येथे तिरंगा विकला जातो'..........

मनाला भिडणारी कविता … आताचे कटु सत्य.

छान कविता.

अवांतरः नशीब दुकानदाराने तुम्हाला "मेड इन चायना" तिरंगा दाखविला नाही !

लेखाच्या वर असलेले "संपादन" हे बटण वापरून तुम्ही अतिरिक्त मजकूर काढून टाकू शकता.

चांगली आहे कविता.
एमबीए, डॉक्टर, सॉफ्ट्वेअर इंजिनिअर्सचा मुद्दा टाळूनही चांगली झाली असती. उगीचच, भारताच्या दुर्बल परिस्थितीस, राजकारण्यांना सोडून एमबीए, डॉक्टर, सॉफ्ट्वेअर इंजिनिअर्सना जबाबदार ठरवून कवितेत एक प्रकारचा अनाठायी असमतोल आला आहे असे वाटते.

चांगली आहे कविता!

आख्या जगात जाउन हेच मग डॉलर ला अजून स्ट्रोंग बनवतात !
कधीतरी कुठेतरी एखाद पारितोषिक मिळवतात !!
भारताला मात्र त्यांचा कधीच काहीच फायदा होत् नसतो !
तरीसुद्धा भारतीय वंशाचे म्हणून आम्ही त्यांचे गोडवे गात असतो !!मित्राण्नी

लय मज्जा येनार हाय. पॉपकॉर्न घेउनच बसलोय.

कवितेतलं सत्य थोडं विदारक वगैरे असलं तरी आपल्याला सवय आहे त्याची. तीरंगा अगदी गरुड झेप, फीनीक्स वगैरे पद्धतीचे उड्डाण घेणार नाहि कधी... पण आपली झुकझुक गाडी कधी पॅसेंजर तर कधी एक्स्प्रेस बनुन सर्व तर्हेच्या जनसामान्यांचा भार वाहुन नेत राहिल... अगदी अथक.

अवांतर - ते स्वातंत्र्यदीन आणि प्रजासत्ताकाचे थोडं क्रॉसकनेक्शन झालय का?

अर्धवटराव

*****

कविता आवडली...
देशाला सध्या वेगवेगळ्या क्रायसिस समोरे जात आहे...मग तो पोलिटिकल्,फायनॅनशियल वा प्रॉक्सीवॉर असो...
असाच एक क्रायसिस आहे डॉक्टरांचा ! देशाच्या वाढत्या लोकसंख्येचा आवाका आणि वेग पाहता आपल्याला डॉक्टर कमी पडु लागले आहेत.
सेव्ह द डॉक्टर...

कल्पकतेने भावना पोचविण्याचे काम कविता करुन गेली.

एका अर्धनग्न म्हातार्‍याने १९४७ साली जन्मलेल्या दोन्ही देशाना इशारा दिला होता. भांडू नका. मिळाले तेवड्।ए घेऊन सुखात रहा आणि सैन्य बरखास्त करा.

पण दोघानीही सैन्य बरखास्त केलेले नाही. उलट दोघेही राष्ट्रीय उत्पन्नाच्या ८ % रक्कम सुरक्षेवरच घालवतात.

त्यातील ३-४ % रक्कम तरीशमेरिकेतून शस्त्रे आणायला खर्च होत असेल ना हो?

६० वर्षे झाली याला.

हिशोब मांडा किती झाला.

एका डॉलरला ६० रु का? हेच त्याचे उत्तर आहे.

माणूस परदेशात गेला, म्हणून डॉलर वाढत नसतो.

तुम्हीच त्याना तुमचे पैसे देता आणि शस्त्रे विकत आणता.

कटू वाटली तरीही खूप आवडली कविता...

मनाला भीडणारी कविता

आजच्या दिवसासाठी फिट्ट कविता. सोबत पाकिस्तान्यांच्या आगळिकी, पाणबुडी बुडणे अशा सुवार्ता येतच आहेत. आमचे पंतप्रधान पाकिस्तानला इशारे देतच आहेत. आणि आम्ही त्या सगळ्यांना शिव्या देत परत त्यानाच निवडून आणतो आहोत.

कविता आवडली.
वर्षातले फक्त दोन दिवस आपल्याला देश आठवतो - हेचं खरं दुखणं आहे.

कविता आवडली,विशेषतः पूर्वार्ध. उत्तरार्धात फक्त डॉ. इंजिनियरना जबाबदार धरले आहे ते अपूर्ण आहे. आपल्या देशाची ही अवस्था व्हायला आपण सगळेच जबाबदार आहोत. जनतेची अ‍ॅटिट्युड, वर्तन,विचारसरणी,हे सर्वच बदलण्याची जरुर आहे.

_/\_

खूप छान!

बाकी सगळे ठीक आहे पण काही प्रश्न उरतातच...

१. दुकानात तीच एक वस्तू जर जास्त किंमत देवून खरेदी करण्याची तयारी असलेले गिर्‍हाईक आले तर दुकानदाराने काय वेगळे करावे अशी अपेक्षा आहे?... कवितेत खरं तर त्या दोन गिर्‍हाईकांपैकी एक परदेशी आहे की नाही हा मुद्दा अत्यंत गौण आणि ओढूनताणून आणलेला आहे. दुकानदारी साधारणपणे (गिर्‍हाईकाची फसवणुक न करता) फायद्यासाठी करायची असते याला आक्षेप घेणे वास्तववादी आहे का? का त्यानेपण केवळ भारतीय गिर्‍हाईक बघून बुडीत खात्यात व्यवहार करावा अशी अपेक्षा आहे? लेखकाच्या स्वतःच्या दुकानात असा व्यवहार होणार असेल तर त्यांच्या तत्वांबाद्दल आदर वाटेल पण व्यवहारज्ञानाबद्दल आणि आर्थिक भवितव्याबद्दल मनात प्रश्नचिन्ह असेल. भारतियांच्या अशाच अवास्तव कल्पनाविलासांमुळे भारतिय मतदाराला दर निवडणूकीत उल्लू बनवले जाते आहे.

भावनेच्या आहारी जावून अथवा त्याबद्दल आळवणी करून तुम्हाला जगात कोठेही मान मिळत नसतो, तो मिळण्याची पात्रता मिळवली तरच तो मिळतो.

२. सगळ्यांचेच ठरलेले ध्येय आहे ऑनसाईटची मोट्ठी ऑफर !!

(परदेशातले लोक पात्रतेशिवाय मोठी ऑफर देण्याइतके बुद्दू नाहित हे इथे खास नमूद करावेसे वाटते !)

आता प्रश्न असा आहे की अशी ऑफर आली तर ती न स्विकारणे योग्य आहे काय? जगाचा इतिहास बधितला तर कोणत्याही देशाची भरभराट शहामृगासारखे जमिनीत तोंड खुपसून झालेली नाही तर परदेशातील संपत्ती आपल्या देशात खेचून आणण्यानेच झाली आहे. कोलोनियल काळात ती (आजच्या समजूतीप्रमाणे) तत्वशून्य कृतीने झाली... पण आज जर कोणी हे आजचे देशी/परदेशी कायदे पाळून करू शकत असले तर ते वाईट तर नाहीच पण अभिमानाची गोष्ट आहे. याची अनेक कारणे आहेत, पण विस्तारभयास्तव खालची काही पुरेशी आहेतः

२. अ) जेवढी मोठी ऑफर तेवढे जास्त परकिय चलन भारतात येणार... आज भारताला जगात जो काही मान आहे तो परकीय चलनाची जी मोठी गंगाजळी आहे त्यामुळे आहे आणि त्यांत अनिवासी भारतिय नागरिकांचा सिंहाचा वाटा आहे... आणि मुख्य म्हणजे हा वाटा रुपयाचा दर कमी जास्त झाला तर सह़ज पळून जात नाही... म्हणजे पर्यायाने रुपयाची ताकद वाढवायला / स्थिर ठेवायला याचा सिंहाचा वाटा आहे.

सहज पळून जाते ती परदेशी संस्थांची गुंतवणूक (Foreign Institutional Investment किंवा FII) आणि तिला भारतात राखून ठेवण्यासाठी भारतिय सरकारची धोरणे योग्य असावी लागतात... यात अनिवासी भारतियांचा काहिही संबद्ध नाही... आणि याबाबतितील सरकारची चुकीची धोरणे किंवा त्यांचा सपशेल अभाव हे रुपयाच्या घसरगुंडीचे कारण आहे हे गेले काही वर्षे अर्थतज्ञ आणि उद्योगाधंद्यातले धुरिण मोठ्याने ओरडून सांगत आहेत... यालाच सर्वसाधारणपणे "डिसिजन / गव्हर्नन्स पॅरॅलिसिस" असे म्हणतात. अश्या अस्थिर परिस्थितीत कोणीही आपले पैसे गुंतवण्याचा धोका कसा काय घेणार... उलट गुंतवलेला पैसा काढून घेणार नाही काय?

रुपयाची किंमत कमी झाली याला जाणकार (यात सरकारी जाणकारही आलेत) एकमुखाने सरकारला जबाबदार धरत आहेत... अनिवासी भारतियांना दुरान्वयानेही नाही. लेखकाला जाणकारांपेक्षा काही अधिक अंतर्गत माहिती आहे काय?

२. आ) एखाद्या देशात आपले जेवढे जास्त सुशिक्षित, उच्च व्यावसाईक अथवा आर्थिक गुंतवणूकिची ताकद असणारे नागरिक/स्थाईक आहेत तेवढा त्या देशात आपल्या देशाचा दबदबा असतो... ह्याचा उपयोग आंतरराष्ट्रिय राजकारणात आपल्या देशाला प्रत्यक्ष्/अप्रत्यक्षपणे फायदा होत असतो... ही "सॉफ्ट पॉवर" आंतरराष्ट्रिय राजकारणाचा एक फार महत्वाचा सुप्त घटक आहे.

आज भारतिय माणसाला "गरिबिची शिळी भाकरी श्रिमंतीच्या लाडूपेक्षा गोड असते" असली तद्दन भोंदू, खोटी आणि महत्वाकांक्षेचे खच्चीकरण करणारी वचने झुगारून देण्याची फार मोठी गरज आहे. कारण "लाडू केव्हाही शिळ्या भाकरीपेक्षा गोड असतो आणि तो जर नितीमत्तेने व कायदेशिरपणे मिळवलेला असला तर त्याचा आनंद उपभोगण्यात न्युनगंड तर सोडाच पण आनंद आणि अभिमानही असतो".

असो. अजून काही सत्ये पुढे आणता येतील पण अगोदरच हा प्रतिसाद बराच मोठा झाल्याने आवरते घेतो. मात्र वरचे लिखाण खालच्या कल्पनाविलासी ओळी बदलायचा विचार करायला लावण्यास पुरेश्या आहेत असे वाटते...

आख्या जगात जाउन हेच मग डॉलर ला अजून स्ट्रोंग बनवतात !
कधीतरी कुठेतरी एखाद पारितोषिक मिळवतात !!
भारताला मात्र त्यांचा कधीच काहीच फायदा होत् नसतो !
तरीसुद्धा भारतीय वंशाचे म्हणून आम्ही त्यांचे गोडवे गात असतो !!

मस्त आहे..