तिचं कुणाशीच जास्त पटायचं नाही, पण पहिल्याच नजरेत आमच्या दोघांची गट्टी जमली.
मी लिहीत असताना ती मला खिडकीतून पाहायची. मी काय लिहितोय याची तिला खूप उत्सुकता असायची. मला उशीर झाला की तिचे डोळे दरवाजाकडे लागलेले असायचे.
कॉलेजला गेल्यावर मात्र आमचं भेटणं आणि लहानपणीचा खेळकरपणा कमी होत गेला. पण नात्यातली ओढ मात्र अगदी निरागस, पहिल्या भेटीसारखी.
पावसाळ्याचे दिवस. अंधारून आलेलं. सहज खिडकीबाहेर लक्ष गेलं, नजरानजर झाली. पण का कुणास ठाऊक, ती निघून गेली, परत कधीही न दिसण्यासाठी.
आजही खिडकीतून बाहेर पाहताना ती शेवटची नजरभेट डोळ्यासमोरून तरळून जाते.
आणि चिखलात उमटलेली तिची इवलीशी पावलं आणि म्याऊ म्याऊ प्रतिसाद मनातल्या पावसात विरघळून जातात.
प्रतिक्रिया
20 Feb 2019 - 6:59 pm | पद्मावति
:)
20 Feb 2019 - 9:09 pm | डॉ सुहास म्हात्रे
+१
आवडली. :)
21 Feb 2019 - 1:10 pm | विनिता००२
वा!
+१
21 Feb 2019 - 2:41 pm | एकविरा
छान,वयाबरोबर निरगसता संपते हेच खरे
21 Feb 2019 - 4:21 pm | सविता००१
खूप म्हणजे खूप आवडली
21 Feb 2019 - 9:18 pm | शब्दानुज
+1
21 Feb 2019 - 9:39 pm | कोण
+१
23 Feb 2019 - 11:07 am | ज्योति अळवणी
आवडली
23 Feb 2019 - 12:48 pm | प्रमोद देर्देकर
+१
23 Feb 2019 - 3:10 pm | कुमार१
+१
24 Feb 2019 - 10:30 am | प्रा.डॉ.दिलीप बिरुटे
+१
-दिलीप बिरुटे
24 Feb 2019 - 1:03 pm | वन
+१
25 Feb 2019 - 6:52 am | मित्रहो
हा हा
25 Feb 2019 - 11:09 pm | palambar
+१