ओठात दाटलेले ते भाव ओळखीचे
सांगू नकोस आता ते गाव ओळखीचे
हातात गोठलेल्या स्पर्षास वाव नाही
घेवू नकोस आता ते नाव ओळखीचे
सोडून तू दिलेली ती वेळ पाळतो मी
दावू नकोस आता ते घाव ओळखीचे
गावात बांधलेला वाडा उजाड आहे
पाहू नकोस आता ते ठाव ओळखीचे
सोडून तू दिलेल्या डावात अर्थ नाही
खेळू नकोस आता ते डाव ओळखीचे
निलेश देऊळकार
अडगाव बुll
9767888855
प्रतिक्रिया
29 Aug 2019 - 7:26 am | हरवलेला
छान ! सुंदर रचना.
20 Nov 2019 - 6:44 am | राघव
रचना ठीक.
दुसर्या द्विपदीची कल्पना वेगळी वाटली. पुलेशु.