पेन इकॉनॉमी..

पेन न हरवलेला माणूस, देवत्वाला पोहोचतो,

आमच्या घरात, माझेच पेन ऐनवेळी जागेवर मिळत नाहीत,

हरवलेले पेन्स, नेमके बायकोच्या पर्स मध्ये मिळतात, हा निव्वळ योगायोग आहे,

तिच्या मते, मी आणलेले पेन्स जादूचे असतात, ते अचानकच, तिच्या पर्स मध्ये शिरतात, बायको बरोबर, अशा गोष्टींच्या बाबतीत, वाद घालू नये, इतपत शहाणपण, नक्कीच आहे,

त्यामुळे, एकाच वेळी, 7-8 पेन्स आणलेले परवडतात

=))

बरीच पेन वापरली, शाई पेन पासुन बॉलपेन आणि पायलट पेन पासुन जेल पेन. सुवासिक शाईचे बॉल पेन देखील वापरुन झाले आहे. :)
शाळेतील वर्गात पेन पेन खेळण्याचा आनंद शब्दात वर्णन करणे कठीणच ! स्टेशनरीच्या दुकानातील विवध पेन पाहुन वेगळीच गम्मत वाटायची, महागडा पेन घेण्याचा हट्ट देखील आठवतो.
कळफलक बडवता बडवता पेनाची सोबत कधी सुटली ते कळलेच नाही... तरी देखील हापिसात जाताना खिशात पेन अडकवलेले असते, जरी त्याचा वापर फार क्वचित झाला तरच ! पेनाची सवय सुटल्याने हाताने लिहायची सवय कधी सुटली ते देखील समजले नाही.

विनायक प्रभू मोड ऑन { पेन वापरत राहवा नाहीतर नंतर तो "चालणे" बंद करतो ! :))) } विनायक प्रभू मोड ऑफ

मदनबाण.....
आजची स्वाक्षरी :- They’re paying someone in Taloja to torture him till he names Arnab, he’s on death bed: Ex-BARC CEO family speak up, file affidavit

गंमतीशीर लेख.
रेल्वेचे रिझर्वेशन जेव्हा रिझर्वेशन काऊंटरवरच होत असे तेव्हा तिथे बरेच पेन गायब झालेले अथवा मिळालेले आहेत. ह्यावरचा एक उपाय म्हणजे टोपण आपल्याजवळ ठेवुन फक्त बाकिचे पेन देणे पण तेव्हाही फक्त टोपणच शिल्लक राहिले अथवा टोपण रहीत पेन स्वतःकडे राहिले असेही झालेले आहे. अर्थात हे कोणी हेतुपुर्र्सर करत नसावेत.
अजुन एक आठवण म्हणजे बारावीला असताना कुठल्याश्या कामानिमित्त कॉलेजच्या ऑफिसात जावे लागले होते. बहुदा विद्यार्थ्यांसाठी सुटीचा दिवस असावा आणि त्यामुळे मोकळ्या हाताने आलो होतो.आणि तेव्हा नेमकी सही करायची आवश्यकता निघाली. आणि तेव्हा नेमका माझ्याकडे पेन नव्हता त्यावेळी तिथल्य शिपायाने विद्यार्थी असुन पेन जवळ नाही असे म्हणुन बरेच रागे भरले होते होते. त्याचा इतका मोठा परिणाम झाला होता कि सुवासिनी जशी कुंकुवाशिवाय बाहेर पडत नाहीत तसा मी ही कायम पेन लावुन बाहेर जात असे.
पुढे पासपोर्ट च्या कामानिमित बेंगळुरु मध्ये असताना पोलिसठाण्यात व्हेरिफिकेशन साठी बोलावले होते तेव्हा आधीचा हा अनुभव गाठिशी होताच म्हणुन पेन सोबत घेऊनच तिथे गेलो होतो तेव्हा तिथे त्याच कामासाठी आलेले नामांकित सॉफ्टवेअर कंपनीत कामे करत असलेले काही होतकरु नग पेन मागत होते.अक्षरशः किव आली होती त्यांची तेव्हा.
पण गेल्या कित्येक वर्षात पांढर्या कागदावर रेघोट्या मारल्याचे आठवत नाही. गळुन पडलेल्या शेपटासारखा पेनही गायब झालाय.

मला खुपचं पेन मिळायचे.कधी भारी कधी साधे ,असेच फिरायचे कुठ कुठ..पण सध्या जो पेन वापरतेय तो गिफ्ट आहे
.. एक दीड वर्षापासून वापरतेय.खुप सुंदर पेन आहे ,अगदी ऐतिहासिक आहे दिसायला पेनबाबत माझी समस्या सुटली आहे.