मांडवाखालून !!

हम्म्....माझ्या वधूवर सूचक मंडळात नाव नोंदवलं असतस तर असं झालं नसतं.
आता पुन्हा ते स्थळ आलं तर जा की बघायला, मुलगी तर बघून ये. ;)
बरेचदा अशी लग्नं जमतात बरं का, आमचा अनुभव आहे.:)

चला.
आणखी एक सदस्य लायनीत आला.
हार्दिक शुभेच्छा!
टीपः लग्नानंतर बायकोबरोबर एखादं स्थळ 'डिस्कस' कर. 'मजा' येईल बघ. :)

बाकी चेपु चेपु खेळताना (कदाचित ऑर्कुट असेल. आम्ही जुन्या काळातले) साधारण आगेमागे सगळ्यांचे ग्रॅजुएशनचे, मग नोकरी मिळाल्याचे/ बाहेर ट्रीप कुठं तरी, घर/गाडी मग हळूच एंगेजमेंटचे, मग लग्न (घर/लग्न थोडं मागे पुढे अस्तं) त्यानंतर दोन एक वर्षात 'मी आणि माझा' असं टप्प्याटप्प्यात सुरु असतं... चार सहा महिन्याच्या फरकानं हे सगळ्यांचं सुरु असतं.

हं!
अस सगळीकडे चाचपत सुटायच, इकडचा होकार आला तर तिकडच्याला नकार, तिकडचा नकार आला तर इकडच्याला होकार! तोवर आणी दोन ठिकाणी गळ टाकलेलेच!!
सगळ्याची तयारी ठेवा! तरीही त्याने घेतलेला निर्णय आवडला.

शेवटच अन महत्वाच...या गाठी देवाने बांधलेल्या असतात, जी असेल ती येइलच आयुष्यात.

(रेवाक्काकडे नाव नोंदवा. झटकन काम, अत्यल्प दाम!)

अत्यंत रोचक!

भाग १ तर माहीत होताच आधी, दुसरा आत्ता कळाला. :D

अरेरे मुलीने दिलेला नकार लवकर पचत नै मुलाना ,
पण एव्ढं चिडण्यासारखं त्यात काहिच नव्हतं ... प्रत्येक व्यक्तिचे विचार वेगळे , प्रत्येकाने आपल्यासारखच वागावं असा अट्टहास नसावा .
मांडलय बाकि छान .

हॅ हॅ

चला ओपनिंग म्याच तरी धडक्यात सुरु झाली
क्रमशः राहिलंय का?

पुढील भागाच्या प्रतीक्षेत ;)

टेंशन न‍ई लेने का रे बाबा, ऐसाइच होता हय. जबतक शादी नहि होता तबतक ऐसे बहोत अनुभव मिलेंगे तुझको.

माझ्या एका मित्राच्या लग्नाचे जमवताना तोंडावर पडलो होतो तो प्रसंग आठवला. मुलगा मुलगी दोघांनी सगळ्यां समोर होकार दिला, त्यानंतर दोन बैठका झाल्या. साखरपुड्याच्या तारखा काढून मुलीच्या घरी गेलो त्यावेळी, मला एकट्याला बाजूला घेउन, तिच्या वडिलांनी सांगीतले, मुलीला अजून शिकायचे आहे, सध्या तिचा लग्नाचा विचार नाही. जोडा मारल्या सारखे थोबाड घेउन मित्राच्या घरी गेलो. मित्राला, त्याच्या घरच्यांना कोणत्या तोंडाने सांगायचे हा मोठा प्रश्र्ण माझ्या पुढे होता.

आता तो मित्र दोन मुलांचा बाप आहे, त्याचे व्यवस्थीत चालले आहे. त्याच्याशी माझे अजूनही चांगले संमंध आहेत. त्या मुलीची शैक्षणीक पात्रता वाढल्याचे ऐकीवात नाही, पण नंतर तिचेही सुस्थळी लग्न झाले.

अनुभव

चालायचेच रे सूड. असले अनुभव आल्याशिवाय लग्नाला मजा येत नाही. मग हे असले अनुभव बायकोबरोबर रंगवुन रंगवुन डिस्कस करायचे असतात. मजा येते. ;)

बाकी खरे सांगायचे तर तु एक खुप चांगला चांस घालवलास. तुझ्या मनाला जर एवढे लागले होते तर नकार देताना मुलगी नाही पसंत पडली असे सांगायला पाहिजे होतेस. जिथे फुले वेचली तिथे गवर्‍या वेचायला लागल्यागत अवस्था झाली असती त्यांची

हेच म्हणायला आलो होतो ..

माझ्या बाबतीत थोड्या फरकाने असेच झाले होते.
दोघांच्या पत्रिका जुळल्या, बघण्याचा कार्यक्रम आटोपला. दोघांची पसन्ति.
मधी माघ का कुठला महिना आला, मुलीकडचे म्हणले महिना संपला कि पुढचे ठरवू.
महिना संपल्यावर दोन वेळा फोन करून माझ्याबद्दल सगळे परत विचारून घेतले, आणि दोनतीन दिवसांनी फोन केला तर म्हणे मुलागीची नोकरी पुण्यात सगळे मित्र पुण्यात, त्यमुळे पुणे सोडून जायला मुलगी तयार नाही.
आता काय बोलणार,काही बोलू शकलो नाही, जावू दे म्हणून पुढचे स्थळ नक्की करून टाकले.
हाय काय आन नाय काय

म्हणे मुलागीची नोकरी पुण्यात सगळे मित्र पुण्यात, त्यमुळे पुणे सोडून जायला मुलगी तयार नाही.

बरं केलत

चिडायचं तर अज्जीबात उलट हे अनुभव एंजॉय करायला शीक!

ये तो शुरुवात है... :P

किस्सा रंजक वाटला.
सविस्तर नंतर लिहितो.(शिंचं नेट दिवसबह्रात उणं पुरं अर्धा एक तासच मिळतं.)

रोचक! आजकाल असे अनुभव शक्य आहेत. आणि अजून एक, मुली जे दाखवण्यासाठी फोटो काढतात, त्या फोटोंवरूनतर अजिबात काही अंदाज बांधू नका, निराशा होण्याची शक्यता असते.

मला वाट्त या झालेल्या प्रकारात मुलीचा काही दोष नव्हता, मेल डायरेक्ट डीलीट न करता किमान मुलीचा फोटो तरी पाहुन घ्यायचा न जाणो क्लिक झाली असती तर ;)

अग पुजा बै नसती झाली "च्लिक" तर सांगता आले असते "यंदा कर्तव्य नाही "
तसेही लग्नाळु मुला-मुलींनी अन त्यांच्या पालकांनी बरीच "विविध "कारणे शोधुन ठेवलेली असतात ;)

एक्षच्त्ल्य
बोंबला.. काय लिव्ल्य डोक्याव्रुन जआत अएहे म्झ्या ;)

रोचक अण्भव!!!

बाकी सुडक्या किमान फटू तरी पहायला पाहिजे होतास असा आमचा अंमळ स्पष्ट अभिप्राय आहे.

पण हा अनुभव आहे की कथाकथन कळलं नाही. अनुभव असेल तर लगेच पुढचे प्रश्न तयार आहेत!

शक्यतो स्वत:च्या लग्नाची बोलनी स्वत: करु नये कमीत कमी नात्यातील स्थळ आले तर करुच नये, पुढचा कडवटपना टाळता येतो,
बाकि आन्भव लिहलाय मस्त :-)

५५

शतकाला ४५ कमी :)

"का म्हणजे? मी काय खेळणं आहे का? विचारलं तुम्ही, नकार तुम्ही दिलात, परत होकार देताय"

या सगळ्या अनुभवातून गेलेली असल्याने सांगते कि जेवढ्या लवकर "अरेंज लग्न " हा एक बाजार आहे हे मान्य कराल तेवढा त्रास कमी होइल.

पूर्वी हा फक्त मुलींसाठी बाजार असायचा, मुलगा येउन बघून जाणार, चालून दाखव गाऊन दाखव सांगणार, आणि तो (किंवा त्याच्या घरचे) होकार नकार ठरवणार. हल्ली हा दोघांसाठी पण बाजारच आहे, किमान लग्न लागेपर्यंत तरी.

तुम्ही असा विचार करा कि एखाद्या मुलीशी तुमची बोलणी चालू आहेत, तुम्हाला ती आवडलीये पण काहीही नक्की झालं नाहीये, त्याचं वेळी दुसरं स्थळ बघितलत, ती पण मुलगी चांगली आहे पण पहिली जास्त चांगली आहे, तर तुम्हाला दुसऱ्या मुलीला सरळ नकार देण्यापेक्षा थोडं लांबवत ठेवावं आणि पहिलीचा नकार आला तर उत्तर द्यावं असं नाही वाटणार का?

अवांतर : नकारासाठी "योग नाही" हे एक उत्तम कारण मी ऐकलं होतं, उगाच कोणालातरी नावं ठेवण्यापेक्षा मला तरी हे कारण आवडलं :D

एक किस्सा सांगते , आमच्या हापिसातला एक कलिग त्याने किमान ५० एक मुली पाहील्या अस्तील एकही आवडत नव्हती, हीचे काय ही काळी आहे , तिचे काय ती जाडी आहे, अमुकला चष्मा आहे, तमुक ठेंगणी आहे ,हिचे शिक्षण कमी , तिचे माझ्यापेक्षा जास्त ,अशा नानाविध कारणाने मुली नाकारत गेला शेवटी एक त्याचे आइ बाबा अन घरचे इतके वैतागले की स्थळ आले की त्याला एकट्यालाच जा म्हणायचे मुलगी पाहयला , कारण दगदग, सुट्ट्या , प्रवासखर्च इइ वैतागुन गेले होते बिचारे अन वरतुन मुलगी आपल्या दिवट्याला नाही पसंत पड्ली तर नकार कळवण्याचा अजुन एक ओझ मनावर शेवटी आइबाबानी स्पष्ट सांगितले कि नुसत दिसण्यावर जाण्यापेक्षा गुण/ संस्कारपण बघ मुलीचे शेवटी नाही - हो करत एक मुलगी पसंद पडली तर म्हणतो कसा " हिच्यापेक्षा अमुकतमुक छान होती का ग आइ ? " आइला मुलीची इत्यंभुत माहीती होती म्हणुन शेव्टी आइने पुढाकार घेउन स्थळाला होकार कळवला अन एक आठ्वड्यात साखरपुड्यातच लग्नही उरकले, आता स्वारी मजेत आयुष्य जगतेय कारण बायको खुप छान अन गुणी आहे त्याची ,आता म्हणतो ", खरेच हिला गमावले असते मुर्खपणामुळे , आता समजले आइ-बाबांनी भरपुर उन्हाळॅ पावासाळे पाहिलेत त्यांच म्हणन ऐकुन घेतल ते बर झाल ,नाय तर नुसत आपलच घोड दामटवत बसलो होतो"

निरिक्षणाने मी एक गोष्ट नक्की सांगतो , लग्नाच्या बाबतीत आई- वडिलांचा निर्णय शिरसावंद्य मानावा !
आपली(मुलगा अथवा मुलगी) नेमकी कशी आहे हे त्यांना बरोब्बर माहीत असते ! सहजीवनासाठी अत्यंत आवश्यक असे उभयताण्चे स्वभाव , आवडी - निवडी जुळायला आणि त्या १००% जुळल्या नाहीत तर ते सहन करायची आपल्या अपत्याची क्षमता त्यांना पुरेपूर ठाऊक असते. आप्ल्यापेक्शा आपण आपल्या आई- वडिलांना अधिक चांगले माहीत असतो - निदान त्या वयात तरी! अगदी प्रेम विवाह जरी केला तरी, त्यांना विश्वासात घेणे अत्यंत महत्वाचे असते.
निर्णय बरोबर आला तर आपण्च सुखी होऊ.समजा निर्णय चुकला तर ते तुमच्यामागे ठामपणे उभे राहतात,कठीण प्रसंगी आपल्या माणसांसारखा आधार नाही.
अयशस्वी विवाहात प्रेम विवाहांचे प्रमाण जास्त आहे असे ही माझे निरिक्षण आहे !
( सॅम्पल फ्रोम - मध्यमवर्गीय मराठी कुटुंबे, अर्थात अपवाद असतीलच )

'यंदा कर्तव्य' असल्याची रोचक झैरात की काय ?

वीणा३ व विटेकरांशी सहमत. पूर्वी हा लग्नाचा बाजार फक्त मुलींसाठी होता आता मुलांसाठीही झालाय त्यामुळे गोष्ट पचवायला जड जातय. पूर्वी मुलांकडून दिसायला, शिक्षणाला, स्वभावाला एक चाम्गली मुलगी असली तरी दुसरी यापेक्षा चांगली मिळतीये का (काहीजण जास्त हुंडा मिळतोय का)यासाठी पहिल्या स्थळाला ताटकळत ठेवणे सर्रास असे. शिवाय मुलीच्या नाकाचा कोन इतके अंशात नाही, किंचित सावळी असली खुस्पटे काढली जात असत. चष्मा असणे हेही कारण असे. आता मुलांनाही ते ऐकून घ्यावे लागते एवढेच! मग पत्रिका जुळत नाही हे सांगणे बरे असते.
घरातील ज्येष्ठांना आपल्या स्वभावाचा पुरेपूर अंदाज असतो म्हणून ते योग्य मुलगी/मुलगा आपल्यासाठी पसंत करण्याची शक्यता असते. (१०० टक्के म्हणत नाही). कठीण काळात आपल्याला नक्की कोणती मदत लागेल हे त्यांना त्यामु़ळेच समजते.
सूड, दोन प्रतिसाद दिलेत तुझ्या धाग्याला. लक्षात ठेव. ;) जे काही घडले आहे हे फक्त तुझ्याच बाबतीत झालेय असे अज्जिबात नाही. बरेचदा मध्यस्थांचे कन्फ्यूजन, मोठेपणा देण्या घेण्याची गरज यात मुलामुलींची मने दुखावतात. तुझ्यासारखे हजारोजण आहेत हे लक्षात घेतलेस की त्रास कमी होईल. झाल्याप्रकारात मुलीचा दोष कितपत आहे कोणास ठाऊक? तुलाच खरे काय ते माहित. निदान फोटू तरी बघायचास. न जाणो एक खरच चांगली मुलगी मिळाली असती. तुला संसार मामीशी करायचाय की मुलीशी? यापुढे जी मुलगी आवडेल तिची मावशी चांगलीच असेल कश्यावरून?

पुजा इज राइट ! अहो कधी कधी आपण ईतरांच्या( अती) हस्तक्षेपामुळे मुलीचा अथवा मुलाचा काही दोष नसताना सरळ बघण्याआधी नकार कळवतो जे चुकीच आहे अशाने बरीच चांग्ली स्थळ हातची जातात .
( स्वानुभवानी शहाणी झालेली पियु )

प्रतिसादही धाग्या इतकेच रोचक आहेत; पण एखाद्याने एखादा निर्णय घेऊन कृती करून झाल्यावर तू असं करायला नको होतं असं म्हणणे मला थोडंसं क्रूर वाटतं. उगाच त्या माणसाच्या मनात चुकचुक होत राहते.
कथानायकाने जे केलं ते योग्यच होतं.