माझी कविता

शेवट अतिशय आवडला.
सोनाली

अथक भरुन आलेल्या आभाळाने स्वत:चेच वजन असह्य होऊन बेधुंद कोसळणार्‍या पावसाच्या रुपाने जमिनीवर धाव घ्यावी तशी, बिरुटे साहेबांच्या काव्य प्रतिभेने मिपावर धाव घेतली!! :)

छान मुक्तछंद साधलाय प्रा.डॉ. अजून कविता येऊदेत.

चतुरंग

डॉ.दिलीपजी,
वैचारिक मनस्ताप जेव्हा अहंकाराला डिवचतो
त्याच वेळी अश्या कवितेची निर्मीती होते.
स्वानुभव
www.shrikrishnasamant.wordpress.com
श्रीकृष्ण सामंत
"कृष्ण उवाच"
shrikrishnas@gmail.com

कविता आपोआपच झरते. झरते तेव्हा एकाकीच असते. त्या झर्‍याचा झुळझुळ आवाज ऐकून पांथस्थ येतात आणि तृप्त होऊन जातात.

बिरुटेसाहेब,

लै भारी कविता केली आहे राव तुम्ही! आशय जबर्‍या आहे...

कविता खूप आवडली. अजूनही लिहा बिरुटेशेठ! अगदी भरभरून...!

आपला,
(प्राध्यापक बिरुट्यांचा विद्यार्थी) तात्या.

प्रयत्नही करुनही समजत नाही कविता
तेव्हा होणारा निर्मळ आनंद
माझ्या आयुष्याला सुखावतो.
ही मंगलता बहरत जाते,
अनंत काळापर्यंत.

सुखाने लपेटलेल्या आयुष्यातुन
कवितेला लाथाडून चालतांना
एकदा तरी विचार घोळुन जातोच
ह्या गुदमरवणार्‍या कविंचे काय करायचे?

अजुन सुख गोळा करुन आल्यावर
मीच मला समजावतो
रंजले, गांजले, रोगी
पिडीत, पछाडीत व इतर
सगळ्यांची काळजी घेणारेय
वेलूचे मनोगत, तात्याबाचा मिपा
तु लेका निवांत रहा..

अहो सर - अर्थ पोहचला... पण मला विचाराल तर तुम्ही साधे सरळ लिहिता तेव्हा शब्द आणि गोडी मनात तासनतास गुणगुणत राहते.

(अकव्य)लव्य

निर्वासित वेदनांच्या गोंगाटात
दारावरुन परत फिरलेल्या शब्दांसहीत,
माझी कविता एकाकी असते.

या ओळी खास आहेत.

>>माझी कविता एकाकी असते

नेहेमीच.
स्वानुभव.

झपाटणारी कल्पना आहे, पण तिला मूर्त करायला समर्थ शब्द नाहीत. अशी घालमेल चितारली आहे बिरुटेसरंनी.

त्या अस्वस्थतेतून आणखी स्फुरण येत राहो!

छान कविता, दिलीपजी...

... करून जाणारी रचना...
अभिनंदन...
बर्‍याच काळानं मुक्तछंदात काही चांगलं वाचायला मिळालं...
अधिक मागणी करीत नाही. कारण हा मागणी तसा पुरवठा यातला प्रकार नाही.

मुक्तछंदातली कविता आवडली. अशाच कविता येत राहू देत.

निर्वासित वेदनांच्या गोंगाटात
दारावरुन परत फिरलेल्या शब्दांसहीत,
माझी कविता एकाकी असते.
क्या बात है!!!
मस्त!!!!

ऐनिलिसिस करता येत नाही
गुदमरलेल्या श्वासांचा.

आभाळ भरुन आल्यावर
मी डोकावून पाहतो,
निर्वासित वेदनांच्या गोंगाटात
दारावरुन परत फिरलेल्या शब्दांसहीत,
माझी कविता एकाकी असते.

फारच छान. खूप आवडले.

(एकाकी)बेसनलाडू

सहि आहे.....

चक्क प्राडॉ कविता करतात? बाब्बो !

वर्तमानपत्री लेखकांची मराठी भाषेत खूपच गर्दी झालेली आहे

धुक्यात लपेटलेल्या रस्त्यावरुन
कवितेला बिलगुन चालतांना
कोणताच विचार मला सुचत नाही.
ऐनिलिसिस करता येत नाही
गुदमरलेल्या श्वासांचा.

हेहेहे... फक्त यमक आणि अर्थ नसलेली कडवी एकत्र करून कविता होत नाही महाशय!