संघ भाजपाने याचा विस्तार करावा

जी गोष्ट काल बाह्य होत चालली आहे म्हणता त्यावरचा अगदी कालबाह्य होतानाही आधीकार सोडवत नाही ?

हे बघा आनंदा , ( मी अशात एका धाग्यावर मार्कस शी आणि दुसर्‍या धाग्यावर दासबोध डॉटकॉमशी केलेली चर्चा आपणास अवगत नसावी सम्जून त्यातला बर्‍या पैकी भाग इकडे पुन्हा उधृत करणार आहे )

१) शंकराचार्यांची आणि ईतर धर्मगुरुंची मुख्य जबाबदारी धर्म प्रसाराची आणि मार्गदर्शनाची आहे , आपल्या प्रमाणेच मते असलेल्यांशी तुम्ही करता ती चर्चा असते तो खर्‍या अर्थाने दुसर्‍यांना आपले मत पटवून देण्यासाठी केलेला वाद नसतो. खरी मजा तेव्हा असते जेव्हा तुम्ही वेगळ्या मताच्या लोकांना आपलेसे करता. - आणि यात हिंदू धर्मगुरुंना यश आले असते तर हिंदू धर्मीयांना जी संकटे झेलावी लागली ती कमी झेलावी लागली असती, पण ब्राह्मणांव्यतरीक्त इतरांशी शास्त्रार्थ करणारच नाही या दृष्टीकोणाने हिंदू धर्माचे अतोनात नुकसान झाले आहे. हे पद जन्माधारे एका 'ब्र' समाजासाठी राखीव नसते तर कदाचित इतरही समाजातून अधिक योग्य व्यक्ती त्या पदावर येऊन हिंदू संस्कृतीस अधिकचांगल्या पद्धतीने डिफेंड करु शकल्या असत्या - शिवाय हिंदूमधील जातीयवाद आणि जन्माधारीत विषमता आहे हे हा मुख्य आक्षेप हे पद जन्माधारीत जातीतून भरले नसते तर आपोआपच बाजूला पडला असता - पण ती संधी या पदावरील संकुचित आणि शेखचिल्ली निती बाळगणार्‍या व्यक्तींनी आणि कर्मठांनी सातत्याने गमावली याची मोठी किंमत हिंदू समाज मोजतो आहे .

२) धर्मगुरु पदावरील व्यक्ती विरक्त हवी

दासबोध समास दहावा “... समूळ ग्रंथ पाहिल्याविण । उगाच ठेवी जो दूषण । गुण सांगतां अवगुण- पाहे तो येक पढतमूर्ख ॥ “

समास पाचवा : “.... मी तरुण मी सुंदर । मी बलाढ्य मी चतुर । मी सकळांमध्ये थोर- । म्हणे, तो रजोगुण ॥ १४॥ …”

समास नववा “…. विरक्तें शास्त्रें धांडोळावी । विरक्तें मतें विभांडावी । (विरक्ताने शास्त्रांचे शुद्ध व सखोल ज्ञान मिळवावे. निरनिराळी मते खोडून काढावीत. )

विरक्तें शुद्धमार्ग सांगावा । विरक्तें संशय छेदावा । विरक्तें आपला म्हणावा । विश्वजन ॥

विरक्तें उत्तम गुण घ्यावे । विरक्तें अवगुण त्यागावे । नाना अपाय भंगावे । विवेकबळें ॥ ३९॥ ऐसीं हे उत्तम लक्षणें ।

ऐकावीं येकाग्र मनें । याचा अव्हेर न करणें । विरक्त पुरुषें ॥ ४०॥

समास चौथा :
नाना शास्त्रें धांडोळावीं । ...... अथवा ज्ञानाचा विचार । निरूपणीं सारासार । विवेक करणें ॥ ९॥ पाळावी वेदांची आज्ञा । .......

मी स्वतः शब्द पूजक नाही त्यामुळे अमुक शब्दांची आज्ञा पाळाच असे म्हणणार नाही पण “... भद्राः क्रतवः नः विश्वतः आयन्तु … “ (अर्थ लेखात दिला आहेच) हे ज्यांना वेद वचन म्हणून पाळावे वाटते . त्यांनी वेद वचन म्हणून पाळावे माझ्यासारख्या इतरांनी विवेक बुद्धीला पटत असल्यास पाळावे असो .

३) मला मनुस्मृतीचा दाखला देणे अथवा कुणाला शुद्र म्हणणे आवडत नाही - अनेक जण मागच्या दाराने ते वापरण्याचा अद्यापही अट्टाहास करतात आणि जन्माधारीत एकाधीकार बाळगून असलेली शंकराचार्यादी मंडळी अद्याप अट्टाहास करत असणार म्हणून तेवढे क्वोट करतोय - पण त्यात सुद्धा ज्ञान शुद्रां कडूनही घ्यावे असे लिहिले आहे .

४) आ. ह. साळूंख्यांना शास्त्रार्थाचा आधिकार नाकारणार्‍या शंकराचार्यांनी त्यांना इतर कारणांनी नव्हे तर स्पष्टपणे ब्राह्मण नाहीत म्हणून शास्त्रार्थ नाकारला आहे . हे नाकारण्या मागचे तत्वज्ञान सहसा परशुरामानंतर दोनच वर्ण शिल्लक राहीले ब्राह्मण आणि शुद्र असा असतो , म्हणजे आपण जे साळूंख्यांना शास्त्रार्थ नाकारण्याचे इतर तर्क देता आहात ते तसे लागू पडत नाहीत .

...ज्यांना शब्दच्छल करून केवळ भ्रम निर्माण करण्यात रस असरो त्यांना मी वाद घालण्याच्या योग्यतेचे मनात नाही...

त्यांनी शब्दच्छल केल्याचे आणि भ्रम निर्माण केल्याचे आपल्याकडे आधार असते तर ते आपल्याला शंकराचार्यांपुढे मांडता आले असते किंवा आजही साळुंख्यांची तब्येत चांगली असेल तर त्यांच्याकडे मांडता येऊ शकतील , त्यांना शास्त्रार्थ करण्यासाठी शंकराचार्यच लागतात असेही नसावे आणि आपल्याशी चर्चा करण्यापुर्वीच पुर्वग्रहाने आपल्याला ते शब्दच्छल आणि भ्रम करणारे हि विशेषणेही लावतील हि शक्यताही विरळ असावी .

जिथे हिंदू धर्मग्रंथात काही अयोग्य लिहिले ते अग्राह्य ठरवण्याची, आणि कोणत्या समुदायास मानसिक क्लेष होईल -जन्माधारीत विषमतेचे समर्थक असे लेखन भूतकाळात लिहिले गेले असेल धर्मगुरु म्हणून नैतीक जबाबदारी स्विकारुन माफी मागण्याची जबाबदारी बनते , (हा नियम / अपेक्षा मी केवळ हिंदू नव्हे ज्यात्या धर्माच्या धर्मगुरुंकडून भूतकाळातील त्यांच्या पुर्वाश्रमींनी केलेल्या चुकांबद्दल ठेवतो - इथे हिंदू धर्मगुरुलाच का म्हणताय असा नारा घेऊन येऊ नये)

आणि ब्राह्मण ग्रंथ (ब्राह्मणांनी लिहिलेले म्हणून नव्हे ब्राह्मण नावाचे स्वतंत्र ग्रंथ असतात ) स्मृती महाभारत, रामायणादी महाकाव्यातील अधिकृत अथवा प्रक्षिप्त साहित्यातून जे काही अन्याय कारक आहे त्या बद्दल आ.ह. साळूंखे असू द्यात अथवा अजून कुणी त्यांना क्लेष असतील तर दूर करण्याची धर्मगुरुंची जबाबदारी नाही का ? - एक लक्षात घ्या आ.ह. साळूंख्यांचे दोन मुख्य आक्षेप अपेक्षा होत्या १) जन्माधारीत विषमता निषेधार्ह ठरवावी २) महाभारत रामायणातील काव्यात जे चुकीचे क्लेषकारक लेखन घुसडले गेले त्यास अग्राह्य ठरावावे यात गैर शब्दच्छल अथवा भ्रम निर्माण करणारे असे काय आहे ? ३) सोपे या उद्देश्या साठी शास्त्रार्थ करावा बरे परधर्मीयांवरील अन्यायाचे क्लेषही नाही स्वधर्मीयांवरील मानसिक क्लेष दूर करताना लाज कसली वाटते ? आपल्यांना आपलेसे करुन ठेवावे हा साधा कॉमन सेन्स नको ?

आ.ह. साळूंखे यांच्याकडून टिका वाढली दुसर्‍या धर्माचा विचार झाला , खेडेकर बरळले हे सर्व नंतर झाले , आधी शंकराचार्यांनी एका पिएच डीच नव्हे हिंदू संस्कृतीबद्दल विसृत लेखन करणार्‍या विद्वानाला केवळ आणि केवळ जन्माच्या आधारावरुन शास्त्रर्थ नाकारला हा त्यांचा सर्वात मोठा राग आहे , जर शंकराचार्यांसारख्यांना आपले जन्माधारीत अंहकार दूर ठेवून - आणि षडरिऊंपासून दूर रहाणे हा हिंदू धर्माचा आदर्ष धर्मगुरूंनी पाळावयास नको - शंकराचार्यांना इगो असू शकतो, साळूंखेंनी साधा रिस्पेक्ट केले जाण्या एवढा स्वाभिमान बाळगला तर बोचावे असे काय आहे ?

मी तरी साळुंखे, खेडेकर वगैरे एकाच आहेत असे मानतो.

मी खाली मार्कस यांना प्रतिसादात लिहिले आहेत्यास जरासे वाढवून

सनातनता असो अथवा इंटरप्रीटेशन असो आपला किंवा इतर कुणाचा त्यावर एकाधिकार निश्चित नसावा.

बेसिकली हिंदू धर्म म्हणजे विषमतावादी साणि समान संधी नाकारणारे दाखवतील तो आणी तसाच आहे हि भूमिका पोकळ आणि भंपक आहे.

तसे पहाता फक्त ईश्वर चिरंतन आहे तर तोच तेवढा सनातन असू शकतो बाकी कुणी नाही ,-त्यामुळे कुणाही शंकराचार्य अथवा धर्ममार्तंडांची सनातनतेवर ईस्वरापेक्षा अधिक अधिकार असू शकत नाही- आणि ईश्वर हि न्याय्य आणि आदर्श एंटीटी असेल तर विषमतेचे समर्थन करणार नाही आणि समान संधीही नाकारणार नाही . त्यामुळे समान संधी देणारा आणि विषमतेचे समर्थन न करणारा हिंदू धर्म आणि असा हिंदू धर्मीय केवळ सनातनतेच्या जवळ जाउ शकतो , आणि तुमचे धर्मगुरु (मग त्यात सर्वधर्म आले) सर्वांना समदृष्टीने लेखणारा आणि समान संधी देणारा ईश्वर नाकारु इच्छित असतील तर त्यांना सम दृष्टी ईस्वराच्या नावाने प्रतिनिधीत्व करण्याचे कॉनतेही नैतिक अधिष्ठान शिल्लक रहात नाही त्यामूळे त्यांनी आपापली आसने लवकरात लवकर खाली करुन समान संधीसाठी उपलब्ध ठेवणे श्रेयस असावे .