तुला जमावे मला जमावे
त्रास जीवाचे सोडून देणे
डोळ्यामधल्या पाण्यालाही
जमून जावे वाहून जाणे
दोन मनांच्या मधले अंतर
आहे केवळ टोचत राहणे
कसे कळावे खुळ्या मनाला
निवडुंगाचे बहरून येणे
भास जगाचे खासच फसवे
त्यात जडावे दुर्धर रुसवे..
ओठांवरचे शब्द गरिबडे
श्वासागणती खडतर होणे
आठवणींचे गुलाब हळवे
नको उशाशी काटे जपणे
निर्माल्याचे प्राक्तन घेउनी
जन्मा यावे आपले जगणे
प्रतिक्रिया
23 Dec 2011 - 3:46 pm | मिसळलेला काव्यप्रेमी
अप्रतिम!!
24 Dec 2011 - 2:37 am | इन्दुसुता
तुमच्या सगळ्या कविता मला समजतातच असे नाही ( दुर्बोध असतात असे अजिबात म्हणायचे नाही ) , पण ही कविता समजली आणि खूप आवडली
24 Dec 2011 - 10:21 am | नगरीनिरंजन
कविता खूप आवडली.
वा!
24 Dec 2011 - 1:25 pm | धन्या
सुंदर आहे कविता !!!
या ओळी तर खासच.
24 Dec 2011 - 6:20 pm | अत्रुप्त आत्मा
ही कविता बरी वाटली.. :-)
25 Dec 2011 - 7:08 pm | पक पक पक
छान्,सुंदर्,अप्रतिम्,खास..........संपले सगळे शब्द........
27 Dec 2011 - 11:14 am | सोनल कर्णिक वायकुळ
प्रान्जळ प्रतिसादाबद्दल सगळ्यान्चे खुप खुप आभार. :)
27 Dec 2011 - 7:35 pm | अविनाशकुलकर्णी
आवडली
27 Dec 2011 - 7:43 pm | मदनबाण
वा... सुंदर कविता. :)
27 Dec 2011 - 8:08 pm | santosh waghmare
छान आहे