लॉकडाऊन : एकोणचाळीसावा दिवस

एखाद्या बोगद्यातून प्रवास करावा आणि बोगद्याच्या पलिकडचं प्रकाशवर्तुळ दिसूच नये तसं झालंय. कितीही पॉझिटिव्ह राहावं म्हटलं तरी कठीण आहे, आणि ही सत्य परिस्थिती आहे.

चांगले लिहिले आहे..
लिहीत रहा.. वाचत आहे..

लस तयार होत नाही तोवर हे अनिश्चितेचे वातावरण असणार आहे ग आजे.रामायण संपून उत्तर रामायण चालू झाले आहे.. "उत्तमोत्तम ग्रंथ वाचा,दुर्मिळ चित्रपट पहा असे सल्ले दिले जात आहेत.. परवापासुन लॉक्डाउन अनेक राज्यांत शिथिल होणार आहे.

लेखन आवडलं. ''कितीही पॉझिटिव्ह राहावं म्हटलं तरी कठीण आहे, आणि ही सत्य परिस्थिती आहे'' अगदी खरंय.

आता घरात कोंडून घेण्याचीही हाइट झालीय. आपण घरी बसतोय तरी रुग्णसंख्या वाढतेच आहे.

आजी आज तर सकाळपासून खुपच आळसावलोय. येतोच थोड्या वेळाने नव्या उत्साहाने.

आजी लिहिते राहा. काळजी घ्या बाहेर पडू नका.

-दिलीप बिरुटे

एवढंपण निराश नका होऊ हो आजी.
यापूर्वी याहीपेक्षा भयंकर साथी आल्या आणि गेल्या. पण मानवजात टिकून आहे आणि बहरलीही आहे.
लॉकडाउनने कितीतरी सकारात्मक गोष्टी शिकवल्या. ब्रिटिश छाप गुलामगिरी न करता घरूनही काम करता येते. शॉपिंग, मॉल्स, धार्मिक उत्सव याशिवाय ही छान जगता येते. प्रदूषणातून सुटका, एकमेकांप्रति स्नेह आणि मदतीची भावना. खूप चांगल्या गोष्टी दिल्यात लॉकडाउनने.
आणि हाही लवकरच संपणार आहे, धीर धरा आणि घरी राहणं एंजॉय करा !

बरोबर लिहिलंय, आजी ! अवघड होऊन बसलंय सगळं !
सहनही होत नाही आणि सांगताही येत नाही अशी अवस्था !

घरची पुरुषमाणसं घरातूनच कामं करायला लागली. पोरं झूम, स्काईपवर शिकायला लागली. घरातलं काम वाढलं.

आगामी काळाची पावले, परफेक्ट वर्णन !

आजी, तुमचं लेखन नेहमीच आवडतं, स्नेहांकिता यांच्या प्रतिसादावर प्रतिक्रिया देताना मूळ लेखाला प्रतिसाद द्यायचा राहून गेला. सध्या आपण प्रवास करत असलेला हा बोगदा वळणा वळणांचा असला तर कुठे तरी तो नक्की संपेल... लिहित रहा.
_/\_

मनापासून केलेलं लेखन आवडलं. सगळीकडे काहीशी हीच परिस्थिती आहे आता. हेही दिवस जातील. घरी राहा, सुरक्षित राहा.

वा आजी वा!

आतापर्यंत अनेक साथी आल्या तरी मानव जात नष्ट झाली नाही ! हा इतिहास आहे .डॉन ब्रॅडमनचे २९ शतकांचा विक्रम मोडला जाणे शक्य नाही असे माझया वडिलांची पिढी ठामपणे म्हणत असे कारण गावस्कर ३० वे शतकी करीपर्यंत तोच तर पूर्वानुभव होता. खरे तर १९२० नंतर आता यात मानव जातीने विषाणू विज्ञांनात फार प्रगती केली आहे ! पण जो जीवविज्ञानाचा अभ्यासक नाही त्त्याला हे माहीत नसते की विषाणू ही स्वतः: एक प्रभावी प्रयोग शाळा आहे. त्याला मानवी जीवना सारख्या त्याच्या उत्पादनाचा दोन दोन वर्ष चाचण्या घ्याव्या लागत नाहीत. सबबी साध्या " सर्दी" या रोगावर देखील मानव विजय मिळवू शकलेला नाही. सूर्य उद्या उगवेलच असं आपण म्हणतो कारण मानव बरेच निष्कर्ष पूर्वानुभव व संख्याशास्त्र याना धरून घेत असतो . हे सर्व तीन चार महिन्यात आटपेल असे त्या पिढीला वाटते जिने ६ वर्षे चाललेले दुसरे महायुद्ध अनुभवलेले नाही. तेंव्हा या पिढीचा पुर्वानुभव तीन महिन्याचे होरायझन च गृहीत धरत आहे. प्रत्यक्ष असे असेल का ? लस जे निर्माण करताहेत त्यांना देखील याचा अंदाज नाही . पुन्हा याठिकाणी पूर्वानुभव असा सांगतो की की २४ महिने लागतील .आपण हे असले जग फक्त २०१२ सारख्या आपत्ती पटात पाहत आलो आहे .त्यांत काहीतरी घडते व शेवटी टाळ्या एकमेकांना मिठ्या ई. पण ती सुखांत कथा माणसाने मागणी अनुसार लिहिलेली असते. इथे मागणी सुखांत कथेचीच आहे पण ती लिहिणारा निसर्ग फार अगम्य आहे !

इथे मागणी सुखांत कथेचीच आहे पण ती लिहिणारा निसर्ग फार अगम्य आहे ! >>>>>>>>>>>>>हे पटले
चांगला लेख

लेख नक्कीच विचार करायला लावणारा आहे. लेखात (तसेच त्यावरच्या अनेक प्रतिसादात) अनेक वेगवेगळ्या विचाराना आणि कल्पनाना चालना मिळत आहे.

बोगदा आणि (अजून न दिसणारा) प्रकाश किरणः काही वेळा काही न करण्यातूनच अचानक आपल्यातल्या सुप्त गुणान्चा शोध लागतो. माझा एक ८०+ वयाचा एक मित्र काही काळापूर्वी काही कारणाने "अन्थरूणबद्ध" होता. आधी पाठीला मोठा तक्क्या, मग खाण्यापिण्या-औषधान्करता सदैव समोर छोटे टेबल असा सरन्जाम गोळा करत, टेबल समोर आहेच तर चाळा म्हणून लिहीत आता बर्‍याच नियमित कविता करतो आहे - मित्रमन्डळीत कौतुक तर होतेच पण इतरानाही त्यान्च्या आजारीपणात " काहीतरी करावेसे वाटणे" याची स्फूर्ती मिळून जाते. माझ्या ओळखीचा एक तरूण जुलै-ऑगस्ट २०२० अमेरिकेत उच्च शिक्षणाकरता जाणार म्हणून जानेवारीपासून स्वैपाकाचे प्राथमिक धडे distance learningने (आईकडून) घेऊ लागला - मार्च एप्रिल मध्ये सक्तीच्या स्वावलम्बनातून आता छान पोळ्यान्पासून अनेक पदार्थ करत आता"पूर्ण पणे तयार" असे आईचे प्रशस्तीपत्रक मिळवून गेला.

ब्रिटिश छाप गुलामी: आणखीही काही गुलामीचे नमुने बघितले आहेत. एका मोठ्या MNC मधला एक "भारत मुख्य" त्याच्या इतर देशात असलेल्या वरिष्ठान्शी बोलण्याकरता म्हणून सन्ध्याकाळी उशिरापर्यन्त थाम्बत असे आणि म्हणून इतर सगळ्यानीच त्याला जी माहिती (कदाचित) लागू शकेल ती मिळवून देण्याकरता ताटकळत, त्याचे आटपेपर्यन्त थाम्बून रहावे ही त्याची अपेक्षा असे आणि अर्थातच ती सदैव पाळली जावी याची वेगवेगळ्या प्रकारे वारन्वार आठवण करून दिली जात असे. आणखी एका मोठ्या (भारतातील एका विशिष्ट समाजाच्या मालकीच्या) जागतिक उद्योग समूहातल्या वरिष्ठाना जो कोणी त्या "मालक कुटुम्बातील" वयस्क माणूस समोर येईल त्याला अगदी सगळ्यानीच वाकून, पायाला स्पर्श करून नमस्कार करावा ही अपेक्षा असे. त्यामुळे कुठल्याही व्यावसायिक कामाला सुरवात होण्याच्या आधी "पाया लागू" करण्याकरता चक्क रान्ग देखील लागे.

आता "कोरोनाचा कहार" आटपल्यानन्तरचे जग कसे असेल यावर बरेच विचार सुरू झाले असेल. ते जग वेगळे तर नक्केच असेल, पण त्या वेगळेपणातही टिकून रहाण्याची ज्यान्ची क्षमता पुरेशा वेळात तयार झाली नसेल ते मागे पडून विसरले जातील - पण डार्विनचा सिद्धान्त पुन्हा एकदा खरा ठरेल.

माणूस पूर्वनुभव व संख्याशास्त्र यावर अवलम्बून राहून भविष्य वर्तवीत आलेला आहे. सिंगापूर विद्यापीठाने आलेला डेटा वापरून असे वर्तविले आहे की,,, जागतिल पातळीवर ९७ टक्के साथ ३० मे ला आटोक्यात येईल तर १०० टक्के २ डिसेम्बर. भारताचे हेच अन्दाज अनुक्रमे २६ मे व ४ ऑगस्ट असे आहेत.

लॉकडाऊन हळूहळू कमी होईल. बस, ट्रेन, विमान प्रवास मात्र इतक्यात सुरू होण्याची शक्यता दिसत नाही. तीच गोष्ट मॉल, सिनेमा, नाटक, गाण्याचे कार्यक्रम, धार्मिक समारंभ याची आहे. करोना बर्‍याच लांबच्या मुक्कामाने आलेला आहे. तो जायचा नाही. आपलयाला करोना सोबत जगणे शिकावे लागनार आहे. मग कधीतरी औषध येईल, मग लस येईल. करोना लसीकरण मोहीम राबविण्यात येईल. या काळातत राष्ट्रीय आणि आंतरराष्ट्रीय राजकारण ढवळून निघाले असेल.

आजी, तुम्ही अलिकडे खूप कंटाळून जात अहात. लॉक डाऊन चालू झाला, कंटाळ आला.मी निवृत्त झाले कंटाळा आला. तुम्ही सुंदर लिहू शकता, शुध्द लेखनाची तुम्हाला चांगली जाण आहे. मग कंटाळा घालवायला आणखीन काय पाहिजे.
कवी.विं. दा. करंदीकरान च्या दोन ओळी तुमच्या साठी
चिंता जगी या सर्वथा, कोणा न येई टाळता ।
उद्योग चिंता घालवी; एवढे लक्षात ठेवा ll माणसाला शोभणारे, युद्ध एकच या जगी ।
त्याने स्वतःला जिंकणे; एवढे लक्षात ठेवा ॥

आजी, इतकेही निगेटिव विचार मनात आणू नका.

अश्या साथी, महायुद्धे वगैरे तात्पुरत्या असतात; जरी त्या दीर्घकालीन परिणाम करून जातात तरी ते परिणाम पॉझिटिवच असतात!

आजी धन्यवाद
आपली ह्या विषयावर मते वाचावयास आवडतील

आजी आपन् निरश हो नका.हे हि दिवस जातील. सुखा दुखाच्या लपंडावात माणुस होरपळून जातो.आणि कित्येक रोग आले कित्येक गेलेत आज आपण खूप प्रगत झालेलो आहोत. निश्चितच थोडा वेळ लागेल ह्यातून सावरायला. तोपर्यत जीवाचं रान करून जीवाची काळजी घेऊया