झाड
आजकाल कुणी सावलीत येत नाही
सावली देण्याइतकीही राहीली नाही ||धृ||
गेली कित्येक उन्हाळे
सावली देत आहे उभा;
कोरडे ठेवीले वाटसरूंस
पावसाळ्यात सुध्दा;
हिवाळ्यात केवळ निष्पर्ण होउन जाई
सावली देण्याइतकीही राहीली नाही ||१||
खोड जुन वाढले
फांद्या जुन्या झाल्या;
त्या मुळी न मातीत
नव्याने रूजल्या;
नवी पाने फुलूनी धुमारे येणार नाही
सावली देण्याइतकीही राहीली नाही ||२||
कधी गळते दुजे
पान पहिल्यासारखे;
मातीत मिळूनी
होते ते मातीसारखे;
त्या पानांसारखे माझेही पान होई
सावली देण्याइतकीही राहीली नाही ||३||
- पाषाणभेद
प्रतिक्रिया
14 Dec 2011 - 10:09 am | मिसळलेला काव्यप्रेमी
काहिसे गुढ पण सुरेख!!
14 Dec 2011 - 10:17 am | जाई.
काव्यरचना छान आहे पाभे
21 Dec 2011 - 4:29 pm | निनाव
पाभे, छान आहे.