजानी आणि भितीनेच वांजळे गेले असतील का?

रीपोर्ट नॉर्मल आला ना?
मग झाले तर. .. :)
कशाला त्या बोगद्याची चर्चा तरी करायची??? :(

- (क्लॉस्ट्रोफोबिक ) माउ

गवि, आतापर्यन्त अनेक आत्मकथने वाचली .पण " या" पोलादी बोळात आल्मकथन जन्मते हे कल्पनातीत आहे हो ! जो संवेदनाशील आहे तो
किती उत्कटपंणे आयूष्याचा धांदोळा घेउ शकतो. याचे हे उदाहरण ठरावे. यंत्रांची मनोगते असा नवीन धागा ही यातून सुचू शकतो. मला आमच्या
मुंजीच्या पत्रिकेच्या छपाईची आठवण झाली. ते ट्रेडल मशीन म्हणायचे " आता पुरे ... मग या : एक पत्रिका..... पुन्हा आता पुरे मग या दुसरी पत्रिका......
मैफलीच्या भाषेत या भयप्रद( असूनसुद्धा ) अनुभवाचे उत्तर देतो .... क्या बात है ! वा ह !

मी कधी एमाराय केला नाहीये. पण अनुभव जबरदस्त आणि जर खरा नसेल तर कल्पनाशक्तीची भरारी जबरदस्त.
मी नेहमीच एम. आर. आय. ला 'मराय' असे मराठीत म्हणतो. आत जाणारे पेशंट नातेवाईकांचा शेवटचा निरोप घेतल्यासारखे 'बराय' च्या ऐवजी 'मराय' म्हणत असावेत.

हाहाहा... लेख मस्तच..
माणूस सर्वात जास्त भितो ते म्हणजे जीवाचे बरेवाईट होण्यालाच.. ;)
माझ्याही नुकत्याच फुल बॉडी चेकअप टेस्ट झाल्या.. त्यात एमआरआय तेवढी नव्हती.. पण कोणत्याही टेस्ट करण्यापेक्षा त्या टेस्टचे रिपोर्ट घ्यायलाच जास्त धास्ती वाटली.. विषेशतः एड्सची.. कारण आयुष्यात तुम्ही कितीही सरळ असलात ;) तरी या रिपोर्ट्ची का कुणास ठाउक मनात भिती जास्तच असते.. पण सगळे रिपोर्ट नॉर्मल आल्यावर एकदम जीव भांड्यात पडतो.. :)

गविंनी ऐकलेले (प्रत्यक्ष किंवा उत्कृष्ट कल्पनाविलासाने!) आणि आपल्याला शब्दांतून ऐकवलेले हे काही आवाज इथे प्रत्यक्ष ऐकायला मिळतीलः

"

‘BIDE’

Diffusion Tensor Imaging

Gradient

K.I.S.S.

R.A.G.E.

T1

T2

या संज्ञांची Physics च्या परिभाषेत आधिक माहिती हवी असल्यास ती इथे मिळेल, अर्थात ही क्लिष्ट माहिती physicist वाचकांनाच कळेल असं वाटतं (तो मी नव्हेच ;-) )
आणि एम आर आय या तंत्रज्ञानाची थोडीशी माहिती देणारे दोन व्हिडिओज पुढे:
"

[सीमेन्स या जगद्विख्यात कंपनीच्या अरलँगेन (Erlangen, Germany) -स्थित एम आर आय मशिन्सच्या निर्मितीत महत्वाच्या कारखान्यात जायचा योग आला होता, त्याची माहिती जमलं तर कधीतरी देईन.]

एमाराय करून घ्यायची कधी वेळ आलेली नाही सुदैवाने पण त्याचा अनुभव नाही असे आता हे वाचल्यावर म्हणू शकत नाही. :)
अक्षरशः त्या एमारायच्या गोल बीळात डोकं घालून बसल्यासारखं अस्वस्थ वाटत होतं वाचताना.

जब्राट

मस्तच जीवघेणं प्रकरण दिसतंय हे...!

भयानक अनुभव असतो राव...परत कधी घेण्याची अजिबात हिंमत नाही.....

अ‍ॅनेस्थेशिया देउन एम आर आय केला जात नाही का ?

च्यायला, लंबर एक लिहिलं आहे. वर चौकटराजा प्रतिसादात म्हणतात तसेच म्हणतो- पोलादी बोळातलं आत्मकथन आवडलं :)

एमरायच्या ठिकाणची भयाण शांतता आणि तिथे काम करणारे कोणत्या तरी ग्रहावरचे भयाण गंभीर कर्मचारी यांना पाहून अर्धा जीव जातो आणि राहीलेला अर्धा जीव एमरायाच्या बीळात जातो की अशी अवस्था तिथे असते. एका मित्रासाठी गेलो होतो. वातावरणात इतका गंभीरपणा असतो की विचारु नका.

-दिलीप बिरुटे

सदर लेखकांस नक्की किती वेळेस मरण्याचा व मरण्यापूर्वीच्या तपासण्या करून घेण्याचा अनुभव आहे हे जाणून घेण्यास उत्सुक आहे. जेव्हा पहावे तेव्हा आमचं उंदराचं असलेलं काळिज अजूनच बारिक करुन जातात, झालं.

सचिनला पण एम आर आय स्कॅनींग करावं लागणार आहे म्हणे आता. (श्री सत्य साईंबाबांचा आता आधार नसल्यामुळे) परमेश्वरच त्याला बळ देवो. :)

http://www.esakal.com/esakal/20120220/5622315969213921821.htm

यात फक्त वेगवेगळे आवाज आहेत घाबरवायला.. EMG NCV म्हणून एक प्रकार असतो तो फारच भयंकर असतो.. सुया टोचून शॉक देउन स्नायूंची टेस्ट.. तासभर असा छळ करून मग "everything OK" ऐकल्यावर हसावं की रडावं तेच कळतं नाही :-(

काहीतरी दुसरं शोधताना आज हे घेऊ का..? घेऊ का..? घेऊ का..? घेऊ का सापडले आणि दिन बन गया :)
भारीच लिहलयं, थँक्यु गवि!

@मग लहानशा हातपंपासारखा आवाज सुरू झाला. "बुचुक बुचुक...". =))) =))
प्रचंड ह.ह.पु.वा. झाली वाचताना! =))

वेगवेगळे आवाज वाचूनच खपलो. अशा जीवघेण्या प्रसंगातूनही लोकांचं मनोरंजन करावं तर ते गविंनीच.