विपश्यना ध्यान शिबिर धम्मालय, कोल्हापुर. भाग ३

कदाचित नव्या सदस्यांनी तो वाचला नसेल तर त्यांनी वाचावा. फक्त साधना किंवा विपश्यना विषयावर प्रवचन असा लेखातील आशय नसावा असे वाटले. त्या काळातल्या घटनांना रंजकपणे सादर करणे हा उद्देश आहे. आपण हा लेख आधी वाचलात म्हणून धन्यवाद..

लेख वाचून चांगलीच करमणूक झाली .

तोच उद्देश होता.

गणंगावर कितीही संस्कार केले तरी गणंगच राहातात

या लेखाने आणण गणंग आहोत व असेच राहू अशी भावना उद्दीपित झाली हे ही नसे थोडके. अनित्य व अनिच्छ अशा जगात शरीराने वावरताना गणंग शरीराचा वाहन किंवा शिडी म्हणून उपयोग करून नित्य व अविनाशी काय याची जाणीव करून घ्यायला सोईचे व हक्काचे साधन आहे याची जाणीव करून देण्याचे कार्य अशा दहा दिवसांच्या शिबिरातून होते. अनेकांशी गप्पा मारताना आधी आपण कसे गणंग होतो म्हणणारी मंडळीही तेथे भेटतात. असो.
आपल्या प्रतिसादातून या विषयाकडे विपरीत आकर्षणाने पाहिले जात आहे हे ही नसे थोडके!

2012 च्या दिवाळी अंकातून प्रकाशित झालेल्या या धाग्यावर 'आनंदी' गोपाळांना करुणा येऊन त्यांनी - अरे अगदीच कोणी या लेखाच्या वाटेला गेले नाही असे वाटायला नको असे वाटून, जाता जाता प्रतिसादाचा खो दिला होता. नंतर च्या ४ पैकी माझे २ होते.
त्या मानाने यावेळी दिलेल्या दुव्याची लिंक (कि लंका) पार करून निदान ५५ लोक तिथवर पोहोचले असे मोजदाद करता लक्षांत येते.
शिवाय इथे अन्य लेखांवरील प्रगती पहाता विपस्यनेच्या मजकुराला अगदीच उपेक्षित केले गेले नाही..
अहो लेखाची ही अवस्था तर साधना, ध्यान, एकाग्रता वगैरे त्रासिक गोष्टींची कोण संगत करणार? विपस्यना साधनेला अशा मानसिकतेच्या प्रत्येक शरीरातून जावे लागते म्हणूनच २-५ वर्षांत नव्हे दोनशे - पाचशे वर्षांचा काळ गोएंन्काजींनी का मागून घेतला, याचे आकलन व्हायला सोपे जाते. असो.