[शशक' २०२०] - एका माणसाचा भ्रमनिरास

एका माणसाचा भ्रमनिरास

गवतात सळसळ झाली आणि सरणा वळला.
शुद्धीवर आला तेव्हा समोर जटांमधून प्रेमळ डोळे लुकलुकत होते.
"जानवर ?"
"बिनविषारी. तिकडे-" जटाधाऱ्याने शैवज पर्वतशिखराकडे बोट दाखवले- "दक्षिणेकडे वळला."
सरणाने पदस्पर्श करू पहिला, पण जटाधारी मागे सरकला.
"आयुष्यमान भव:"
"रामराज्यात सुखाचा पेला काठोकाठ भरला असताना तुमच्यासारख्या योगीचं दर्शन म्हणजे अगदी दुग्धशर्करायोग!"
रामचंद्रांचा उल्लेखास योग्याने हात जोडले.
"पंडितजींचा पुत्र विषमाने तडफत होता, मुळी घ्यायला आलो आणि... आता इथून नगरीकडे रस्ता कुठून ?"
जटाधाऱ्याने पूर्वेकडे बोट दाखवले.
सरणा हात जोडून चालू पडला. काही विचाराने मागे वळून त्याने विचारले "मुनिवर, आपण...?"
"शम्बुक"
सरणाच्या कपाळावर बारीकशी आठी उमटली. तर्काने नकळत मारलेली खूणगाठ सोडवण्याचा प्रयत्न करत सरणा पुर्वेकडे चालू लागला.

body {
background: url(https://i.postimg.cc/NM70Z4Dn/147450-abstract-purple-and-white-blur-ligh...);

background-size: 1900px;
}