मला त्या गावी जायचेय...

शहराच्या मध्यात साठ कुटुंबांची एक चाळ असावी...
स्क्वेअर फुटाचा हिशोब नको, फक्त पाठ टेकवायला एक खोली असावी..
श्रीमंती घरात नसली तरी बेहत्तर, संपूर्ण चाळ मात्र गडगंज असावी..
महिना अखेरच्या पगाराची आस नसावी.. meeting, appraisal, onsiteचा गंध नसावा..
मला त्या गावी जायचेय...

उजव्या भिंतीपलीकडल्या खोलीत पु.ल. राहत असावेत…
सकाळी त्यांच्याच पेटीने जाग यावी..
नळावरील भांडणे, शाळेची गडबड, नोकरदारांची घाई आम्ही दोघांनी एकत्र पाहावी..
पु.लं.नी प्रत्येक गोष्टीवर टिप्पणी करावी..व मी मनसोक्त हसावे..
बटाट्याच्या चाळीतील सगळी मंडळी तिथेच वास्तव्यास असावी...
तीच दृश्ये, तेच सण, त्याच चर्चा आज भाईंसमवेत अनुभवाव्यात
मला त्या गावी जायचेय...

चाळीच्या समोर ते 'चौकोनी कुटुंब' बंगल्यात राहत असावे..
उन्हाळ्याच्या सुट्टीत अंतूशेटांच्या पोफळीच्या बागेत विसावा घ्यायचाय..
नंदा प्रधानच्या गाडीवर बसून मरीन ड्राइव्ह पाहावा...
त्याने केलेले मुलीचे वर्णन याची देही अनुभवावे..
रोज पानवाला बघतो... आज भाईंबरोबर त्याला भेटावे..
मला त्या लग्नात जायचेय जिथे नारायणाचा मुरारबाजी झालाय..
मला त्या गावी जायचेय...

खूप शिवाजयंत्या पाहिल्या... आज भाई आणि हरितात्यांसोबत राज्याभिषेक पाहायचाय..
उभे राहावे लागले तरी चालेल, पण त्या 'म्हैस'वाल्या STमध्येच चढायचेय..
अगदी पु.लं.च्या शेजारी नाही.. पण मागे तरी राहायचेय..
कुंभारलीचा घाट उतरून चिपळुणात विसवायचेय..
आमच्याच चाळीत शेजारी येणार्‍या सखाराम गटण्याला एकदा घरी चहाला बोलवायचेय..
मला त्या गावी जायचेय...

मुंबईला जाताना पेस्तनकाकांबरोबर गप्पात रमायचेय..
पु.ल. आणि पेस्तनकाका यांच्या गप्पांमधून खूप काही अनुभवायचेय..
लक्ष्मणांच्या 'कॉमन मॅन'ला घरी राहायला बोलवायचेय..
तो जाईल तिथे.. जाईल तेव्हा त्याच्याबरोबर हिंडायचेय..
मला त्या गावी जायचेय...

खूप इच्छा आहे 'चितळे मास्तरांना' एक नवीन चप्पल जोडी घेऊन द्यायची..
कितीही त्रासदायक असले, तरी शत्रुपक्षाच्या ट्रीपचे फोटो बघायला जायचेय..
फोटो बघत असताना त्यांचीच चाललेली चर्चा ऐकून खूप बोअर व्हायचेय
एखाद्या इमारतीचे बांधकाम बघायला भाईंना आग्रह करायचाय..
एखाद्या कार्यक्रमाला भाईंसोबत प्रमुख पाहुणा म्हणून मिरवायचेय...

मला त्या गावी जायचेय...

अगदी जपान-युरोपची सहल नको..
फक्त दुपारच्या चहाला पु.लं.च्या तोंडून ते ऐकायचेय..
जपानी पंखा असो की युरोपियन दारू.... त्याचा अनुभव भाईंच्या प्रत्यक्ष वर्णनातून घ्यायचाय
जन्मावरून पुणेकर असलो, तरी मुंबईकर आणि नागपूरकरपण व्हायचेय
कॉमन मॅनसारखे डोळे करून.. पु.लं. आणि अत्र्यांना गप्पा मारताना ऐकायचेय..
मला त्या गावी जायचेय...

'बालगंधर्व'च्या उद्घाटनात पु.लं.चा श्रोता व्हायचेय
सुनीताबाईंच्या व्याघ्रदर्शनाला कॅमेर्‍याशिवाय जायचेय
आमच्या चाळीतल्या लोकांबरोबर 'त्या' पुण्याच्या प्रवासाला जायचेय.
गच्चीच्या चळवळीत घोषणा द्यायला जायचेय..
मला त्या गावी जायचेय...

काल्पनिक असलो तरी चालेल..
पण R.K.चा तो कॉमन मॅन बनून पु.लं.च्या संपूर्ण प्रवासात एक सहप्रवासी व्हायचेय..

...फक्त एकदाच मला त्या गावी जायचेय...

हृषिकेश पांडकर