पराधीन आहे जगती पुत्र मानवाचा...

सोना, सोSSना, सोनुSSटली, काहीच उत्तर नाही. शेवटी आबा जोरात ओरडले गधडी बहरी आहेस का, ऐकू येते कि नाही. जोर-जोरात पाय आपटत ११ वर्षाशी सोनुटली दोन्ही हात कमरे वर ठेऊन आबासमोर उभी ठाकली. मोठे-मोठे डोळे वटारून बेंबीच्या देठाने ओरडली आSSबाSS, ओ द्यायला थोडा उशीर का झाला, मी बहरी, मी गधडी. आता कुकल बाळ नाही मी. मोठी झाली आहे. ६वीत शिकते. गधडी म्हंटलेले मला मुळीच खपणार नाही. एवढी वर्ष सहन केले, आता मुळीच सहन करणार नाही. येउ ध्या ममाला ऑफिसातून, कशी वाट लावते तुमची, बघाच.

आबाही तेवढ्याच त्वेषाने म्हणाले, "एवढ्या आवाज देतो, तू ऐकूनहि न ऐकल्यासारखे करते, आणि वर मला धमकी देते. माझी बिल्ली आणि मलाच म्याऊ". येउ दे तुझ्या पपाला, आईची धमकी देते, बघून घेईल तुझा बा, तुम्हा माय लेकीना. हा!, हा!,हा! 'व्हाट अ जोक,व्हाट अ जोक' आबा तुमचा जावई, सॅारी माझे पपा, आईने थोडे डोळे वटारले कि शेळी होते त्याची. एक विचारू आबा, तू पण आजीला घाबरत होता का? म्हणत सोनुटलीने तेथून धूम ठोकली.

आबाचे लक्ष समोर हार घातलेल्या त्यांच्या बायकोच्या फोटो कडे गेले. च्यायला फोटोत हि मोठे-मोठे डोळे करून टक लावून पहात आहे. आबा दचकले, सॅारी, नाही बोलणार पुन्हा सोनाला म्हणत आबानी कानाला हात लावले आणि मनातच पुटपुटले, पराधीन आहे जगती पुत्र मानवाचा....