...पारा
तुझ्या पावलांची इथे खुण अजुनी
पडे पावलांना तुझी भुल अजुनी
नभी कल्पनेच्या उन्हाचा धुराळा
तुझ्या सावलीला उरे प्राण थोडा
दिशांच्या उरी वादळाची कहाणी
उरे जन्म आता दिव्याच्या ठिकाणी
फुटे प्राण उल्केसम वेदनेला
फुलांच्या उरी दाटतो घाव ऒला
तुझा शब्द प्राणातुनी साद देतो
जुन्या मैफिलीची जुनी य़ाद देतो
तुझे ऒठ हळव्या मदाच्या मशाली
रुधीरातुनी वाहते तप्त लाली
उङो सप्तरंगी निशेचा धुराळा
असा चंद्र श्वासातुनी माळ थोडा
तुझे गात्र॑ गात्र लपेटून घेतो
तुझे भास श्वासात माळून घेतो
मिठीने सरावा युगांचा दुरावा
इथे ज्न्म अवघा फुलांचा उरावा
फिरे कालचक्रावरी उष्ण पारा ..
उरे फक्त थोडा मिठीचा किनारा
डॉ.सुनील अहिरराव
प्रतिक्रिया
17 Jan 2014 - 7:19 pm | मेघवेडा
व्वा! ज्जे ब्बात! लै म्हणजे लै आवडली! काही काही पदं खासच जमली आहेत! जियो बॉस! दिल खुश हो गया.
17 Jan 2014 - 8:49 pm | इन्दुसुता
आवडली
18 Jan 2014 - 11:25 am | psajid
आशय घन कविता ! काफिया रदीफ यांना विचारात घेऊन मीटरमध्ये बसवली असती तर एक छान गझल बनली असती असे वाटते.
21 Jan 2014 - 9:50 pm | पैसा
मस्त कविता!
23 Jan 2014 - 9:20 pm | मदनबाण
सुरेख !
24 Jan 2014 - 10:55 am | अनुप ढेरे
आवडली.
हे खासच!
2 Feb 2014 - 7:17 pm | drsunilahirrao
@मेघवेडा, इन्दुसुता, पैसा ,ज्योति कामत, मदनबाण ,अनुप ढेरे, psajid , धन्यवाद