गं...!

एकदम भारी!

प्राची ताई पहिल्या ओळीत वाचून माझ्या डोक्यातही "रे" वर पण कविता होईल असं आलं.शेवटच्या काही ओळी "रे" आलाच :)
माफी असावी पण हा घ्या माझा "रे"!

अ"रे"
माझ्या उंचावलेल्या भुवयांच्या कमानी
ऊतू गेलेले आश्चर्यमिश्रित हसू...
तुला आवडत म्हणूनच अ"ग" असं"ग" करीत
उगाच गोष्टी पेरत बसतो..
"रे"चा धागा घरंगळत पसरल्यावर
"गं" चा वेटोळा माझ्याभोवती घालत
तुझा ऐक "ना" माझ्या रूसलेल्या जा"ना"
ता"ना"शाहीत मी "ना" "जा" करत
तुझा श्वासं तगमगतो " ना" "रे"
आता कोणतं महाभारत होणार विचारात माझा अर्जून होतो रे...

प्रभाकर कारेकर, रामदास कामत द्वयींनी गायलेल्या खालील गाण्याचा,
तुझी मूर्त सुंदर देवा,सजवितो सुरात

https://youtu.be/idAshwnegjw?si=gDuanGPERqObDTxQ

कसला वेल्हाळ आणि गोssड असतो हा 'गं'!
मागचे "सा रे" विसरायला लावणारा,
पुढलं "मा प" ओलांडू न देणारा,
"धा नी" रंगात मोहरवणारा,
पायात पडलेली मोह मायेची मिठी हळूच सोडवून या दिठी चा सहर्ष, सहज स्वीकार करणारा जणू लोक परलोका मधला उंबरठाच..

कवीता आवडली. प्रथम दर्शनी वाटणारी प्रेम कवीता कुठल्या कुठे घेऊन जाते.

माझा विठुराया आहेच मुळी चक्रव्यूहा सारखा. भक्त एकदा आत मधे घुसला की त्याचा अभिमन्यू होणार हे नक्कीच.

आवडली रचना.

-दिलीप बिरुटे

सुं - द - र ....... !

वाव! सुंदर काव्य. आणि वर भक्ती ताईंची "अरे" रावी.