जागे होण्याआधी गोकुळ
शांत अजुन पानांची सळसळ
चंद्र केशरी अजुनी आभाळी
पहाटवारा वाहे अवखळ
अजुन जुईची बंद पाकळी
नसे अजुनही किलबिल जागी
खट्याळ वारा घाली फुंकर
होई हलके राधा जागी
दाट सावळ्या केसांना मग
हळुच सारुन मागे काना
अर्ध्या मिटल्या लोचनात त्या
पहिली आठवण होते कान्हा
अधीर्या ओल्या अंधारातुन
भारावून ती चाले वाट
तिलाच ऐकू येतो आणिक
यमुनेचा तो हिरवा काठ
दिसते तेथे बाहू पसरुन
तीच आकॄती ओळखीचा बांधा
घुमु लागता त्याचा पावा
राधा नुरते आता राधा
प्रतिक्रिया
7 Feb 2012 - 11:10 am | पियुशा
व्वा ! सुन्दर काव्य आवड्ले :)
7 Feb 2012 - 11:27 am | राघव
चांगली कल्पना. आवडली!
राघव
7 Feb 2012 - 11:31 am | मूकवाचक
+१
7 Feb 2012 - 11:38 am | मिसळलेला काव्यप्रेमी
आवडली.
7 Feb 2012 - 12:07 pm | पक पक पक
प्रेरणा ,
मस्त कविता आहे , एक्दम दिल्खुश....
असेच छान छान लिहा .अजुन छान कविता येउ देत त्यासाठी शुभेच्छा.....
7 Feb 2012 - 12:10 pm | अन्या दातार
सुंदर.
7 Feb 2012 - 1:07 pm | अत्रुप्त आत्मा
राधा कृष्णावर झालेली काव्य हा भारतीय संस्कृतीचा एक अनमोल ठेवा आहे...त्यात आज अजुन एक मोहोर लागली... व्वाहवा...उत्तम आणी मनाला भुरळ पाडणारी रचना :-)
7 Feb 2012 - 1:54 pm | जाई.
सुंदर काव्य
7 Feb 2012 - 2:43 pm | उदय के'सागर
व्वा... मस्तच...विशेषतःह्या खालच्या ओळी तर खुपच 'रोमँटीक' आहेत... :)
दाट सावळ्या केसांना मग
हळुच सारुन मागे काना
अर्ध्या मिटल्या लोचनात त्या
पहिली आठवण होते कान्हा
7 Feb 2012 - 5:50 pm | चैतन्य दीक्षित
खूप आवडली कविता.
लिहीत रहा. शुभेच्छा!
8 Feb 2012 - 2:43 pm | मेघवेडा
असेच म्हणतो! छान आहे! :)
लिहीत राहा.
8 Feb 2012 - 10:00 am | प्रचेतस
सुंदर कविता. :)
8 Feb 2012 - 5:09 pm | प्यारे१
मस्त मस्त....!
प्रेम करणारे प्रेमिक (न करणारेही) आपापल्या पद्धतीनं राधा कृष्ण जोडीच्या नात्याचं विश्लेषण करत राहतात.