कविवर्य विंदा करंदीकर यांची क्षमा मागून त्यांच्या ' मी ' या कवितेचे विडंबन ..
मी'च !
कधी येत अस्वस्थता अंतरीची
कधी वाढता वाढता व्योम व्यापी
कधी धावतो बार गाठावयाला
कधी मद्य प्याला स्वहस्तेच चापी
कधी याचितो रम कधी स्वप्नी व्हिस्की
कधी धावतो जीन टाकून थोडी
कधी प्राशितो जॅक डॅनियल भारी
कधी गावठी हातभट्टीच मागे
कधी दिनवाणा 'निरा'मय होई
कधी क्षुब्ध, आतुर , आत्मविलासी
कधी गर्जतो वोडकेच्या बळाने;
कधी कापतो बोलता पालकांशी !
कधी चाखणा रिक्त थाळ्यांत शोधी;
कधी पाहतो शुभ्र लवणात सारे;
कधी मोजीतो टेबलाला स्वहस्ते
अनुकूल होती मित्र-दोस्त सारे
सरेना अंधकार डोळ्यासमोरी
मिळेना अंत्यपुच्छ धुम्रपट्टीकेचे;
कधी घेतसे सोंग ते सावधाचे
कधी स्थीर ध्यानही सोंग वाटे !
कधी संयमी, मद्यपी, मी जुगारी
कधी आततायी, कधी मत्तकामी
असा मी... तसा मी... कसा मी कळेना;
परमिटरूमचा सदा पाहुणा मी !
विशल्या विडंबनकर
प्रतिक्रिया
9 Jan 2016 - 8:56 am | विशाल कुलकर्णी
मुळ कविता
मी
कधी येतसे क्षुद्रता कस्पटाची;
कधी वाढता वाढता व्योम व्यापी
कधी धावतो विश्व चुंबावयाला
कधी आपणाला स्वहस्तेच शापी
कधी याचितो सत कधी स्वप्न याची
कधी धावतो काळ टाकुन मागे
कधी वर्षतो अमृताच्या सरी अन
कधी मृत्युच्यी भाबडी भीक मागे
कधी दैन्यवाणा, निराधर होई
कधी गुढ, गंभीर, आत्मप्रकाशी
कधी गर्जतो सागराच्या बळाने;
कधी कापतो बोलता आपणाशी!
कधी आपणा सर्व पिंडात शोधी;
कधी पाहतो आत्मरुपात सारे;
कधी मोजीतो आपणाला अनंते
अणुरुप होती जिथे सुर्य, तारे
टळेना अहंकार साध्या कृतीचा;
गळेना महापुच्छ स्वार्थी स्मृतीचे;
कधी घेतसे सोंग ते सत्य वाटे!
कधी सत्य ते वाटते सोंग साचे!
कधी संयमी, संशयात्मा, विरागी
कधी आततायी, कधी मत्तकामी
असा मी... तसा मी... कसा मी कळेना;
स्वतःच्या घरी दुरचा पाहुणा मी!
कवी - विंदा करंदीकर
9 Jan 2016 - 9:16 am | कैलासवासी सोन्याबापु
मदमस्त विडंबन रे!!!
खल्लास :D :D
9 Jan 2016 - 12:28 pm | अत्रुप्त आत्मा
प्लस वन!