न्यूनगंड

आत्ता कळले डुआयडी काढण्याचे खरे कारण.
न्यूनगंड.
थाण्कू.

20 दिवसाच्या ऐवजी 40 दिवस ड्रायविंगचे धडे गिरवा.20 दिवसात लायसन मिळाल मंजे काय शिकला नाय तुमी.
मला rto ने 3 वेळेस नापास केलत टेस्ट मध्ये.आज भन्नाट चारचाकी चालवतो.
दुसरा मुद्दा मानसिक वाटतो ,आपला पास.

हा प्रश्न ड्रायव्हिंगचा नसून आत्मविश्वासाचा अभाव, असा आहे. त्यासाठी तुम्ही कुठल्या क्षेत्रांत प्रवीण आहात, त्यांतले काम जास्त करा. त्यातून जो आत्मविश्वास वाढेल तो मग दुसरीकडे उपयोगी ठरेल.
प्रत्येक माणसाला काही ना काहीतरी स्किल असतेच, ते सापडले की तुम्ही यशस्वी!

न कंटाळता करत रहा ( जे काही करायचे आहे ते ). सरावानी कुशलता वाढते आणि कुशलता वाढली की कॉन्फिडन्स येतो.

प्रतापराव,
आपण आपल्या सायकल शिकण्याचा अनुभव आठवून पहा. तोल सांभाळणे, पेडल मारणे, हैण्डल मारणे अशी अनेक अवघड कामे करता करता तारांबळ उडते. पण तेच एकदा चालवू लागलात कि खारे दाणे खात एका हाताने मजेत सायकल चालवता येते. तसेच आहे येथे.
एकदा नीट शिकलात कि वाहन चालवण्याची मजा काय आहे ते समजेल. लगे रहो.

प्रयत्नांती परमेश्वर. हळुहळु येईन जजमेंट. प्रयत्न करत रहा. मी आमच्या ड्रायव्हिंग स्कुल वाल्याला घाबरवलं होतं पहिल्या दिवशी आखा अ‍ॅक्सलेटर दाबुन आणि क्लच सोडुन =))

तुमच्याप्रमाणे मलाही असा प्राॅब्लेम होता.....मीही कोणात जास्त मिसळायचो नाही तव्हा विचार केला की आपण कसेही जगलो तरी मरण येणारच एकदिवस....मग असे
घाबरत का जगायचे आपण?? बिनधास्त क्लच सोडा आणि अॅक्सलरेटर दाबा....अरे डर से न डरो क्योकि डर के आगे जीत है....

एक-दोन पेग लाऊन चालवा गाडी. फुल्ल कॉन्फिडन्स येइल चालवताना!

जाऊन नीट शिका .... नीट म्हणजे 'नीट'...
सगळे येईल मग...
कालच्या पेक्षा रोज फक्त १०० मीटर जास्त गाडी चालवा...पण परफेक्ट ...गाडीचे सगळे आवाज नीट ऐका ...छोत्याटली छोटी स्पन्द्ने म्हणजे गाडीचा संवादच ...
आणि अगदी छोट्या छोट्या गोष्टीत यश बघा...शर्टाला मस्त पैकी इस्त्री करा ... झकास चहा करा ...
एखादे स्तोत्र पाठ करा (राम रक्षा)...
अगदी नक्की ..सगळे ठीक होईल...

सकाळी लवकर उठा....साधारण ५ वाजता आणि जवळच्या गल्लीबोळात गाडी चालवायची प्रॅक्तीस करा.त्याने तुमचा आत्मविश्वास वाढेल.

जगात कशालाच व कुनालाच घाबरु नका. माझि सुध्धा जुनिच कार आहे. पहिले पन जुनि घेतलि होति आता पन. निट दुरुस्त करुन घ्या. जुनि विकतातच मुळि खराब असते म्हनुन. माझि मरुति भर रस्त्यात बन्द पड्ते. मेक्यानिक्ला बोलावतो. गाडी बाजुला लावन्यास लोकाना बोलावतो मदत करावयास. नविन घेतलेलि उत्त्म राहिल. कार अतिशय शान्त डोक्याने चालवावि असा मला सल्ला मिलाला होता. त्यात आहे काय हो? थाम्बायचे तर ब्रेक दाबा न्युत्रल करुन थाम्बा. पुढे जायचे तर क्लच दाबुन पहिल्या गियर मधे टाका क्लच सोडा याक्सलएट्र दाबा. नन्तर दुसरा नन्तर तिसरा. मग जसे पाहिजे तसे करा. त्यात काहिच कौतुक नाहि. फारच त्रास होत असेल आता बजेट मधे विना गियर च्या कार मिलत आहेत. कुनाच्या बापाल भिउ नका. कोनतेहि काम करत असताना. अहो सगलेच आपल्या सारखे असतात. ते काहि फार शहने नसतात.

वरील प्रतिसादा वरुन "मोकलाया दाहि दिश्या" ची आठवण झाली.

वयाचा प्रश्न असतोच. वाढत्या वयात थोडा सफाईदारपणा कमीच राहतो.
न्युनगंडच्या विरुध्द शब्द काय ?

सगळ्यात महत्वाचे म्हणजे व्यायाम करायला सुरुवात करा.
ज्से सायकल चालवणे, पळणे वगैरे.
त्याला वेळेचे बंधन घाला.
आत्मविश्वास वाढायला मदत होईल.
स्वानुभवाने सांगतो.

http://www.manogat.com/node/19191

बघा काही घेउ शकला तर.

आणखी एक गोष्ट, परत नर्वसनेस, आत्मविश्वासाची कमी किंवा भीती वाटेल जेव्हा, for example, गाडी चालवताना, तेव्हा एक गोष्ट करा, तुम्ही वरती वीचारल्याप्रमाणं,

आत्मविश्वास कमी असेल तर श्वासावर नियंत्रण ठेवले कि मनातली चलबिचल कमी होते असे एकाने सांगितले त्यात तथ्य आहे का ?

, थोडक्यात,
त्या मानसीक अवस्थेतून बाहेर पडण्यासाठी मी लगेच काय करावं ? सोल्युशन काय आता ? (श्वासावर नियंत्रण वगैरे) या असल्या भानगडींचा वीचारसुद्धा करु नका, कारण मग तुम्ही त्यात आणखीनच अडकाल.. ट्रस्ट मी, माझा अनुभव आहे हा !

त्यापेक्षा गाडी नीट चालवणे एव्हढाच एक उद्देश ठेवा !

" पण काही चुकलं तर ? "
अशी जेव्हा चलबिचल होते आणि ते तसं होउ नये म्हणुन आपण जेव्हा उपाय शोधाय्ला लागतो किंवा मग अनावश्यक सावधगिरी बाळगायला लागतो, तेव्हा ती गोष्ट हमखास चुकते हे तुम्हाला कळालं असेलच.

चुकलं तर चुकलं, काय बिघडलं ?. गाडी आपण चालवू तशी चालते, स्टीअरींग कंट्रोल आपल्या हातात आहे, ही गोष्ट लक्षात आली कि रिलॅक्स वाटेल. सुरुवातीला वेळ लागेल, पण काही चुकलं कि लगेच दुरुस्त करा ती पुढच्यावेळेला आणि बिन्धास्त ड्राइवींग एन्जॉय करा ! श्वासावर नियंत्रण ठेवायची गरज भासणार नाही. आणि हे सगळ्यालाच लागू होतं.

गाडि बंद पडली तर...हात्तिच्या मायला अस म्हणून स्वतःशीच हसा....
हिच सेम बाब कधिहि कुठेहि आपण कमी पडलो कि लागू होते... ( हा माझा सौताचा अनुभव हाय बर का गड्या... जम्ला तुमाला आनी पड्लाच लागू तर फुड्च्यास्नी बि सांगा बर का सायब)

सेल फोन बंद करा आणि तत्पूर्वी त्यात अर्ध्यातासानंतरचा गजर लावून ठेवा.
सेल फोन बन्द केला तरी गजर होतो का ? नै , अन्भ्व नाय म्हणून विचारून राहिलो.
आणि " ठहराव " म्हणजे काय ?
एकदा सगळ्या शंका संपल्या की सराव करायला सुरुवात करीन म्हणतो.
आत्मविश्वास पार म्हण्जे पारच ढासळलाय रावं !

मला ड्रायव्हींग शिकविणारा वयस्क मास्तर होता. त्याने पहीले काम काय केले असेल तर किलींग ऑफ फियर. पहील्याच दिवशी हाय वे ला घेऊन गेला आणि १०० च्या स्पीड्ने गाडी पळवायला सांगितली. अर्थात स्टीरिंग कंट्रोल, क्लच, ब्रेक सगळे कंट्रोल त्याच्याकडेच होते. आम्ही फक्त स्टीरिंग हातात घेऊन अक्सलेटर दाबत होतो.
तुम्ही एक काम करू शकता.
१. सकाळी सहा-सातला एकट्यानेच गाडी काढायची. सकाळी रस्त्यावर वहातूक कमी असते. कींवा शक्य असेल तर मोकळ्या मैदानात गाडी घेऊन जाणे. भरपूर प्रॅक्टीस करणे. (गियर बदलणे, रीव्हर्स वगैरे).
२. गाडी बंद पडते याचे कारण तुम्ही स्लो स्पीडला क्लच न दाबता ब्रेक दाबत असाल. स्लो स्पीडला क्लच दाबून ब्रेक दाबावा आणि लगेच कमी गियरवर शिफ्ट व्हावे.
३.दुसरे कारण गाडीचा स्पीड आणि तुम्ही टाकलेला गियर हे मॅच होत नसेल. उदा. स्पीड २० ते ३० चा असेल आणि पाचवा गियर असेल तर थोड्या वेळाने गाडी बंद पडेल.
४. थोड्या चढावर गाडी बंद करून पुन्हा चालू करायची प्रॅक्टीस करणे. (हाफ क्लच्/ब्रेक स्कील. :-) आमच्या एका नातेवाईकाने संचेती पुलाच्या चढावर गाडी बंद पाडली आणि पुन्हा त्याला घाबरल्यामुळे चालुच करता येईना.मागे सगळे ट्राफीक जाम. :-) )
४. थोडा आत्मविश्वास आला की मग ट्राफीकमधे जावे.हळूहळू आत्मविश्वास वाटेल.
५. एक मात्र सत्य आहे की खूप सराव केल्याशिवाय चांगले ड्रायव्हींग येत नाही. (तरुण मुलांची गोष्ट वेगळी. :-) )