मनात माझ्या विचार आले,
अफाट वेगामधे पळाले,
कुठून आले, कुठे निघाले,
कळे न काही...
मनात माझ्या उरे न जागा,
लगाम नाही विचारवेगा,
हजार घोडे लहान पागा,
कळे न काही...
मनात माझ्या अनेक वाटा,
दिशादिशांना अनेक लाटा,
जिथे बघावे नवीन फाटा,
कळे न काही...
मनात माझ्या विचार आले,
सुसाट वेगे नभी उडाले,
विहार केला, उडून गेले,
कळे न काही...
प्रतिक्रिया
1 Feb 2010 - 2:25 pm | बिपिन कार्यकर्ते
मस्त. कविता आवडली. भारतिय संस्कृती मधे सगळ्यात जास्त वेगवान असे सांगायचे असते तेव्हा 'मनोवेग' असे विशेषण वापरतात.
बिपिन कार्यकर्ते
3 Feb 2010 - 1:02 pm | अजिंक्य
प्रतिसादाबद्दल धन्यवाद, बिपिन.
अजिंक्य.
3 Feb 2010 - 6:43 pm | शुचि
बिकांशी पूर्ण सहमत. रेसींग थॉट्स ही मानसोपचारशास्त्रामधील टर्म आहे.
कविता खूप छान आहे. विशेषतः "लहान पागा" हा सन्दर्भ फार चपखल. मनाला घोड्याची उपमा दिली जाते आणि विवेकरूपी लगाम त्याला लावावा असं सुचवल जातं.
***************
आम्ही काय कुणाचे खातो
तो राम अम्हाला देतो
3 Feb 2010 - 5:11 pm | मेघवेडा
छान कविता आहे अजिंक्य! येऊ दे आणि!!!
-- मेघवेडा.
आम्हाला अजून कुणाच्या खरडवहीत किंवा खरडफळ्यावर खरडायची अनुमती नाही. आम्ही काय करावे बरे? :O
3 Feb 2010 - 8:43 pm | प्राजु
मस्त कविता..!
आवडली.
- प्राजक्ता
http://www.praaju.com/
3 Feb 2010 - 9:19 pm | क्रान्ति
मनात माझ्या उरे न जागा,
लगाम नाही विचारवेगा,
हजार घोडे लहान पागा,
कळे न काही...
खूपच छान.
क्रान्ति
अग्निसखा
4 Feb 2010 - 1:00 pm | अजिंक्य
शुचि, मेघवेडा, प्राजुताई, क्रान्तिताई -
मनःपूर्वक आभार!
(शुचि आणि मेघवेडा यांचं वय माहित नसल्याने, ताई किंवा दादा असं म्हटलेलं नाही - राग मानू नये!)
अजिंक्य.