स्वप्नधुंद

मनाच्या खोल कोपरयात दडलेले काहीबाही...
नकळत वर येते, जाणवतही नाही...
खळखळून हसणं, जागवलेल्या रात्री, उबदार गप्पा..
आणि बोलून बोलून लागलेली भूक.

कधीतरी कशाचातरी धरलेला राग....
मनाच्या कोपऱ्यातला इवलासा वण...
मीच बरोबर होतो तेव्हा... हेका अजून ...
मलाच नाही पटत.., तरी खोटा प्रयत्न.

निसटून गेले क्षण, एका बेसावध क्षणी...
उरतो आता केवडा, आणि चुकार एखादा मणी...
आतून आतून येते हाक, मोहरता सुगंध...
गंधांच्या शय्येवर, रात्र स्वप्नधुंद..

टीप - मुक्तक लिहिताना ते थोडं कवितेच्या आकृतीबंधात गेलय खरं. पण मुक्तक लिहित होतो म्हणुन या विभागात टाकतोय, समजुन घ्या