एका तळ्यात होते....

मोठी कल्पक कविता.

(त्यातल्या त्यात शेवटची ओळ कमजोर वाटते. एवढ्या सशक्त कल्पनेचा शेवट प्रसिद्ध कवितेचे "कोटेशन" करून केलात ते बरे वाटले नाही.)

मस्त, परंतु वेगळीच कविता..!

अभिनंदन अरूणराव!

तात्या.

अरुणराव नेहमीप्रमाणे वेगळे अन सही, आवडले.

कविता मस्तच आहे.
शेवटच्या चार ओळी काढुन टाकुन कविता तिथेच थांबवली तरी चालेल.
किंवा
शेवट
हे तर असच चालत राहणार आहे.
रामचंद्र सियाला म्हणाले.
------------------------
हा कसा वाटतोय.

---आनंद

> आपल्यापेक्षा कमी लायक लोकांना खूप काही यश मिळाले आहे. असेच
> लोक आपल्याला शिकवण देऊन हिणवायलाही कमी करत नाहीत.....
ही कल्पना पहिल्या ८ कडव्यात आलेलीच आहे. पण अंत कुठल्या रसात करायचा होता?
१. जगाची ही रीत किती करुण हा रस
२. ही बंधने फोडणार हा वीररस
३. हे समजून उमजून अंतर्मुख असा शांत रस...

तुमच्या दोन वर्षांपूर्वीच्या स्फूर्तीला नीट आठवून त्या प्रकारे अंत करावा.

येथे माझी आशावादी सुचवणी :
--------------------------------------------
तुरुंगातही त्याचे
मन मुक्त राहिले

...............................शहाणे झपाटलेपण
...............................बघ, नाचले, गायले....

--------------------------------------------

पण तुमच्या अनुभवाचा तीव्रपणा, आणि ती स्फूर्ती नसल्यामुळे, माझा सुचवलेला अंत थोडासा मोघम आहे.

शेवट असा केलात तर ....

नक्की कसा मी?
त्याने स्वतःला विचारले

...............................मनाच्या आरशात त्याला
...............................अदृष्टाचं रुप दिसले....

चतुरंग