मध्यान

इंजिनीयरींग तुझे पुर्ण होता पाहून
आठवते मज ते शिक्षण
पाहता मागे वळून
डोकावते मन चार वर्षातून
पहिले वर्ष गेले इंजिनीयरींग ग्राफिक्स शिकण्यातून
दुसरे गेले डायोड आणि ट्रांझीस्टर समजण्यातून
तिसरे वर्ष निघून गेले
ही झकमारी आपण का करतोय हा विचार आवरण्यातून
चौथे वर्ष जाईल
(सेमिनार आणि प्रोजेक्ट साठी ) रात्री जागवणं अनुभवण्यातून
नंतर
येवोत अनेक वर्षे एकामागून
लिहिल्या जातील ओळी सी, सी प्लस प्लस च्या
त्या चार वर्षांना निश्चीत स्मरून

(आमची ही पर्तीक्रिया काकांच्या कवितेचा यिडंबन नाय. जवापास्ना आपुन जोडाक्शरा शिकलो तवापास्ना आपुन कविता, चारोल्या "पाडताव". आम्ची ती सोघोशीत जागीरीच हाय म्हना ना. आनी आम्च्या ह्या जागीरीत आमाला कुनी च्यायलेंज दिलेला आजिबात खपत नाय. तवा हा आम्चा काकांच्या वोपन च्यायलेंजला उत्तर हाय.)

काका, ह. घ्या. हे सां. न. ल. :)

सतीश गावडे
आम्ही इथेही उजेड पाडतो -> मी शोधतो किनारा...

येवोत अनेक दशके एकामागून
लिहीली जातील पाने इतिहासाची
भुतकाळाला निश्चीत स्मरून

सुंदर कविता....!

तात्या.