शार्दूलविक्रीडित

राजघराण साहेब, अप्रतिम व निव्वळ लाजवाब.

शार्दूलविक्रीडितचा तुम्ही इतक्या चांगल्या प्रकारे माहीत करुन दिल्या बद्दल तुमचे मनापासुन आभार.

व चित्र एकदम जिवंत वाटता हेत. सुंदर.

कविता वगैरे नंतर... पहिला सलाम या चित्रांनाच....

कवी अभिराम दीक्षित . श्रीलंका २००५??
प्रभाकरनवर लिहिल आहे का? की श्रीलंकेच ध्वजचिन्ह सिंह, यावर आहे ही कविता?
बाकि इतक सुंदर काव्य अन इतक वृत्त धरुन लिहिण ...मति गुंग झाली.
इतक च्छान काव्य इथ पोहोचवल्या बद्दल धन्यवाद राजघराण साहेब. अन त्याबरोबरची चित्र तर लाजवाब!

काव्य आणि सोबतची चित्रे सगळंच फार सुंदर!

अपर्णा, अभिराम दीक्षित म्हणजेच राजघराणं!!

भन्नाट.

वा! अभिराम सुरेख!! कविता आवडली.

मानावा समरा जनास समरा ताराप ताराप गा

छाव्याचे हृदि काय ते उमजणे, हे ना असे खेळणे
शार्दूलासम वन्हिला डिवचणे, हे ना मुळातच उणे
भासावा वणवा खराच भडके, तैसे दिसे दृश्य हे
जाणे तो अभिराम दीक्षित करू सारे असे नेटके

शार्दूल विक्रिडित मधे काव्य करणे यासाठी चार अक्षरी व तीन अक्षरी शब्दांचा मोठा साठा डोक्यात असावा लागतो. सबब यात लिहिणे तसे सोपे नाही. तेंव्हा प्रथम कवि राजास मानवंदना !
आणि कल्पकतेपलीकडील चित्रे जोडीला. कशाला जास्त चांगले आहे असे म्हणावे हे कळत नाही ! स्तब्ध !

आप्रतिम! फारच छान जमून आले आहे! :)

सुरेख !!!!!!!!

आहे वृत्त विशाल त्यास म्हणती शार्दूलविक्रीडित |
पैं हे वृत्त कवींस सर्वसमयी साचे करे पीडित|
त्याच्या आवळुनी समस्त मुसक्या जे हिंडवीले तया|
खासा डौलचि केसरीगतिचिया रे दीक्षितांच्या अभ्या** ||

**वृत्तरचनेच्या बंधनामुळे असे संबोधन वापरले आहे, तदुपरि लेखकाचिया कवण्याही हेतुचेया उपसर्गू जाहला नसे हे आत्ताचि नमूद करोन ठेवितो.

बाकी सेतुमाधवराव पगडींच्या आत्मचरित्रात एक मजेशीर कविता त्यांनी उद्धृत केलीये(मूळ कवीचे नाव विसरलो, कविता जशी/जेवढी आठवली तेवढी दिली आहे).

वृत्तांचे तप आचरी निशिदिनी --------
------------------------------------

(कुणी एक कवी कायम वृत्तबद्ध कविता करायचा हा इत्यर्थ)

(एकदा काय झाले)

आप्ते पत्र लिहूनि एक घरुनी, त्याच्याकडे धाडिले|
काही वृत्त अलीकडे न कळले,-------------|
चिंता घोरचि लागली बहु अम्हां, झालो पुरे पीडित|
त्याचे उत्तर हा लगेच कळवी, शार्दूलविक्रीडित!!!!

तुमचे पाय कुठे आहेत हो, करा इकडे जरा. _/\_. प्रचंड आवडली. भाषेवरचे प्रभुत्व अचाट आहे हो. आणि

छातीशी कवटाळुनी हृदय ते ; उन्माद ज्वाला पिते
आगीचे अवघे शरीर बनते ; खेळे नसातून ती ॥

शार्दूला सम धैर्य ना वसतसे : प्राण्यांतही जाणत्या
दोषी का म्हणता गरीब घुबडा ? मूर्खास बुद्धी किती ?
ज्वालासिंह परंतु व्यर्थ जळला ; शार्दूल क्रीडा वृथा
राखेच्या सम ते शरीर बनले ; शार्दूल राखे जसा ॥
टोपी काढली आहे.

एकदोन लहानशा गोष्टी:
शार्दुल या शब्दात पहिला उकार आहे. तुमच्या कवितेत मात्रांचे तंत्र (आम्हाला त्यात शष्प कळत नाही) बिघडत नसेल तर बदल करायला हरकत नसावी.

पेटोनी हर चंदनी वृक्ष उठे ; त्यांचा सुवासी हवी
त्या रानात घुमे पवित्र बनले ; युद्धात गेले बळी
हवी ऐवजी हवि हा शब्द हवा. दीर्घ ईकारान्त शब्दाचा अर्थ वेगळा असल्याने इथे कविचे स्वातंत्र्य जरा गोंधळात पाडणारे होते आहे.

जीभेची जणू हो मशाल जळती ; भाषाच ज्वालामुखे
जिव्हेची जणू.... असा बदल समर्पक वाटतोय का नि वृत्तात बसतोय का पहा.

दादानुं, कं लिवलंय कं लिवलंय तुमी. एरवी कवितेकडे ढुंकून न पाहणार्‍या माझ्यासारख्याला गद्य माणसाला इतकी बारकाईने वाचायला लावलीत हेच मोठे श्रेय कवितेचे.

रच्याकने इतकी समर्पक चित्रे कुठून मिळवलीत हो? (की तुम्हीच काढली आहेत? मग ही कलाही येऊ द्या की समोर.)

जबरद्स्तच, लहानपणापासुन या वृत्ताचे आकर्षण आहेच, आज त्यात अजुन भर पडली.

अप्रतिम.

सुपर्ब डॉक्टर .....
डोळ्यांच पारण वैग्रे .....मस्तच

मस्तच!

चित्रे सुरेख, काव्य तर त्याहून सुरेख!
आणखी शब्द वापरून वाचनानुभव डागाळत नाही.
जियो!!!!!

अप्रतिम!

दादानु, असाच लिहित राहा! तो हरणाचा फोटो अफलातून आहे

काव्य आणि छायाचित्रे दोन्ही मस्त..

अमृत

मस्त लिहीले आहे.
एक शंका: शार्दुल म्हणजे वाघ ना?

सुंदर माहिती, कविता आणि चित्रे..
शाळेत अक्षरगणवृत्त शिकली त्याची आठवण झाली..:)

खूप मस्त फटु नी कविता देखील ...!

एकदम 'सिंघम' आठवला. ;)

सुंदर कविता.
:)

कविता छान , मला २ न. चित्र फारफार आवडल :)

चित्र आणि शब्दांचा अद्भुत मिलाप. लाजवाब.

पायाचाही फोटो टाका! __/\__
अप्रतिम रचना!

अप्रतिम__/\__

शब्द व चित्र याचा सुरेख संगम.

पेटोनी हर चंदनी वृक्ष उठे ; त्यांचा सुवासी हवी
त्या रानात घुमे पवित्र बनले ; युद्धात गेले बळी
ऐसा हा वणवा जळे धडधडा ; ज्वालाहुती पेटल्या
ज्वाला सिंह पळे धडाड वनी हो ; शार्दूल क्रीडा पहा ॥

अप्रतिम ..!

वृत्तबद्ध , चित्रमय काव्य .

चीं चित्कार उठे नभात - गगनी ; ती माकडे भ्याडशी
सैरावैर पळा पळाच जनहो ; शार्दूल ज्वाला वनी
भ्यालेली हरणी पळेच घुबडे ; डोळे मिटोनी खरी
धावोनी वटवाघुळांसह वनी ; ती शोधती बोळकी ॥

ज ब र द स्त !!!!!!!..... अप्रतिम!!!!!!!!

आज हाही पैलू पाहायला मिळाला!!!! :)

भन्नाट कविता आणि चित्रे.. एक सुंदर काव्यानुभव देण्यासाठी धन्यवाद..

काव्य आणि चित्रे दोन्ही छान!

मस्त जमुन आलय... छान.. :)

ते राहू द्या हो सगळा.....

खूप मस्त आहे कविता!!!!!
_________________________________________________________________
_________________________________________________________________

कसं काय जमतं राव......!!!!

आयुष्यात एक छान कविता जमली तर घर डोक्यावर घेऊन नाचेन मी!!!!!!!!!!

_____________________________________________________--
_______________________________________________________-

चित्र-काव्य आवडले.
अप्रतिम !
फक्त एवढीच ओळ खटकली..
पेटोनी हर चंदनी वृक्ष उठे ; त्यांचा सुवासी हवी
"वृक्ष"च्या ऐवजी " तरु " असते तर ?

कैसी ही कविता न दृष्टि पडली
लाभा मुकलो हत!

वाचलं.....पुन्हा आवडलं.
अप्रतिम