वावरणारा प्रत्येक मनुष्य,
एक ठिणगी!!
प्रत्येकात एक ज्वाला,
खोल आत दडलेली,
अवकाश निव्वळ ठिणगीने पेट घेण्याचा,
भडका ठरलेलाच!
अश्या लाखो ठिणग्या,
अवती-भवती वावरणार्‍या...
अचानक सगळ्यांनी पेटून उठावं
एकेच दिवशी, एकाच वेळी...!
मग,
ह्या पृथ्वीला, इतर ग्रहांना, आकाशगंगेला-
ह्या प्रचंड उर्जेचा भार पेलवेल??
आकाशाची पृथ्वीशी असलेली
क्षितीजावरची घट्ट वीण, उसवेल ताडकन!
आणि झेपावेल पृथ्वीच, आकाशगंगेबाहेर!
तिचा नवा सूर्य शोधण्याकरिता...!!
-वेणू
वेणूसाहित्य http://venusahitya.blogspot.com/
प्रतिक्रिया
18 Apr 2012 - 12:49 pm | चाणक्य
नाही आवडली विशेष.
18 Apr 2012 - 3:44 pm | मिसळलेला काव्यप्रेमी
कल्पना मस्त आहे, मांडणीत गडबड झाली.
पण तरी आवडली.
18 Apr 2012 - 5:31 pm | चौकटराजा
ही मिपावर आधारलेली कविता वाटतेय ! प्रतिकात्मक दिसतेय !
कविता आहे बरोबर !
18 Apr 2012 - 7:08 pm | वेणू
नाही, ही मिपावर आधारित नाही.
चाणक्यजी, मि.का, चौ.राजा आभारी आहे, प्रतिसादासाठी :)