हिरवाईच्या गप्पा - भाग २

अप्रतिम फोटो आहे काका!!

सोयाबीनचे असतात का ते?! ओके! मी काल एक कोरियन बाईचा व्हिडीओ पहिला. ती म्हणे की माझी आजी सोयाबीनचे करायची. पण तिने मुगाचेच दाखवले. मी जे खाल्ले ते कोणते होते काय माहिती...

पाकृ साठी धन्स!

जुन्या आठवणी जाग्या झाल्या. गोल गोबऱ्या झेंडूचे ढीगच्याढीग पाहून या नाजुक जातीच्या झेंडूच्या आठवणी गुदमरून गेल्या होत्या. त्या जाग्या झाल्या. धन्यवाद.

फोटो काढायला कारली मोठी होऊ द्यावीत म्हणून थांबलो होतो. पण कारली मोठी होईनात. गळून पडतात. अधिक शोध घेता बोटभर लांबीची होताच कारली किडत आहेत असे दिसले. काय करता येईल? रासायनिक कीडनाशक फवारण्याचा इरादा नाही. नाहीतर मग हा वेल काढून टाकेन. तसाही आपोआप, मुद्दाम न लावता आला आहे तो.

फळमाशी असते ती फुलातच अंडी घालते. घराच्या भाजीपाल्यावर फवारा मारण्यापेक्षा बाहेरचीच भाजी बरी नाही का?
१५ फेब्रुवारी/महाशिवरात्रीनंतरचे वेल वाढवावेत - उन्हाळी भाज्या. यावेळी कीड फार कमी पडते.

त्या पातेल्यात पुदीना लावा.

हाहाहा! निसर्गाशी मैत्री हीच खरी श्रीमंती. (स्वगत : शाळेत फळ्यावर आजचा सुविचार म्हणून खपून जाईल. ;-) )

हिरवाईचे अपडेट्स:
मावा (पांढरा, काळा, आणिक कसला कसला...) फारच त्रास देत असल्याने सर्व मिरच्या, सर्व कढीपत्ता, सर्व जास्वंदी, आणि काही इतर झाडे इ. काढून टाकले. घरचा भाजीपाला बंद. सोनचाफा वेड्यागत बहरतो आणि त्याच्या सुवासाने आपल्यालाही वेड लावतो. मागे आमच्याकडे डबल डिलाईट म्हणून गुलाबाचा एक प्रकार होता. अशक्य सुंदर रंग आणि अप्रतिम सुगंध. पण नंतर का कुणास ठाऊक, सुकून गेला. फुलपाखरांना अंडी घालण्याकरिता तगर ठेवले आहेत. त्याच्या पानांचा फडशा पाडून नंतर कोशात गुरफटून घेणारा सुरवंट पाहिला. पण कोष उसवून फुलपाखरू केव्हा उडून गेले कळाले नाही.

बोन्साय: रुट्स ओव्हर रॉक फायकस बोन्साय माझ्या अतिउत्साहीपणामुळे अर्धमेला झाला होता. रुटिंग हार्मोन म्हणून दालचिनी पावडर लावली, तर वरचा भागच जळून गेला. आता खाली बऱ्याच फांद्या फुटल्या आहेत. पण आधी माझ्या मनात असलेला आकार आता ह्या झाडाला देता येणार नाही. आणि ह्यातल्या कुठल्या फांद्या किती ठेवाव्यात, कापाव्यात, कसं ट्रेन करावं ह्याची एकच एक अशी कल्पना डोळ्यांसमोर येत नाहीये. पाहू. आणखी दोन वर्षे नो छाटणी. फायकसच्याच एका कटिंगपासून राफ्ट प्रकारची प्री-बोन्साय उगवली आहेत. त्यांना छान ट्रेन केले तर इंटरेस्टिंग कंपोझिशन होईल.

चिंचेचे दोन प्री-बोन्साय छान इंग्रजी एस शेपमध्ये वाढवले आहेत. आणखी काही वर्षे फक्त नेबारी (पृष्ठभागावर दिसणारी मुळे) आणि सॅक्रीफिशिअल ब्रांचेसच्या साहाय्याने खोडाचे टेपर (निमुळता भाग) वाढवणे हेच करणार आहे. हे बोन्साय एक छान बनेल नंतर. चिंचेचीच अजून काही रोपे वाढत आहेत. काही एक्स्पोज्ड रुट्स तर काही तिरपी बोन्साय बनवणार.

वडाच्या बोन्सायपैकी एकाची एक फांदी पाहणाऱ्याकडे येत असल्याचे जाणवले. ती छाटून टाकली. अजून मनासारखे डेरेदारपण नाही आलेले. दुसऱ्या वडाच्या बोन्सायची पाने छान लहान लहान येऊ लागली आहेत. आता अजून काही फांद्या आणि पारंब्यांची प्रतीक्षा आहे. त्यासाठी दमट हवामान हवे. पुण्यात कृत्रिमपणे निर्माण करणे जरा खर्चिक आणि जागा खाऊ काम आहे (स्प्रिंकलर इ.).

एक जुनिपर आणलंय. ते नक्की जुनिपर आहे की सायप्रेस हे समजत नाहीये. पण आत्तापासूनच ट्रेनिंगला चांगला प्रतिसाद देऊ लागले आहे. त्याचे फॉर्मल प्रकारचे बोन्साय बनवणार. ही स्टाईल बनवायला सर्वात अवघड मानली जाते. बघूयात.

बोन्साय टीप: सदाहरित कोनीय प्रकारचे बोन्साय लवकर म्हणजे दहा-पंधरा वर्षांत तयार होतात; तर पानगळीच्या झाडांना त्यावरक्षा दुप्पट ते तिप्पट काळ लागू शकतो.

चिमण्यांसाठी लावलेल्या कृत्रिम घरट्यांवर त्या खुश आहेत. बर्ड फीडर आणि वॉटरहोल बनवायचे होते, पण इथे बोक्यांचा उपद्रव होतो पक्ष्यांना. तेव्हा ह्या गोष्टी उंचावर सुरक्षितपणे लावणे महत्त्वाचे आहे. हे काम ह्या आठवड्यात संपवेन शक्यतो.

आणि हो, 'हिने' वेलदोड्याच्या बिया पेरल्या आहेत. उगवताहेत का ते बघू. म्हणे तुमच्यापेक्षा माझा हात जास्त हिरवा आहे. आमच्या कुटुंबाला ही बोन्सायची झाडे फारशी रुचत नाहीत. केवळ वर्षातून एकदा फेऱ्या मारायला माझी वडाची झाडे उपयोगी पडतात म्हणून टिकली आहेत. ;-)

बाकी मंडळी, काय म्हणतेय तुमची हिरवाई?

घरीच भाजी करायला आणलेलं कारलं एखाद वेळेस पिकलेलं निघालं की तेच लावायचं बी. चांगला येतो वेल. माझ्याकडे तसाच आला आहे. आता दोन तीन कारलीसुद्धा लागली आहेत.