विलयखुणा जन्मावरती; मन उलगडते ती अनुप्रीती
चिरंजीव; खडकावरही असते प्रेमाची अनुभूती
काळ युगे हतबल शरणागत कली कळा निष्प्रभ भवती
हरित वाण अंकूर सदा; ऋतु वयातीत जणु वावरती
ओलांडे यातना पर्व वेदना पर्वतांच्या भिंती
खळे अवखळे फ़ेसाळे निर्झर निर्मळतम ध्येयगती
तमा ना कुणाची वा भीती लाघव सरिता ओघवती
काठ किनारे तृप्त; सुप्त समृद्ध क्षणांची ही भरती
…………………………. अज्ञात
प्रतिक्रिया
25 Dec 2013 - 6:39 pm | यशोधरा
सुरेख!
25 Dec 2013 - 8:50 pm | अभ्या..
सुरेख. अप्रतिम शब्दरचना. एखाद्या पेंटिंग सारखे वाटले.
25 Dec 2013 - 8:55 pm | कवितानागेश
सुंदर.
28 Dec 2013 - 8:54 pm | इन्दुसुता
छानच.