हे ठिकाण

बेखबरी का फायदा

गोष्ट एका लग्नाची ... भाग २
गोष्ट एका लग्नाची ...

गोष्ट एका लग्नाची .....
गोष्ट एका लग्नाची ... भाग - २
बस्ता न खस्ता...
लगीन घर म्हनजी आठवडेबाजार पेक्षा कमी नसतंय ,कोण काय बोलतय काय सांगतय कैच ताळमेळ नसतोय
काम करणारे ४-५ न उंटावरून शेळ्या हाकणारे बाकी समदे :)
सकाळी सकाळी २ जीभडे दारासमूर येऊन उभे राहिले आज बस्ता मह्यावाला :)

गोष्टी १

तशी थंडी अजून जोरदार पडत नसली तरी नोव्हेबरमध्ये सकाळी सहाची वेळ म्हणजे थंडीची वेळ. नाशिककडं जाणा-या एसटी बसमधले प्रवासी खिडक्या बंद करून बसले होते आणि बरेचसे झोपेत होते.

सोमवार सकाळची बस म्हणजे दोन दिवस पुण्यात येऊन परत जाणारे कॉलेजचे विद्यार्थी, काही बँकवाले आणि कंपनीत काम करणारे काही नोकरदार लोक, काही सरकारी कर्मचारी. त्यांच्या बसायच्या जागाही ठरलेल्या.

प्रवास ३

"ऍट टाइम्स यु मे नीड टू ऑपरेट फ्रॉम बिहाइंड दी एनिमी लाईन्स, अँड वी बिलिव्ह यु विल बी एबल टू डु धिस"

“आज रामा कशापायी आलाय तुझ्यासंगं गटाच्या मीटिंगला? आपलं ठरलंय न्हवं पुरूषमाणसांना नाय येऊ द्यायचं म्हणून?” बचत गटाची अध्यक्ष असलेल्या कांताने जरा जोरातच विचारलं.

“राम राम अध्यक्षीणबाई. दादांनी सांगितलं हिकडं यायला म्हणून आलो बगा. आता तुमी नगं म्हणत असालसा तर जातो की लगेच माघारी. आपलं काय काम नाय बा, दादांचं हाये,” रामा बेरकीपणानं म्हणाला.

दादा म्हणजे प्रस्थ. केवळ गावातलं नाही तर पंचक्रोशीतलं. गेली अनेक वर्ष खासदार असलेल्या आण्णांच्या रोजच्या बैठकीतले. दादांच्या सल्लामसलतीविना आण्णांचं पान हलत नाही म्हणे. म्हणजे निदान दादा आणि त्यांची माणसं तरी असचं सागंतात.

गोष्ट एका लग्नाची ...
निंबाच्या सावलीत म्हातारबा म्हंजी माझं आजोबा , गावातल १-२ भावकीतील पांढरे टकुरे मी सोत्ता न माझा एक मित्र अशे आम्ही ४-५ जण यष्टीची वाट पाहत थांबलो होतो ,आता का बर? असा प्रश्न पडलंच तुम्हाला. तर म्याच सांगतो पैलेच, तर तर .. आम्ही चाल्लो होतो पोरगी पहायला !!!! माझ्याचसाठी :)
त्यात आमच्या गावातल्या यष्टीचा कारभार बेभरवशी, आली तर आली नई तर नई.

प्रवास 2

"थापा धीर बोल चू*, पेहली बार आया है क्या? पक्का लोग है?"
"हा शाब, 4 तो किलीयर दिख रहे है"
"कहासे?"
"तेंदूए कि हि राह पर"

आधीचा भाग: प्रवास १

"हो आई सगळं व्यवस्थित आहे इकडे, मस्त चाललंय"
"हो हो जेवण पण चांगलं असतं गं"
"तू काळजी नको करू, आय थिंक रजा मिळेल थोड्या दिवसात, मी कळवेन तसं"
"बाय"

शरीराने तो बसला होता खडकावर...
पण मन कुठेतरी भूतकाळात रमलं होतं...

"भें**, कुछ नही होता यार एन सी सी एंट्री से. आना है फौज में तो युपीएससी क्लिअर करो और फिर आओ"
टाय ची गाठ सोडत आशुतोष बोलला. हि चौथी वेळ होती अलाहाबाद एस एस बी सेंटर मधून त्याला नाकारलं गेल्याची.
"तो भाई कर ना क्लिअर युपीएससी, रोका किसने है?"
समदुखी सुमित कुमार वैतागून बोलला.
"नहीं हो रही यार...वही तो लफडा है ना"
"कोई नै यार..देअर इस ओलवेज ए नेक्स्ट टाईम. चल फिर, मिलते है किस्मत में होगा तो"