युटा आणि अरिझोनाचे वाळवंट - भाग २

मी अगोदरच्याच भागातील प्रतिसादात ग्रेन्ड कॅन्यनचे वर्णन प्लॅनेट चा मुकुट असे केले होते. सात आश्चर्यात खरा नम्बर ग्रॅन्ड कॅननचाच आहे असे माझे ठाम मत आहे. असा काहीसा भाग चीन व व्हेनेझुएला या देशातही आहे .पण हा रंग लाजबाब आहे. आपल्याला हे सगळे याचे देही याची डोळा पहायला मिळाले. आपला जन्म कारणी लागला . मस्त !

फोटो आवडले!

विलक्षण आणि अफाट आहे.

आपल्याला हे सगळे याचे देही याची डोळा पहायला मिळाले. आपला जन्म कारणी लागला . मस्त !

+१११

ह्याची निर्मीती आणि रांजण खळग्यांची निर्मीती याच प्रकारे होते काय?

रांजण खळग्यांची चित्रफीत

जाणकारांनी माहीती द्यावी.

अज्ञ विद्यार्थी नाखु

भन्नाट !

सुंदर… अप्रतिम रंगसंगती साधली आहे निसर्गाने. अशा गोष्टी पाहिल्या की निसर्गापुढे माणसाच्या खुजेपणाची जाणीव होते. पुलेशु

फोटो छान आहेत, पण ते एका महाकाय भुलभुलैयासारखं- दडपण आणणारं वाटलं. :(
आमच्यासारख्या माणसांचा रात्रीच्या वेळी जीव जायचा घाबरुन अशा ठिकणी.

फोटो एकदम सहिच आलेत. उन्हामुळे खडकात तयार झालेली रंगसंगती.. पार्श्वभुमीला आकाशाची निळाई आणि पाणी...एकदम मस्त समीकरण जुळुन आलेय.

केवळ अद्भुत आहे हे, खरच नशिब्वान आहात :)

फोटो मस्त आहेत.. असे टर्किला पण आहे ना.. कापोदोकिया..आणि गोरेमे येथे? उटाह ला हवामान कसे होते? एकदम गरम?

अद्भूत आहे हे सगळंच.

सुंदर.

अत्यंत सुंदर फोटो, लेख आवडला. मागल्या लेखासारखी यावेळेसही माझी पुरवणी.

ब्राईस कॅनियन-

ब्राईस कॅनियन पार्कच्या वावात जरी 'कॅनियन' असले तरी हे नदीने कोरलेले कॅनियन नाहीत तर वातावरणाने झीज झालेली दरी आहे.
ब्राईस कॅनियन मधल्या नीडल्स तिथले स्थानिक 'हुडू' (hoodoo) या नावाने ओळखतात. पहिल्यांदा पाहिले तेव्हा वाटले हे कॅनियन आपल्याकडे असते तर शिवलिंग म्हणुन पूज्य ठरले असते :-). मोटर टुरिंग बरोबर इथल्या छोट्या मोठ्या ट्रेल्स हुडुंच्या मनोहारी जादुई विश्वात फिरवून आणतात, सनराईज आणि सनसेट पोईंट ला योग्य वेळी पोचलात तर खरोखर मंत्रमुग्ध करणार नजारा दिसतो, आधीच्या लेखात एका प्रतीसादाकाने म्हटल्याप्रमाणे 'इट इज अनादर वर्ल्ड'.
इतक्या सुंदर ठिकाणाबद्दल लोककथा नसेल तर नवलच, तिथल्या म्युजिअम मध्ये वाचलेल्या गोष्टीचे हे स्वैर भाषांतर -

फार फार शतकांपूर्वी, हिमायुगानंतर थोड्या काळने या भागात 'टु-व्हेन-एन-अंग-वा' लोक रहायचे. खरे तर 'टु-व्हेन-एन-अंग-वा' खूप वेगवेगळ्या प्रकारचे होते, त्यांच्यापैकी काही पक्षी होते तर काही प्राणी होते तर काही चक्क सरपटणारे प्राणी होते ! 'टु-व्हेन-एन-अंग-वा' मुळात माणसं नव्हतीच, त्यांच्याकडच्या जादुई शक्ती वापरून ते फक्त माणसांसारखे दिसायचे.

वर्षानुवर्षे तिथे राहून 'टु-व्हेन-एन-अंग-वा' बेदरकार झाले होते, त्यांचे वागणे उन्मत्त होते. निसर्गाने दिलेल्या मर्यादीत अन्न पाण्याची ते उधळपट्टी करत होते. वसंतात सगळ्या झर्यांचे पाणी ते पिउन टाकत आणि बाकीचे प्राणी तहानलेलेच राहत, पानगळीच्या ऋतूमध्ये ते सगळे पाईन नट्स खाउन टाकत, त्यामुळे बाकी प्राण्यांना हिवाळ्यात तग धरणे मोठे अवघड होई.

वर्षानुवर्षे त्यांची ही मनमानी सहन केल्यावर शेवटी सगळ्या प्राण्यांनी तिथे रहाणार्या लांडग्याला शरण जायचे ठरवले. हा लांडगा साधा नसून काळ्या जादूचा मोठा जादुगार होता. लबाड लांडग्याने त्यांना जरा कल्पकतेने शिक्षा द्यायचे ठरवले. त्याने एक मोठी मेजवानी जाहीर केली आणि असे निमंत्रणात असे सांगितले की सगळ्यांना दिवसभर खाता येईल इतके अन्न मेजवानीला असणार आहे. युटासारख्या वाळवंटी आणि दुष्काळी भागात अश्या मेजवानीची दवंडी ऐकून सगळे 'टु-व्हेन-एन-अंग-वा' मोठे खुश झाले. झाडून सगळे 'टु-व्हेन-एन-अंग-वा' त्यांचे उत्तमोत्तम रंगेबीरंगी पोशाख घालून हजर झाले. मोकळ्या आकाशाखाली मेजवानीची जय्यत तयारी होती. हीच संधी योग्य समजून लांडग्याने त्याचे मायाजाल फेकले आणी सगळे 'टु-व्हेन-एन-अंग-वा' तत्क्षणी दगडाचे झाले. ते आजही तिथे तसेच उभे आहेत. वार्या पावसाने त्यांची झीज झालीये, चेहरे आकार अस्पष्ट झालेत, पण ते अजून तिथेच उभे आहेत.
----
*एंटेलोप केन्यन च्या गोष्टी पुन्हा कधीतरी.

खूप सुंदर फोटो आहेत.

अप्रतिम

मस्त वर्णन आणि भारी फोटोज .

हा होर्शू बेंड/ लेक पॉवेल पाहायचे बर्‍याच वर्षांपासून मनात आहे.