पॉझिटीव्ह दृष्टीकोन ठेवण्यासाठी मदत

तुम्हीच शेअर केलेल्या बातमीच्या प्रतिक्रीयांपासून सुरुवात करूयात

@AutismMarathi followed by @DrTempleGrandin! :)

एकाच वाक्यात सांगायचे म्हणजे....

"मन करा रे प्रसन्न सर्व चित्तीचे साधन."

तुम्हाला वाटत असेल की, मुविंनी एका वाक्यातच सांगीतले आणि सुटले....

पण तसे नाही आहे, तुमच्याच नाही तर जन्माला आलेल्या प्रत्येक व्यक्तीला भोग हे असतातच....

=====

कुणाला बेकारीचे भोग तर कुणाला व्यसनी मुलांना सांभाळण्याचे भोग.

कुणाला सतत अपयशाचे भोग तर कुणाला लायकी नसलेल्या साहेबाच्या हाताखाली नौकरी करण्याचे भोग.

कुणाला बदफैली बायकोचे भोग तर कुणाला वेश्येच्या नादी लागलेल्या नवर्‍याला सांभाळण्याचे भोग.

कुणाला चार दिडक्यां साठी संसार-सुखापासून वंचित रहायचे भोग तर कुणाला हकनाक वैधव्याचे भोग.

==========

आता इतके सिरीयस झालात आहात तर एक अनुभवाचा सल्ला....

मिपाकर व्हा, इथले एक-से बढ़कर एक लेख वाचा, मन नक्कीच प्रफुल्लीत होइल.

ह्म.... काय टेन्शन लेने का नय ! एकाच विचारात रहायचे कटाक्षाने टाळावे... बाकी मस्त गाणी ऐका... :) तू नळीवर तर होलसेल मधे विविध विषयांवरच्या डॉक्युमेंट्रीज आहेत त्या पहा...
शेवटी अगदीच कंटाळा आला तर जॉनी आणि इतर मंडळींना पकडा ! ;)

मदनबाण.....
आजची स्वाक्षरी :- तुम से मिलकर, ना जाने क्यों... {Pyar Jhukta Nahin }

तुम्ही जर भारताबाहेर रहात असाल तर तुम्हाला बेबी सिटींगचा पर्याय उपलब्ध आहे का?
अर्थात हे बेबी सिटींग समान्य नसणार याची जाणिव आहे, तरीही आठवड्यातला एक दिवस जर असे कोणी, तुमच्या बाळाबद्दल माहिती असणारे अन त्यात ट्रेन अस्णारे कुणी जर एखादा दिवस, दोन तीन तास बाळाला बघायला तयार असेल तर तो वेळ फकत तुमच्यासाठी एक कपल म्हणुन सत्कारणी लावा. जमल तर बाळ हा विषय सोडून दुसरं काही एंजोय करा.
माझी दोन सामान्य मुलं दोन दोन वर्ष अंगावर, अन त्या पुढे सहा सात वर्ष् कायम आजूबाजूला असल्याने मला सुद्धा दमायला व्हायचे. :( तेंव्हा मला अस वाटायच, की एखादा मुव्ही, एखादा प्रवास मी एकट्याने अंगावर हे वजन न बाळगता करावा. सारखं यांची शी, शू, भुक आणि तहान यानच आयुअष्य वेढलं की काय अस होउन रहायच मला. माझी जर ही अवस्था तर तुमची किती खडतर असेल अस वाटतयं. म्हणुन विचारते आहे. अजिबात गिल्टी वाटून न घेता जर आठवड्यातले दोन तास अगदी बाथरुम मध्ये टब भरुन निवांत बसायला जरी घालवलेत तरी बर वाटेल. पहा जमत का.
आणि जमलं तर सांगायला विसरू नका.

मला ह्या क्षेत्रात थोडासा अनुभव आहे , माझ्या कुवती प्रमाणे काही टिप्स देतो

१. सर्व प्रथम जेव्हा एखाद मुल स्व-मग्न म्हणून असत तेंव्हा लग्नाच्या जोडीदारा बरोबरचे सहजीवन संपण्याची शक्यता असते , त्या मुळे जोडीने समूपदेशन करण नक्कीच एक-मेकांना मानसिक आधार देऊ शकत

२. जरी मुल स्व-मग्न असेल तर तरी काही गोष्टी असतात त्या त्यांना सुध्धा आवडतात , उदा. नाचण , पाळीव प्राण्यांशी खेळन , आईस-क्रीम खाण किंवा अन्य काही .. अश्या गोष्टी शोधून त्या अधून-मधून त्या मुला / मुली बरोबर केल्या तर दोघांनाही आनंद मिळतो

३. जेव्हा ते जवळ नसेल तेंव्हा जास्तीत आराम करण , मानसिक थकवा दूर करण्यारा गोष्टी करण खूप महत्वाच आहे.

४. हा सल्ला मी नेहमी सर्वाना देतो , अश्या मुलाना संभाळताना स्वताहाला बर्‍या-पैकी शारीरिक शक्ति लागते त्या साठी झेपेल तेवढा व्यायाम कारण अतिशय आवश्यक आहे , योग्य प्रमाणात व्यायाम हा मानसिक नकारात्मकता खूप प्रमणात कमी करतो

ह्या लढ्यात तुम्हाला अनंत शुभेच्छा

प्रत्येक व्यक्तिच्या समस्या इतक्या विवीध असतात की त्यावर काय सांगावे असाच प्रश्न पडतो. ये भी दिन बदल जायेंगे असा विश्वास ठेवा.

दिल चाहता है या चित्रपटात एक सुऱेख प्रसंग होता. अक्षय खन्ना अमीरच्या मागे लागनाऱ्या मुलीला समजावून सांगतो की रेत जितनी पकडके रखनेकी कोशीश करोगी उतने हाथसे निकलती जाती है. काहीतरी हातातून निसटून जाइल या भितीने ते घट्ट पकडायला गेले की अधिक त्रास होतो. मला हा प्रसंग आणि यातला संदेश फार आवडतो.

माझे दुसरे आवडते वाक्य म्हणजे जब वुइ मेटमधील शाहीद कपूरचे, ये हुआ, वो हुआ सब बुरा हुआ, इससे बुरा क्या हो सकता है. अब जो भी होगा अच्छा ही होगा.

मला पूर्ण जाणीव आहे की हे इथे लिहिणे फार सोपे आहे परंतु ज्याला अनुभवाचे आहे त्यासाठी कठीण आहे. तम्ही आजवर याला धीराने तोंड दिले तसेच पुढेही द्याल ही खात्री आहे.

तुमच्याकडे दिवसाकाठी सहा तास आहेत, तर या वेळात एखादा खेळ सुरू करा, विशेषतः सामुहिक खेळ.. ज्यात दररोज तुमचा शारीरिकव्यायामही होईल आणि तुम्हाला रोज इतर माणसं भेटतील. शारीरिक व्यायामाचा मनाच्या स्थितीवर परिणाम करण्यात फार मोठा हातभारलागतो. दररोज न जमलं तरी आठवड्यातून तीन दिवस तरी जमवाच. नक्की फायदा होईल.

तुम्हाला तुमचे आरोग्य टिकवणेही तितकेच आवश्यक आहे.

मध्यंतरी आमच्या बाबतीत थोडी आयुष्यात उलथापालथ करणारी परिस्थिती होती तेव्हा आजी सांगत असे, "बाबांनो, हे पण दिवस निघून जातील". एरवी आजीचा मवाळ कारभार पटत नाही, पण याबाबतीत तिचं ऐकलं म्हणा की काय!! परिस्थिती पहिल्यापेक्षा बरीच चांगली आहे. सो तुम्हीपण येवढे कष्ट केलेत ना, नक्कीच चांगलं होईल!! चांगलं होईल हा विश्वास मनात ठेवा, होतं सगळं नीट!!

बाकी माझ्यापेक्षा जास्त पावसाळे पाह्यलेले लोक इथे आहेत, म्हणून इति लेखनसीमा!!

बी पॉझिटिव्ह! स्वतःच स्वतःशी ठरवून टाका, मला कोणी आणि काही हरवू शकत नाही की विचलित करू शकत नाही. मी सगळ्यातून पार पडणार आहे. बस! कधीतरी निराशा येणार, पण तिच्या ताब्यात जायचं नाही.

ऑटीझमबद्दलचे तुमचे प्रत्येक लेख न लेख वाचून काढले जेव्हा माझ्या सख्ख्या पुतण्याच्या आजाराला ऑटीझमचे निदान झाले. :( या निदानाआधी त्याच्याशी कसं वागायचं, त्याला हॅन्डल कसं करायचं ते कळत नव्हतं. पण तुमचे लेख वाचून फार मोठ्या प्रमाणात मदत झालीये आम्हाला, त्याबद्दल तुमचे मनापासून आभार! आतापर्यंत तुमच्या एकाही धाग्यावर प्रतिसाद दिला नसेन कदाचित पण हा धागा वाचल्यानंतर हे आवर्जून लिहावेसे वाटले. सकारात्मकतेकेडे तुमचा प्रवास याआधीच सुरू झालाय, आम्ही आत्ता करतोय!