कुंभारवाडा

वेळ काढुन वाचतो.,

जलिंदर बाबांचा अनुग्रह हळूहळू जाणवायला लागलाय....
आंबोळी

विरोधाभास रेखाटलाय कवितेत असं वाटतं.
सुंदर कविता.

ही शिल्पं, भांडी म्हणजे लहान मुलं असं रूपक घेऊन पाहीलं आणि वाईट वाटलं.

सवतचि भासे मला| दूती नसे ही माला||
नच एकांती सोडी नाथा| भेटू न दे हृदयाला||

वाचतोय पुन्हा. पिकत तिथे विकत नाही. तेच ते फ्रॅक्टल्स तेच ते डिस्टर्बिंग लाइट्स.. डेंजर सुर्य स्किन का दुश्मन.

हा हा हा सुर्य व उत्तर ध्रुवाचे काय ते ओजस्वी, समशितोष्ण कटीबंधाचे ते भकास काय?

तूर्तास अरोरा बोरिलिसचं - अरोरा बोरिआलिस ना? च्यायला मरायच्या आधी बघायचे आहेत याची देही याची डोळा तिथे जाउन नॉर्दन लाईट्स :-)

लाजेचं काजळ थोबाडावर पसरून मग सूर्यच काळाठिक्कर पडतो
आणि युगायुगांची रात्र निर्लज्जपणे फैलावत राहाते.

सूर्यानेच कुंभारवाड्यात प्रकाशत राहायचे ठरवले असेल तर लाजावे का बरें?

बाकी चालू द्या.

जल्लां कायच नाय कल्ला... :(

बाकी रात्र निर्लज्जच बरी. नेहमीच लाजेकाजेस्तव समाजाला भिऊन जगण्यात मजा नाय राव...

बिपिन कार्यकर्ते

जबराच कविता..!

विलक्षण प्रभावित करणारी!

संदर्भाविना वाचली असती तर नक्की आवडली असती, पण संदर्भ कदाचित ठाऊक आहे आणि जो ठाऊक आहे तो बरोबर आहे हे माहित असल्याने, कविता चांगली असली तरी दुर्लक्ष करावेसे वाटले... :(

>> कुंभारवाड्यात मात्र अजूनही भाजली जातात त्याच जुनाट मातीची भांडी >> माती अससी, मातीत मिळसी वगैरे. माती इतकीही टाकाऊ नसावी.

कोकणाविषयी लिहिले होतेत, तसे लेख लिहिण्यासाठी शुभेच्छा. :)

आवडली. कविता लिहीत राहा. चांगले लिहिता. खात्रीचे वाचक म्हणून आम्ही आहोत. मनापासून शुभेच्छा.

\\आणि बहरून येतात फ्रॅक्टल्सच्या अनंत वृक्षांवर रंगभरली फुलं
प्रत्येक परागात त्या वृक्षाच्या अनंत प्रतिमा बाळगून\\

फारच छान कल्पना ! फ्रॅक्टल्सचे अनंत वृक्ष आणि त्याच्या येणार्‍या परागात अनेक त्याच प्रतिमा. खरंच आपले भविष्य आपल्या भुतकाळावर किती अवलंबून असतं !

जयंत कुलकर्णी.
त्यांच्याकडे उत्तर नसते तेव्हा मी गप्प बसतो. त्यांची अडचण होऊ नये म्हणून !
www.omarkhayyaminmarathi.wordpress.com

कविता फारशी काही कळली नाही...पण छान आहे.

***********************************************************
http://shilpasview.blogspot.com/

प्रचंड क्षुल्लकत्वाचा अतिप्रचंड अहंकार प्रचंड प्राचंड्यासमोर चमकतो अंधार पसरवत.
मजा आली.

जरा डोक्याला जड आहे पण चांगला विरोधाभास मांडला आहे.

संदर्भ कळले नाहीत कारण गेले काही दिवस वावर नाहीच म्हणायला हवे, पण कविता म्हणून आवडली.

कुंभारवाडा वाचुन उघडल. कारण मी कुंभारवाड्यात राहते. पण तिथे एकही कुंभार नाही.
कविता छान.

काहीतरी सापडल्यासारखं वाटतं आणि परत निसटतं...
मग पुन्हा वाचावं लागतं आणि मग सापडलेलंसुद्धा निसटतं आणि निदान आधी गवसलेलं तरी शोधायला पुन्हा वाचावं लागतं आणि मग आधी कळालेलं सगळंच चुकीचं होतं असं कळून डोकं गरगरायला लागतं...

( हे असं मिपावर काही महिन्यांपूर्वी काही कविता वाचून वाचकांना होत असे) ;)