तु फक्त उभा रहा-- २

मला चक्कर यायचीच बाकी होती.
'तू एवढ सगळ कधी ठरवलं?'
'मी एकता नाही..मी आणि काकू मिळून.तू अडकलास पक्या!तुझ्याही डोक्याला मुंडावळ्या लाताकातायात आता.'
जवळ जवळ दीड तास आमच बोलन चालाल होत.इतक्यात

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

इतक्यात ती तयार होऊन समोर आली.तिच्या गोऱ्या रंगाला अगदी शोभेल असा जांभळा आणि मरून कलरचा घागरा.त्यावर नाजूक टिकली वर्क.जुन्या हेरोईन करायच्या तशी 'चीडीयाका घोसला' टाईप केशरचना! पण तिला अगदी सूट करत होती! मेक अप मध्ये तिचे डोळे अनिखीनच बोलके आणि सुंदर दिसत होते.
पण दिप्या एवढ सगळ बोलून गेला होता.त्यामूळे आता तिच्याकडे अस बघण योग्य वाटत नव्हत .आणि तो बोलल्याप्रमाणे बाकी सगळ्याचं लक्ष माझ्याकडेच होत याची जाणीव मला आत्ता झाली.इतक्यावेळ रूम मध्ये आम्ही दोघाच आणि आतल्या खोलीत बाईसाहेब एवढेच होतो.पण आत्ता माणसांची गर्दी वाढायला लागली.दिप्या देखील त्याचा लग्नाचा शेरवानी घालून रेडी होता.पण इथे बाईसाहेब थोडा तरी मेक अप करच म्हणून त्याच्या पाठीमागे लागल्या होत्या.दिप्या रेडी होत नव्हता.
'सांगा न हो तुम्ही दादाला!एकटाच नाही हा!'
'अहो पण मुल मेक अप करत नाहीत!' मुलीला अहो म्हण्याची हि माझी पहिलीच वेळ होती.दिप्या गालातल्या गालात हसत होता.'आणि तसाही तुम्ही याला काय मेक अप करणार?'
'मला अहो म्हणू नका प्लीज! अगदी म्हतार झाल्यासारखं वाटत! हे बघा डार्क स्पोट भरपूर आहेत.आणि कपाळाचा आणि हनुवटीचा रंग चेहर्यापेक्षा थोडा डार्क आहे! फेशियल केल असत तर ठीक होत.पण ऐकायचंच नाही न माझ! दादा ऐक माझ नाहीतर फोटो खराब येतील!'
तिने दिप्याच्या तोंडाला काय काय फासल देव जाणे.पण दिप्या आता बराच गोरा आणि फ्रेश दिसत होता.
रूममध्ये गर्दी वाढली तसा मी बाहेर गेलो.माझ्या ओळखीच कोणीच नव्हत.मग अशीच इतरांची चालेली घाई ,गडबड बघून उगीचच टेन्शन यायला लागल.थोड्याच दिवसात माझ लग्न...हि अशी मदत करायला आमच्या इथे कोणीच नाही.बाबा गेल्यापासून बाकी नातेवाकिंच आमच्या इथे येन कमी झालाय.मुळात बाबा सोलापूरहून इथे आले,हेच बाकीच्यांना पटल नव्हत.मग हि सगळी तयारी करणार कोण?बघुयात पुढच पुढे...पण तिच्या चेहऱ्यावरून तिला मी आवडेल अस वाटत नव्हत.तिचे वडील मुलाखत घेणार आहेत अस बोलला दिप्या.पण काय काय विचारतील?हि अशी वेळ माझ्यावर आधी आलीच नव्हती.मी शेफ आहे अस सांगितल्यावर देव जाणे कसल्या कसल्या रेसिपी विचारतील.
त्यापेक्षाही शेफ हे भारतासाठी नवीन आहे.मी शेफ आहे अस बोलल्यावर मला पसंत करतील का?
नक्क्कीच नाही.मी थोडा निश्चिंत झालो.मुलगी पसंत असली तरी एवढ्यात माझ लग्न काही होत नाही.पुढच्या वर्षी आलो तेव्हा बघू.अरे हो हा एक मुद्दा होता.मी वर्षभर घराबाहेर! काकांशी नॉर्मल गप्पा मारू.
स्टेजवर ब्राम्हण, फोटोग्राफर तयारी करत होते.एवढ्यात मुलीच्या मामानी मुलीला घेऊन यावे अशी कर्ण कर्कश्य विनंती करण्यात आली.दिप्याचा वरातीला विरोध होता म्हणून बर!नाहीतर बनंड वाल्यांचा तो आणखीन एक गोंगाट वाढला असता.
वधू-वर स्टेज वर गेले.दिप्यानी स्टेजवर जाताना 'चल तू पण' अशी खूण केली.खर तर मला स्टेज वर जायचं नव्हत पण त्याचा आग्रह म्हणून गेलो.लग्नाचे विधी सुरु झाले.कोणीतरी चिरक्या आवाजात मंगलाष्टक गायला सुरुवात केली.कळत काहीच नव्हत.फक्त शुभ मंगल सावधान ला दिप्याच्या डोक्यावर तांदळाचा मार बसत होता.मंगलाष्टक संपली.नवरा-नवरीने एकमेकांच्या गळ्यात हार घातले.मी स्टेजवरून खाली आलो. पुढचे विधी सप्तपदी,कन्यादान वगैरे चालू झाले होते.
सकाळप्रमाणेच बाईसाहेब आत्ताही पुढे पुढे करत होत्या.गोड दिसत होती ती!ति फच्त सुंदरच नाहि तर बोलकि, मनमिळवु हि होति.आम्च्य विचार्धार नक्किच जुळतिल. मग मी का नाही नाही करतोय? माहित नाही.पण लग्नाच्या बंधनात इतक्यात अडकायचं नाही.बास!पण का?तसा मी आता २७ चा.लग्नच वय झालाय आता.स्वतःच्या पायावरही उभा आहे.मुलगी छान आहे.सगळ्या गोष्टी जुळून येतायत!मग का नाही?कधी न कधी करायचाच आहे!मग आत्ता का नाही?मी गोंधळात पडलो होतो.
आलेल्या पाहुण्यांना स्टेज वरच्या विधींच काही सोयरे सूतक नव्हत.सगळे गप्पांमध्ये व्यस्त होते.तर काही कधी हे विधी संपतायत आणि ह्याच्या हातात पाकीट कोंबून जेवायला बसतोय ह्याची वाट बघत होते.मला गर्दीत आई दिसली.मी लगेच तिच्याकडे गेलो.
'आई काय चालू आहे हे सगळ?तू मला सांगितलं का नाहीस?"
'तुला किती वेळा लग्नाचं विचारल मी?पण हा विषय काढला कि तू लगेच विषय बदलतोस नाहीतर बाहेर निघुन जातोस.'
'आई पण...'
'पण बीण काही नाही!अरे जरा बघ किती सुंदर दिसतीये ती.हजारात शोभून दिसेल.इंजिनियर आहे,दोनदा अमेरिकेलाही जाऊन आलीये!नकाराचा प्रश्न येतचं नाही.हे बघ राजा नाही म्हणू नकोस.माझ्या डोळ्यासमोर तुझ लग्न झालेलं बघायचं मला'
आईने हळूच डोळे पुसले
'आई हे काय.काहीही होणार नाहीये तुला'
तेवढ्यात काका आले.पिनुचे वडील.आईने ओळख करून दिली.
थोड्या फार गप्पा झाल्या.काकांच्या बोलान्यारून त्यांना शेफ आणि अमेरेकेला राहतो याबद्दल काहीच प्रोबलेम नसल्याचे जाणवले.कदाचित त्यांनादेखील आधीपासूनच सगळे माहित असावे.ती अमेरिकेला जाऊन आलीये.म्हण्जे पासपोर्ट तयार आहे.विझाच बघता येईल.
मी स्टेजकडे बघितलं .दीपक वहिनींना मंगळसूत्र घालत होता.माल त्याच्या जागी मी आणि वहिनींच्या जागी ती दिसू लागली.माझा होकार पक्का.

पिनुही तयार होती.मला धक्काच बसला.आम्हाला एकमेकांची ओळख व्हावी म्हणून आतल्या खोलीत पाठवण्यात आल.तिला देखील हा सगळा प्लान आधीपासून माहित होता.ती डव्ह घरूनच घेऊन आली होती.पण मला बाहेर काढण्यासाठी दिप्यानी हि युक्ती वापरली होती.आणि मधल्या वेळात तिला हि सगळी कल्पना दिली होती.तेव्हा ती नाहीच बोलली होती.पण दिप्यानी तिला तयार केली.

दिपकने ठरवल्याप्रमाणे जागरण गोंधळाच्या दुसर्या दिवशी बैठक झाली.लग्न साधंच हवं ह्या माझ्या मागणीला थोडा विरोध झाला.पण नंतर सगळे तयार झाले.दीपकच्या लग्नानंतर बरोबर आठवडाभराने माझ्या डोक्यावर अक्षदा पडल्या.लग्नाची पूर्ण जबाबदारी दीपकने सांभाळली.लग्न निर्विघाणपणे पार पडल.चि.सौ का.प्रियांकाही खूप खुश होती.मला अगदी माझ्या मनासारखा नवरा मिळाला.हे तिने मला निदान शंभरदा तरी ऐकवलं होत!(कदाचित तिला स्वयंपाक करता येत नाही त्यामुळे असेल!) ;)

थोडेच दिवसात डिपेडंट विसाच कामही पूर्ण होईल.आणि मग दोघे जोडीने यु एस ला.!
कोणी कोणास ठावूक कथा ,पटकथा ,नायिका सगळे ठरवून ठेवले होत.फक्त नायकाची एन्ट्री बाकी ठेवली होती.मी आकाशाकडे बघितलं.त्याला मनापासुन थंक्स बोललो.